Uściwierz
Uściwierz – jezioro w południowo-wschodniej Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Cyców, o powierzchni 284 ha, długości 2,4 km, szerokości 1,8 km oraz maksymalnej głębokości 6,6 m. Uściwierz to jezioro krasowe, bezodpływowe. Jezioro to stanowi jedną z część systemu Kanału Wieprz-Krzna. Uściwierz to największe jezioro Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej.
 Fragment trzcinowisk przybrzeżnych | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
284 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
Położenie na mapie gminy Cyców  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu łęczyńskiego  | |
 51°22′31″N 23°04′58″E/51,375278 23,082778
| |
Opis historyczny edytuj
Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1892 Uściwierz, zapewne „Uścimierz” – jezioro w powiecie włodawskim, w dobrach Nadrybie, wśród całej grupy drobnych jezior wytworzonych widocznie z jednego wielkiego przez opadniecie wód. Dwa najbliższe, oddalone o niecałą wiorstę, są: Ratcze (od wschodu) i Bikcze (od południowego zachodu). Brzegi jezior niskie, bagniste i piaszczyste. Od zachodu i północy, rozległe bagniste lasy. Szerokość jeziora wynosi około 2 wiorsty i długość prawie tyleż samo. Obszar jeziora wraz z pobliskiemi drobnymi wodami: Cieszacin, Uściwierzyk, Nadrybek wynosi 596 mórg. Głębokość dochodzi do 7 metrów.
Według noty „Wody spływają do Wieprza ta pośrednictwem Świnki a może i Tyśmienicy” (opis podaje Bronisław Chlebowski SgKP)[1].
Przyroda edytuj
Nad jeziorem żyje kilka gatunków gadów, m.in. żółw błotny ma tu jedno z największych lęgowisk w Europie. Na wyspie w północnej części akwenu odpoczywają i żerują duże stada żurawi oraz ptaków sieweczkowatych. Akwen otacza szeroki pas trzcin[2].
W 2000 roku przeprowadzono badania orzęsków peryfitonowych w akwenie. Łącznie stwierdzono wówczas występowanie 54 taksonów orzęsków, z dominującym rzędem Cyrtophorida (21%, najwięcej gatunku Chilodonella uncinata). Znaczący był też udział rzędów: Prostomatida (18%) oraz Pleurostomatida, Peritrichida (najwięcej gatunku wirczyk konwaliowaty) i Heterotrichida (wszystkie po 11%). Stwierdzono również orzęski bakteriożerne Hypotrichida, zwłaszcza gatunek Aspidisca costata[3].
Również w 2000 roku przebadano pleuston eutroficzny jeziora i stwierdzono występowanie dwudziestu taksonów zoopleustonu, przy czym najliczniejsze były skoczogonki (od 80% do 98,8% pleustonu, zależnie od pory roku)[4].
Wędkarstwo edytuj
Jezioro jest jednym z najatrakcyjniejszych łowisk Lubelszczyzny (typ leszczowo-sandaczowy). Do 2002 woda była własnością Państwowego Gospodarstwa Rybackiego i (z uwagi na lęgowiska ptaków) wolno tu było wędkować od 15 lipca. W 2002 zbiornik przejął Polski Związek Wędkarski i po ustaleniach z ekologami, udostępnił jezioro całorocznie. Było intensywnie zarybiane karpiem i sumem. Do dużych rozmiarów dorasta tu karaś srebrzysty (do 3,5 kg). Z drapieżników dominują sandacze i szczupaki (do 12–16 kg). Oprócz tego w jeziorze żyją: węgorze, płocie i wzdręgi[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Uściwierz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 838.
- ↑ a b Roland Maziarka, Jezioro Uściwierz, w: Wiadomości Wędkarskie, nr 12/2003, s. 38–39, ISSN 0137-8104
- ↑ T. Mieczan, ''Sezonowa dynamika zmian zespołów peryfitonowych płytkiego litoralu jeziora Uściwierz (Polesie Lubelskie)'', w: ''Acta Agrophysica'', nr 67/2002, s. 173, 176, ISSN 1234-4125
- ↑ W. Płaska, ''Seasonal changes of zoopleuston in the shallow littoral zone in the Uściwierz Lake (the Lublin Polesie region)'', w: ''Acta Agrophysica'', nr 67/2002, s. 248, ISSN 1234-4125