Torpedowce typu Munin
Torpedowce typu Munin – szwedzkie torpedowce z lat 80. XIX wieku. W latach 1886–1887 w stoczni Finnboda Varv w Sztokholmie zbudowano trzy okręty tego typu. Torpedowce weszły w skład Svenska marinen w 1887 roku. W 1915 roku wszystkie okręty zostały przeklasyfikowane na patrolowce, a z listy floty zostały skreślone w 1923 roku.
 Siostrzane torpedowce „Munin” i „Gere” w Karlskronie około 1900 roku | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia | |
| Wejście do służby |
1887 |
| Wycofanie |
1923 |
| Zbudowane okręty |
3 |
| Okręty w służbie |
0 |
| Dane taktyczno-techniczne[1][2] | |
| Wyporność |
normalna: 55 ton |
| Długość |
34,8 metra |
| Szerokość |
3,8 metra |
| Zanurzenie |
2,03 metra |
| Napęd |
1 maszyna parowa o mocy 620 KM |
| Prędkość |
18,5 węzła |
| Załoga |
12 |
| Uzbrojenie | |
Projekt i budowa
edytujTorpedowce 1. klasy typu Munin zbudowane zostały w krajowej stoczni Finnboda Varv w Sztokholmie[1][2]. Nieznana jest data położenia stępek jednostek, a ich wodowanie odbyło się w 1887 roku[2][a].
| Okręt | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Wejście do służby | Los |
|---|---|---|---|---|---|
| „Munin” (V17) | Finnboda | ? | 1887 | 1887 | wycofane w 1923 |
| „Freke” (V16) | |||||
| „Gere” (V18) |
Dane taktyczno–techniczne
edytujOkręty były torpedowcami o długości całkowitej 34,8 metra, szerokości całkowitej 3,8 metra i zanurzeniu 2,03 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 55 ton, zaś pełna 66 ton[1][2][b]. Okręty napędzane były przez jedną pionową maszynę parową o mocy 620 KM, do której parę dostarczał jeden kocioł[1][2][c]. Maksymalna prędkość napędzanych jedną śrubą jednostek wynosiła 18,5 węzła[1][2][d]. Zapas zabieranego węgla wynosił 15 ton[3].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostek składało się z pojedynczego działka kalibru 25 mm K/60 M84 L/57[1]. Okręty wyposażone były w dwie dziobowe wyrzutnie torped kalibru 381 mm[1][2].
Załoga pojedynczego okrętu składała się z 12 oficerów, podoficerów i marynarzy[3].
Służba
edytujWszystkie torpedowce typu Munin („Munin”, „Freke” i „Gere”) zostały wcielone do służby w Svenska marinen w 1887 roku[1]. W 1906 roku okręty zostały przeklasyfikowane na torpedowce 2. klasy[1][4]. W 1915 roku jednostki zostały po raz kolejny przeklasyfikowane, tym razem na patrolowce, w związku z czym zdemontowano z nich wyrzutnie torpedowe[1][4]. Okręty utraciły wówczas nazwy i pływały pod oznaczeniami Vedettbåt n:r 16–18[1][5]. Jednostki zostały wycofane ze służby w 1923 roku[1][5].
Uwagi
edytuj- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 353 podaje, że torpedowce typu Munin zostały zwodowane w 1886 roku, a Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 357 podają, że w latach 1886–1887.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 353 podaje, że wyporność okrętów wynosiła 60 ton.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 353 podaje, że moc siłowni wynosiła 600 KM.
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 353 podaje, że prędkość maksymalna wynosiła 18 węzłów.
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1860–1905. Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik (red.). New York: Mayflower Books Inc., 1979. ISBN 0-8317-0302-4. (ang.).
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: MUNIN 1st class torpedo boats (1887). Navypedia. [dostęp 2024-06-11]. (ang.).
- The Naval Annual, 1894. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1894. (ang.).