Teofil Pożyczka (ur. 27 kwietnia 1912 w Radomiu, zm. 28 października 1974 w Ipswich) – podpułkownik pilot Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Teofil Pożyczka
podpułkownik pilot podpułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1912
Radom

Data i miejsce śmierci

1974
Ipswich

Przebieg służby
Lata służby

od 1937

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

dywizjon 315
61 dywizjon myśliwski 56 Grupy Myśliwskiej
301 dywizjon bombowy

Stanowiska

dowódca załogi
dowódca eskadry
dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Lotniczy (czterokrotnie) Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej w 1918 (Wielka Brytania) Medal Służby Ogólnej 1918 z MiD (Wielka Brytania) Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Gwiazda Lotniczych Załóg w Europie (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 z MiD (Wielka Brytania)

Życiorys

edytuj

W 1924 ukończył szkołę powszechną, a w 1933 liceum na kierunku matematyczno-przyrodniczym. Dodatkowo uczęszczał też do Miejskiej Szkoły Przemysłowej im. Kilińskiego w Radomiu na kierunku mechanicznym (1927). Od 1 sierpnia 1927 do 1 września 1929 pracował w Państwowej Wytwórni Broni w Radomiu jako technik przy montażu karabinów (sprawdzanie łóż karabinowych).

W 1936 ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie – Grupa Techniczna. Absolwent drugiej promocji Szkoły Podchorążych Lotnictwa (grupa Techniczna), mianowany podporucznikiem w korpusie oficerów lotnictwa: grupa techniczna z dniem 1 października 1937 i lok.13. W kampanii wrześniowej oficer techniczny CWL.

  • 29 października 1939 – Salon Francja
  • 27 stycznia 1940 – Eastchurch Wielka Brytania – oczekiwanie na przydział
  • 15 maja 1940 – 15 EFTS Redhill – szkolenie jako pilot
  • 11 czerwca 1940 – 10 OTU Hucknall – szkolenie jako pilot
  • 7 lipca 1940 – 301 (P) DB Bramcote – udział w pierwszych zadaniach bojowych dywizjonu
  • 20 czerwca 1942 – 18 OTU Bramcote – instruktor por.
  • 19 stycznia 1944 – 300 (P)db Ingham a następnie Faldingworth – dca dywizjonu kpt.

Od 2 lutego 1945 był oficerem sztabowym 1 Grupy Bombowej RAF[1]

  • 2 maja] 1945 – 301 db, dca dywizjonu

Od 1 kwietnia 1944 do 1 lutego 1945 dowódca 300 dywizjonu bombowego „Ziemi Mazowieckiej” (Wielka Brytania), od 6 maja 1945 do 18 grudnia 1946 dowódca 301 dywizjonu bombowego „Ziemi Pomorskiej Obrońców Warszawy”. Ostatnie stopnie wojenne to major oraz brytyjski W/Cdr, był pilotem i oficerem technicznym, wylatał w sumie ok. 900 godzin w większości na samolotach dwu- i wielosilnikowych. Po zwolnieniu ze służby w Polskich Siłach Powietrznych wstąpił do RAF[2].

Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, prowadząc swój własny sklep. W stopniu podpułkownika pilota 13 marca 1963 został powołany na stanowisko Delegata Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie w Ipswich[3], a po złożonej rezygnacji został zwolniony z tego stanowiska 2 lutego 1972[4]. Zmarł po chorobie w wieku 62 lat w szpitalu w Ipswich w hrabstwie Sufolk i tam też został pochowany[1].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Lista Krzystka ↓.
  2. Wspomnienie pośmiertne ↓.
  3. Powołanie Delegata Rządu Rzeczypospolitej Polskiej w Wielkiej Brytanii. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 22, Nr 2 z 4 maja 1963. 
  4. Zwolnienie Delegata Rządu R. P. W Ipswich. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, Nr 2 z 25 marca 1972. 
  5. Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 487.
  6. a b c d e Pozyczka, Teofil - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-05-27].

Bibliografia

edytuj