Ujściańska Polana
Ujściańska Polana (słow. Ustianská poľana) – dawna polana pasterska na południowo-zachodnich stokach podszczytowych partii Babiej Góry[1], (obecnie w granicach Słowacji).
W dokumentach wspominana była już w 1615 r. jako Ustianska lub Ustianskeho – była w tym czasie terenem wypasowym gospodarzy z założonej w XVI w. na prawie wołoskim wsi Ujście (słow. Ústie, wieś w większości zatopiona w l. 1952-1953 wodami Jeziora Orawskiego, dziś Ústie nad Priehradou, dzielnica Trzciany). Mylnie nazwana przez H. Zapałowicza w 1880 r. Huściańską Polaną, później otrzymywała równie błędne nazwy: Huciańska Polana lub Huciska[2],[1].
Leżała na grzbiecie krótkiego, szerokiego ramienia, odchodzącego ku południowemu zachodowi w rejonie Kościółków i ograniczonego od zachodu dolinką potoku Bystra (słow. Bystrá). Dolna granica polany znajdowała się na wysokości ok. 1200 m n.p.m. Polana ciągnęła się na długości ok. 800 m, do wysokości ok. 1440 m n.p.m., wkraczając już swym górnym końcem w strefę kosodrzewiny[2]. Jej dolna część, na której stawał szałas (w pobliżu źródło), nosi nazwę Szczawiny[2] (słow. Ščaviny[3]). Jest rozróżnialna do dziś dzięki występowaniu kęp szczawiu alpejskiego. Resztki drewnianej koliby widoczne były jeszcze w latach 80. XX w.[4]) W górnej części polany, w pobliżu wydatnej płyty skalnej zwanej Diablim Stołem (powyżej ocembrowane źródło) znajduje się miejsce zwane Półgórskimi Rozstajami.
Pasterstwo zanikło na Polanie Ujściańskiej już w latach międzywojennych. W 1926 r. tereny te objęto częściowo ochroną w rezerwacie przyrody (słow.) Kotlina pod Babou horou. Po utworzeniu w 1978 r. Obszaru Chronionego Krajobrazu Horná Orava cała dawna polana znalazła się w granicach obejmującego 530 ha rezerwatu przyrody Babia hora, sięgającego po szczyt Diablaka[5].
Wzdłuż grzbietu, przez całą długość polany, wiodła stara ścieżka z Rabczyc na Ujściańską Polanę, idąca następnie z Półgórskich Rozstai wyciętą w kosodrzewinie ścieżką, zwaną Zbójnickim Chodnikiem, na przełęcz Bronę i stamtąd na Markowe Szczawiny i dalej do Zawoi. Obecnie trasą tą od Słonej Wody biegnie żółto 
znakowany szlak turystyczny, który na Półgórskich Rozstajach skręca łukiem na wschód, na Diablak.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Babia Góra. Mapa turystyczna 1 : 25 000, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 1993
- ↑ a b c Midowicz Władysław (red.): Mała Encyklopedia Babiogórska, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 1992, s. 89-90
- ↑ Medzihradský Vlado: Orava. Turistický sprievodca, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1982, s. 109
- ↑ Hencovský Ján a kolektív: Orava. Turistický sprievodca ČSFR č. 29, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1990, s. 88
- ↑ Orava. Beskid Żywiecki. Turistická mapa 1 : 50 000, 3. wyd., VKÚ Harmanec, 2001 ISBN 80-8042-246-X