Węglan bizmutylu

Węglan bizmutylu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	węglan ditlenek bizmutu(III)
	Inne nazwy i oznaczenia
	zasadowy węglan bizmutu(III), zasadowy węglan bizmutawy (dawn.)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Bi2O2(CO3)
Masa molowa	509,97 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	5892-10-4
PubChem	6328644
DrugBank	DB11281
SMILES
	C(=O)(O)O.O=[Bi].O=[Bi]
Właściwości
	Gęstość
	6,86 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	nierozpuszczalny
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Węglan bizmutylu (farm. Bismuthum subcarbonicum FP IV, Bismuthi subcarbonas Ph.Eur., Bismuthum carbonicum basicum) – związek bizmutu trójwartościowego o zmiennym składzie, uzależnionym od sposobu syntezy. Biały lub żółtobiały, ciężki, miałki proszek o nikłej woni lub bez zapachu.

Stosowany w lecznictwie doustnie (obecnie sporadycznie) w chorobach układu pokarmowego, m.in. nieżycie przewodu pokarmowego, biegunek, choroby wrzodowej żołądka oraz miejscowo w dermatologii (częściej) jako środek ściągający, słabo przeciwzapalny i osuszający w zakresie stężeń 3–30% w różnorodnych postaciach leku recepturowego (maści, pasty, kremy, emulsje, pudry płynne, czopki i in.)^[1].

Przypisy edytuj

↑ Informator terapeutyczny; Ministerstwo Zdrowia, Departament Farmacji, 1959 wyd. Cefarm - Centrala farmaceutyczna Warszawa. > strona 78, pozycja 158 > rubryka 3,4 i 5 > Działanie/Zastosowanie/Sposób użycia i dawkowanie

Bibliografia edytuj

Leksykon Leków – Kornel Gibiński, Tadeusz Lesław Chruściel / PZWL 1991 r.
Poradnik Terapeutyczny, red. Piotr Kubikowski / MZiOS 1975 r.
informacja na witrynie internetowej wytwórcy surowca farm

[1] Informator terapeutyczny; Ministerstwo Zdrowia, Departament Farmacji, 1959 wyd. Cefarm - Centrala farmaceutyczna Warszawa. > strona 78, pozycja 158 > rubryka 3,4 i 5 > Działanie/Zastosowanie/Sposób użycia i dawkowanie

[1]