Wireonek żółtogardły

(Przekierowano z Vireo flavifrons)

Wireonek żółtogardły[3] (Vireo flavifrons) – gatunek małego ptaka z rodziny wireonkowatych (Vireonidae). Nie jest zagrożony.

Wireonek żółtogardły
Vireo flavifrons[1]
Vieillot, 1808
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

wireonkowate

Rodzaj

Vireo

Gatunek

wireonek żółtogardły

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     przeloty

     zimowiska

Występowanie edytuj

Gniazduje w skrajnie południowej Kanadzie i wschodniej połowie USA. Zimuje w Ameryce Środkowej oraz w północnej Wenezueli i Kolumbii[4].

Systematyka edytuj

Nie wyróżnia się podgatunków[4][5]. Odnotowano krzyżowanie się tego gatunku z wireonkiem siwym (V. solitarius)[4].

Morfologia edytuj

 
Rysunek z książki The Bird Book (1915)
Wygląd
Nie występuje dymorfizm płciowy. Ma szary dziób. Oczy także są czarne na tle żółtej maski i czarnego kantarka. Żółty kolor ciągnie się od gardła aż po koniec piersi. Brzuch i pokrywy podogonowe są białe, a nóżki i kuper szare. Wierzch głowy i barkówki mają barwę oliwkową, ogon i skrzydła czarną. Na skrzydłach dwa białe paski.
Wymiary
  • długość ciała: 13–15 cm[6]
  • rozpiętość skrzydeł: 21,6–24 cm
  • masa ciała: 15–21 g[6]

Ekologia i zachowanie edytuj

Biotop
Lasy liściaste i mieszane, unika lasów iglastych[7]. Na zimowiskach przebywa w suchych lasach tropikalnych, na plantacjach kawy, w lasach sosnowo-dębowych, ciernistych zaroślach i lasach deszczowych[7].
Zachowanie
Nie jest płochliwy.
Głos
Powoli powtarza kom-hir albo di-ar-ije.
Pożywienie
Owady i jagody. Owady zbiera z liści.
Lęgi
1 lub 2 lęgi. Gniazdo jest płytką miseczką zbudowaną wysoko na drzewie. Oba ptaki wysiadują 3–5 jaj przez 14–15 dni. Pisklęta umieją latać po 14–15 dniach.

Status edytuj

IUCN uznaje wireonka żółtogardłego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Według szacunków organizacji Partners in Flight, liczebność populacji wynosi około 4,4 miliona dorosłych osobników[7]. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[2][7].

Przypisy edytuj

  1. Vireo flavifrons, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Vireo flavifrons, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Vireonidae Swainson, 1837 - wireonkowate - Shrike-babblers, Erpornis and Vireos (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-07].
  4. a b c Yellow-throated Vireo (Vireo flavifrons). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Shrikes, vireos, shrike-babblers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-07]. (ang.).
  6. a b Yellow-throated Vireo Identification. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-03-07]. (ang.).
  7. a b c d Yellow-throated Vireo Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-03-07]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Ptaki. Warszawa: MULTICO, 2008, seria: Fakty o zwierzętach świata. ISBN 978-83-7073-583-8.

Linki zewnętrzne edytuj