Tylnik

Tylnik
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
	Potok
Długość	1,750 km
Spadek	128,6‰
Powierzchnia zlewni	1,8 km²
	Źródło
Miejsce	północne zbocze Płoski
Wysokość	ok. 920 m n.p.m.
Współrzędne	50°16′46″N 16°58′20″E/50,279444 16,972222
	Ujście
Recypient	Kobylica
Miejsce	powyżej Nowego Gierałtowa u podnóża Gierałtowskiej Kopy
Wysokość	ok. 695 m n.p.m.
Współrzędne	50°17′23″N 16°57′30″E/50,289722 16,958333
	Położenie na mapie gminy Stronie Śląskie źródło ujście
	Położenie na mapie Polski źródło ujście
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego źródło ujście
	Położenie na mapie powiatu kłodzkiego źródło ujście

Tylnik^[1] – potok górski w południowej Polsce w woj. dolnośląskim w Sudetach Wschodnich, w Górach Bialskich^[2].

Ciek V rzędu o długości ok. 1,75 km, prawy dopływ Kobylicy należący do dorzecza Odry, zlewiska Morza Bałtyckiego.

Położenie

Potok w Sudetach Wschodnich w Górach Bialskich. Potok położony jest na południe od miejscowości Nowy Gierałtów na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego.

Fizjografia

Tylnik ma swoje źródła w niewielkiej dolince leżącej na północnym zboczu Płoski powyżej Kobylicznego Duktu, na wysokości ok. 920 m n.p.m.W części źródliskowej potok płynie w kierunku północno-zachodnim, szeroką płytko wciętą zalesioną doliną, wytworzoną na północnym zboczu Czernica i Kobyła. Od poziomu 800 m n.p.m. potok płynie V-kształtną wąską, głęboko wciętą doliną o stromych zboczach, w kierunku ujścia, gdzie na wysokości ok. 695 m n.p.m. przed Nową Morawą uchodzi do Kobylicy, prawego dopływu Białej Lądeckiej. Koryto potoku kamienisto-żwirowe słabo spękane i nieprzepuszczalne. Zasadniczy kierunek biegu potoku jest północno-zachodni. Jest to potok górski odwadniający północno-środkową część Gór Balskich^[3]. Potok nieuregulowany dziki. W większości swojego biegu płynie obok drogi Kobyliczny Dukt, wśród terenów niezabudowanych, brzegi w 100% zadrzewione, dno bez roślin. Potok charakteryzuje się dużymi niewyrównanymi spadkami podłużnymi.

Budowa geologiczna

Potok płynie przez obszar zbudowany ze skał metamorficznych – łupków łyszczykowych oraz przeławicających się gnejsach i amfibolitach.

Dopływy

L. Głębnik oraz kilka strumieni okresowych spływających ze zboczy przyległych wzniesień.

Ochrona przyrody

Potok płynie przez Śnieżnicki Park Krajobrazowy.

Turystyka

Wzdłuż całego biegu potoku prowadzi szlak turystyczny

– czerwony prowadzący z Przełęczy Gierałtowskiej przez Nowy Gierałtów na Przełęcz Suchą.

Przypisy

↑ Tylnik na mapie
↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 301, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ mapa.

Bibliografia

Słownik geografii turystycznej Sudetów pod red. M. Staffy, t. 17 Góry Złote, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1993, ISBN 83-85773-01-0, s. 231
Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki, mapa turystyczna w skali 1:40 000, Wydawnictwo Studio Plan, Wyd. VI, Wrocław 2011, ISBN 978-83-62645-89-3
Masyw Śnieżnika-Králicý Sněžník, Góry Bialskie i Złote- Rychlebské hory, mapa turystyczna w skali 1:35 000, Wydawnictwo: Sygnatura, Wyd. I Stronie Śląskie, Zielona Góra 2015, ISBN 978-83-7499-197-1

[1] Tylnik na mapie

[2] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 301, ISBN 83-239-9607-5 .

[3] .

[1]

[2]

[3]