Trzcinnikownica nadbrzeżna

Trzcinnikownica nadbrzeżna (Calamagrostis × baltica (Flüggé ex Schrad.) Trin., częsty synonim: × Calammophila baltica (Flüggé ex Schrad.) Brand) – mieszaniec trzcinnika piaskowego (Calamagrostis epigeios) i piaskownicy zwyczajnej (Calamagrostis epigejos, syn. Ammophila arenaria). Występuje na wybrzeżach zachodniej, środkowej i północnej Europy[4][3]. W Polsce rośnie tylko na wybrzeżu[5].

Trzcinnikownica nadbrzeżna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

trzcinnik

Gatunek

trzcinnikownica nadbrzeżna

Nazwa systematyczna
Calamagrostis × baltica (Flüggé ex Schrad.) Trin.
Gram. Unifl. Sesquifl.: 227 (1824)[3]

Ponieważ jeden z taksonów rodzicielskich, piaskownica zwyczajna, tradycyjnie do początku XXI wieku była wyodrębniana w osobny rodzaj piaskownica Ammophila, takson uznawany był za mieszańca międzyrodzajowego. Tak też ujęty jest jeszcze na liście flory polskiej jeszcze z 2020[6]. Badania molekularne z początku XXI wieku wykazały, że tradycyjnie wyróżniane gatunki z rodzaju Ammophila nie dość, że zagnieżdżone są wśród gatunków Calamagrostis, to jeszcze są rozproszone na ich drzewie filogenetycznym. W efekcie oba gatunki rodzicielskie i sama trzcinnikownica włączone zostały do rodzaju trzcinnik Calamagrostis[7][8][3].

Biologia i ekologia

edytuj

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na wydmach nadmorskich. Gatunek charakterystyczny związku Ammophilion borealis[9].

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-16] (ang.).
  3. a b c d Calamagrostis × baltica (Flüggé ex Schrad.) Trin.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-05-07].
  4. × Calammophila baltica na eMonocot [dostęp 2014-01-16].
  5. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  6. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 46, ISBN 978-83-62975-45-7.
  7. Paul M. Peterson, Robert Soreng, Konstantin Romaschenko, Jeffery M. Saarela. Phylogeny and biogeography of Calamagrostis (Poaceae: Pooideae: Poeae: Agrostidinae), description of a new genus, Condilorachia (Calothecinae), and expansion of Greeneochloa and Pentapogon (Echinopogoninae). „Journal of Systematics and Evolution”, 2022. DOI: 10.1111/jse.12819. 
  8. Saarela, J. M., Bull, R. D., Paradis, M. J., Ebata, S. N., Paul M Peterson, Soreng, R. J., & Paszko, B.. Molecular phylogenetics of cool-season grasses in the subtribes Agrostidinae, Anthoxanthinae, Aveninae, Brizinae, Calothecinae, Koeleriinae and Phalaridinae (Poaceae, Pooideae, Poeae, Poeae chloroplast group 1). „PhytoKeys”. 87, s. 1–139, 2017. 
  9. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.