Ułar ałtajski

Ułar ałtajski
	Tetraogallus altaicus
	(Gebler, 1836)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	grzebiące
Rodzina	kurowate
Podrodzina	bażanty
Plemię	Coturnicini
Rodzaj	Tetraogallus
Gatunek	ułar ałtajski
Synonimy
	Perdix altaica Gebler, 1836;
	Perdix altaica Gebler, 1836;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ułar ałtajski^[4] (Tetraogallus altaicus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje środkową Azję. Osiadły.

Systematyka

Gatunek monotypowy^[2]^[5].

Charakterystyka

Od podobnego ułara tybetańskiego różni się brakiem czarnego kreskowania na białym spodzie ciała oraz czarno nakrapianą piersią.

Wygląd zewnętrzny: Obie płci ubarwione podobnie, samica jest pozbawiona ostróg. Młode można odróżnić po zaostrzonych i wytartych zewnętrznych lotkach pierwszorzędowych.

Rozmiary: długość ciała ok. 57 cm

Masa ciała: samiec ok. 3000 g, samica ok. 2500 g

Występowanie

Środowisko

Step, górskie łąki i tundra górska od 400 m n.p.m. do linii wiecznego śniegu.

Zasięg występowania

Południowa Syberia, Mongolia, północne Chiny i wschodni Kazachstan.

Pożywienie

Głównie pokarm roślinny: bulwy, cebule, nasiona, pędy i jagody (np. berberysu). Latem uzupełnia dietę owadami.

Tryb życia i zachowanie

Gatunek osiadły, ale w śnieżne zimy może przemieszczać się w obszary z cieńszą pokrywą śniegu.

Rozród

Gniazdo zakładane na ziemi, wyściełane piórami.

Okres lęgowy: Jaja zwykle składane w marcu, dokładny termin zależy od pogody, środowiska i wieku ptaka.

Jaja: od 4 do 15

Wysiadywanie: 28 dni, wyłącznie przez samicę.

Młode osiągają dojrzałość po roku.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje ułara ałtajskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji jest spadkowy^[3].

Przypisy

↑ Tetraogallus altaicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b Altai Snowcock (Tetraogallus altaicus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
↑ ^a ^b Tetraogallus altaicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-31].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-31]. (ang.).

Bibliografia

P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 483. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia ułara ałtajskiego. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Tetraogallus altaicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] Altai Snowcock (Tetraogallus altaicus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).

[iucn-3] Tetraogallus altaicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-31].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-31]. (ang.).

[4]

[1]

[2]

[3]

[5]