Tragopanrodzaj ptaków z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).

Tragopan[1]
Cuvier, 1829[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – tragopan modrolicy (T. temminckii)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Lophophorini

Rodzaj

Tragopan

Typ nomenklatoryczny

Meleagris satyra Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowej, południowo-wschodniej i wschodniej Azji[12].

Morfologia

edytuj
 
Porównanie głów przedstawicieli rodzaju
 
Porównanie jaj przedstawicieli rodzaju

Długość ciała samców 61–73 cm (ogona 18–34,5 cm), samic 50–60 cm (ogona 16–20 cm); masa ciała samców 980–2150 g, samic 900–1500 g[13]. Przedstawiciele tego rodzaju mają na głowie dwa jaskrawo ubarwione, mięsiste rogi, które mogą podnieść podczas toków. Ich zwyczaj gniazdowania na drzewach jest niespotykany u innych przedstawicieli rodziny[14].

Systematyka

edytuj

Etymologia

edytuj
  • Tragopan (Tragopon, Tragupan): łac. tragopan, tragopanis „bajkowy, rogaty i fioletowogłowy ptak” wymieniony przez Pliniusza i Pomponiusza Mela, od gr. τραγοπαν tragopan, τραγοπανος tragopanos – „nieznany duży, etiopski ptak”, być może dzioborożec[15].
  • Diceratornis: gr. δικερατος dikeratos dwurogi, od δι- di- „podwójny”, od δις dis „dwa razy”, od δυο duo „dwa”; κερας keras, κερατος keratos „róg”; ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[16]. Gatunek typowy: Meleagris satyra Linnaeus, 1758.
  • Satyra: epitet gatunkowy Meleagris satyra Linnaeus, 1758; łac. satyrus „satyr”, od gr. σατυρος saturos „satyr”[17]. Gatunek typowy: Meleagris satyra Linnaeus, 1758.
  • Ceriornis (Ceryornis, Cereornis): gr. κερεινος kereinos „rogaty”, od κερας keras, κερατος keratos „róg”; ορνιξ ornix, ορνιχος ornikhos „ptak”[18]. Gatunek typowy: Ceriornis macrolophus Swainson, 1837 (= Meleagris satyra Linnaeus, 1758).
  • Ceratornix (Ceratornis): gr. κερας keras, κερατος keratos „róg”; ορνιξ ornix, ορνιχος ornikhos „ptak”[19]. Gatunek typowy: Meleagris satyra Linnaeus, 1758.

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[20]:


Przypisy

edytuj
  1. Tragopan, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation, pour servir de base à l’histoire naturelle des animaux et d’introduction à l’anatomie comparée. Wyd. Nouvelle édition rev. et aug. T. 1. Paris: Chez Déterville, 1829, s. 479. (fr.).
  3. J. Brookes: A catalogue of the Anatomical and Zoological Museum of Joshua Brookes. T. 2. London: Richard Taylor, 1828, s. 94. (ang.).
  4. G.J. Billberg: Synopsis Faunae Scandinaviae. T. 1. Cz. 2: Aves. Holmiae: Ex officina typogr. Caroli Deleen, 1828, s. tab. A. (łac.).
  5. W. Swainson: On the natural history and classification of birds. Cz. 2. London: John Taylor, 1837, s. 341, seria: Cabinet cyclopaedia. Natural history. (ang.).
  6. J.F. von Brandt. Bericht über die Bereicherungen des Zoologischen und Zootomischen Museums der Kaiserl. Akademie der Wissenschaften wahrend des 1840sten Jahres. „Bulletin Scientifique publié par Académie Impériale des Sciences de Saint Petersbourg”. 8, s. 190, 1841. (niem.). 
  7. M.A.P.O. Des Murs. Notice sur le genre Pédionome Pedionomus (Gould). „Revue Zoologique”. 8, s. 276, 1845. (fr.). 
  8. Cabanis 1846 ↓, s. 144.
  9. Cabanis 1846 ↓, s. 150.
  10. H. Schlegel: Handleiding tot de beoefening der dierkunde. Cz. 1. Breda: Gebroeders Nys, voor rekening van de Koninklijke Akademie voor de Zee- en Landmagt, 1857, s. 381. (niderl.).
  11. G. Hartlaub. Bericht über die Leistungen in der Naturgeschichte der Vögel während des Jahres 1866. „Archiv für Naturgeschichte”. 33 (2), s. 5, 1867. (niem.). 
  12. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-31]. (ang.).
  13. P.J.K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 525–526. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
  14. Ch.M. Perrins: Firefly Encyclopedia of Birds. Firefly Books Ltd, s. 176. ISBN 1-55297-777-3.
  15. The Key to Scientific Names, Tragopan [dostęp 2018-09-10].
  16. The Key to Scientific Names, Diceratornis [dostęp 2018-09-10].
  17. The Key to Scientific Names, Satyra [dostęp 2018-09-10].
  18. The Key to Scientific Names, Ceriornis [dostęp 2018-09-10].
  19. The Key to Scientific Names, Ceratornix [dostęp 2018-09-10].
  20. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Lophophorini Gray,GR, 1841 (wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-31].

Bibliografia

edytuj