Veljko Milićević
Veljko Milićević pseud. L'homme qui rit (ur. 14 stycznia 1886 we wsi Donji Čaglić, zm. 5 listopada 1929 w Belgradzie[1]) – serbski pisarz, publicysta i tłumacz.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
|
Bespuće (1912) | |
Życiorys edytuj
Był synem zamożnego kupca. W 1896 rodzina Milićevicia osiedliła się w Lice, gdzie Veljko ukończył szkołę, naukę kontynuował w Gospiciu i w Zagrzebiu, egzamin maturalny zdał w gimnazjum w Belgradzie[1]. Odbył studia prawnicze na Uniwersytecie Belgradzkim, a następnie studiował języki i literatury romańskie w Genewie[2]. W 1908 ukończył studia podyplomowe w Paryżu[1]. W czasie studiów stał się znanym pisarzem, publikującym w czasopiśmie literackim Srpski riječi, wydawanym w Sarajewie[2]. Pisał także do czasopism wydawanych w Belgradzie[1]. W latach 1923-1928 publikował regularnie w dzienniku Politika[1]. Zmarł w 1929.
Twórczość edytuj
W 1903 zadebiutował utworem Mrtvi Život (Martwe życie), w kolejnych latach wydał opowiadania Vihor i powieść Bespuće[2]. Wydana w 1912 powieść Bespuće stała się najbardziej znanym dziełem pisarza, przedstawiając powrót intelektualisty Gavra Đakovicia do ojczyzny. Zbiór opowiadań Milićevicia ukazał się w 1930 w tomie Pripovetke. Tłumaczył dzieła pisarzy brytyjskich (Charles Dickens, Henry Hallam, Archibald Reiss) i francuskich (Guy de Maupassant, Stendhal)[2].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Вељко Милићевић, публицист, књижевник и преводилац. [online], skd-prosvjeta.hr [dostęp 2024-01-12] (serb.).