Trzcianka (dopływ Łagi)
Trzcianka (pot. Trzcianica, Trzcinica) – rzeka o długości 28,8 km, dopływ Łagi[1] i Noteci. Powierzchnia dorzecza wynosi 101,9 km²[2][3].
 Rzeka w mieście Trzcianka. Na rzece para kaczek krzyżówek | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 28,8 km |
| Powierzchnia zlewni |
101,9 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | na SE od jez. Jeleń |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Łaga |
| Miejsce |
na wschód od wsi Radolin |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Polski  | |
Górny bieg rzeki do jeziora Sarcze nosi nazwę Niekurska Struga[1]. Ma ona źródło na południowy wschód od jeziora Jeleń, skąd płynie w kierunku południowo-wschodnim przez wieś Niekursko, następnie płynie pomiędzy jeziorem Sarcze a Okunie. Ok. 0,3 km na wschód od Sarczego – Niekurska Struga rozdziela się na mały ciek uchodzący do Sarczego oraz rzekę Trzciankę, która dalej płynie w kierunku południowym przez miasto Trzcianka, a za nim na południowy wschód przy wsi Radolin.
Punkt ujścia Trzcianki oraz recypient są niejednoznaczne i zależne od publikacji, co jest związane z rozbudowanym systemem wodnym doliny Noteci. Znaczną część wód Trzcianki odbiera obecnie odchodzący za Radolinem kanał (o dł. 1,7 km) biegnący na wschód do Noteci, przy drodze powiatowej Radolin–Walkowice, który przecina także Łagę.
Nazwę Trzcianka ustalono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Schönlanker Mühlenfließ[4][5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 298, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Stan środowiska powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego w 2003 roku. Czarnków: Arcadis Ekokonrem, 2005-04, s. 17 (Załącznik do Programu Ochrony Środowiska dla powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego na lata 2005–2012)
- ↑ 3.1.2. Monitoring regionalny. odpady.net.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-05)].. W: Raport o stanie środowiska w Wielkopolsce w roku 1999. WIOŚ Poznań, 1999.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)
- ↑ Arkusz 2965 Radolin W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Das Reichsamt für Landesaufnahme, 1940.