Theodor Hartig
Theodor Hartig (ur. 21 lutego 1805 w Dillenburgu, zm. 26 marca 1880 w Brunszwiku) – niemiecki leśnik i biolog.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
leśnik, biolog |
Alma Mater |
Życiorys
edytujTheodor Hartig był synem agronoma. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Berlińskim i dwuletniej służbie leśniczej, w 1831 roku został mianowany adiunktem na tym samym uniwersytecie. Siedem lat później przeszedł do służby w Brunszwiku, gdzie przez prawie czterdzieści lat (1838–1877) był kierownikiem i profesorem wydziału leśnictwa w miejscowej politechnice Carolinum, oraz członkiem centralnego wydziału leśnictwa. W 1832 roku został członkiem Leopoldiny[1].
Jego syn Robert Hartig również został leśnikiem i naukowcem[1].
Praca naukowa
edytujT. Hartig jako pierwszy zbadał i opisał rurki sitowe w wiązkach przewodzących drzew. Napisał wiele prac naukowych. Niektóre z nich[1]:
- 1840. Über die Familie der Gallwespen, Zeitschrift für die Entomologie, ed. von E.F. Germar, 2: 176–209
- 1841. Erster Nachtrag zur Naturgeschichte der Gallwespen, Zeitschrift für die Entomologie, ed. von E.F. Germar, 3: 322–358
- 1843. Zweiter Nachtrag zur Naturgeschichte der Gallwespen, Zeitschrift für die Entomologie, ed. von E.F. Germar, 4: 395–422
- 1851. Vergleichende Untersuchungen über den Ertrag der Rotbuche (2nd ed.)
- 1860. Die Aderflügler Deutschlands (2nd ed.)
- 1866. Forstwissenschaftliches Examinatorium den Waldbau betreffend
- 1878. Anatomie und physiologie der holzpflanzen, Dargestellt in der entstehungsweise und im entwickelungsverlaufe der einzelzelle, der zellsysteme, der pflanzenglieder und der gesammtpflanze
Opisał nowe gatunki grzybów i roślin oraz owadów. W naukowych nazwach utworzonych przez niego taksonów dodawane jest jego nazwisko Hartig[2]. Uczczono go nazywając tworzone podczas ektomykoryzy przez grzyby strzępki siecią Hartiga[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Hans-Joachim Weimann, Theodor Hartig. in: Biographien bedeutender hessischer Forstleute, Georg-Ludwig-Hartig-Stiftung & J. D. Sauerländer, Wiesbaden und Frankfurt am Main 1990, ISBN 3-7939-0780-5.
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2020-06-12] (ang.).
- ↑ Nichola P. Money , Mushroom, Oxford: Oxford University Press, 2011, s. 71 .