Niekursko (wieś w województwie wielkopolskim)
Niekursko (dawniej Nikorsk) – wieś krajeńska w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Trzcianka. Niekursko leży na pograniczu województw: wielkopolskiego i zachodniopomorskiego, przy drodze wojewódzkiej nr 178, 10 km na północ od Trzcianki i 20 km na południe od Wałcza.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
387 |
| Strefa numeracyjna |
67 |
| Kod pocztowy |
64-903[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PCT |
| SIMC |
0530376 |
Położenie na mapie gminy Trzcianka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego  | |
 53°06′47″N 16°23′45″E/53,113056 16,395833[1]
| |
Historia edytuj
Według sprawozdania z XIII wieku w Niekursku znajdowało się 26 domów, plebania i dwór. Kolejne wzmianki o wsi pochodzą z 1629 roku, według których Niekursko posiadało szkołę, cegielnię oraz fabrykę papieru. W latach 1696–1721 miejscowość należała do Adama Iwańskiego herbu „Jastrzębiec”. Z opisu z tamtego okresu wiadomo, że Niekursko miało dwóch sołtysów, trzech kmieci wolnych i sześciu zaciężnych, karczmarza, młynarza oraz dwóch zagrodników. Od 1738 do 1755 właścicielem wsi był Stanisław Poniatowski, a po nim, w latach 1755–1778, Józef Lasocki. Wedle spisu z 1782 roku wieś liczyła 8 wolnych, 8 czynszowych, 3 ćwierćłanowych chłopów, 5 półwłókowych i 5 drobnorolnych gospodarzy.
Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się we władaniu Prus, a w granice Polski powróciła w 1945 roku. Po wojnie wieś zamieszkała głównie ludność z województwa poznańskiego i warszawskiego oraz Kresów Wschodnich. W latach 1945–1954 siedziba władz gminy Niekursko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Kultura edytuj
W Niekursku znajduje się stary, zabytkowy park z pierwszej połowy XIX w.[3], w którym wznosi się dziewiętnastowieczny pałacyk. Obiektem godnym uwagi jest również kościół pw. św. Bartłomieja Apostoła z początku XIX wieku. Niekursko posiada szkołę podstawową, bibliotekę (filia Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy im. Kazimiery Iłłakowiczówny w Trzciance), salkę katechetyczną oraz remizę Ochotniczej Straży Pożarnej.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86751
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 822 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Janusz Beger: Biuletyn Informacji Publicznej - Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Poznaniu. wosoz.ibip.pl, 2013-09-10. [dostęp 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-18)].
Bibliografia edytuj
- Małgorzata Linettej, Andrzej Świątek: Trzcianka. Miasto i gmina.. Poznań: Oficyna Wydawnicza GŁOS WIELKOPOLSKI, 2002, s. 22-23. ISBN 83-88965-26-3.
- Jan Dolata, Elżbieta Gajda, Henryk Rogacki: Trzcianka. Zarys dziejów. Trzcianka: Muzeum Ziemi Nadnoteckiej im. Wiktora Stachowiaka w Trzciance, 1997, s. 45,60,. ISBN 83-901269-2-3.
- Stanisława Zajchowska: Powiat trzcianecki wczoraj i dziś. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1961, s. 83, 94,124-125.