Władykaukaska kolej dziecięca

kolej dziecięca we Władykaukazie

Władykaukaska kolej dziecięca (ros. Владикавказская детская железная дорога, właśc. Малая Северо-Кавказская железная дорога имени В. В. Терешковой, Małaja Siewiero-Kawkazskaja żeleznaja doroga imieni W.W. Tierieszkowoj[1]) – kolej dziecięca, funkcjonująca od 1968 roku w rosyjskim Władykaukazie.

Linia kolejowa
Władykaukaska kolej dziecięca
Dane podstawowe
Zarządca

Koleje Rosyjskie

Długość

2,2 – 3[a] km

Rozstaw szyn

750 mm

Sieć trakcyjna

brak

Historia

edytuj

Pierwsze plany budowy kolei dziecięcej we Władywostoku zostały przedstawione w czerwcu 1936 roku, przez ówczesnego I sekretarza północnoosetyjskiego komitetu Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii BolszewikówHeinricha Maurera(inne języki). Uregulowano kwestie formalne; brak jednak danych, czy faktycznie rozpoczęła się budowa. Wśród społeczeństwa Osetii Północnej występowały wówczas tendencje do zjednoczenia z Osetią Południową; gdy sekretarz poparł tę inicjatywę, został przez władze centralne usunięty ze stanowiska, a następnie wtrącony do więzienia (gdzie wkrótce zmarł lub został rozstrzelany). Po tym wydarzeniu przez trzydzieści lat nikt nie zaproponował kontynuowania budowy takiej linii kolejowej w mieście[1].

Drugi projekt budowy kolei zatwierdzono 3 października 1966 roku. Dwa dni później zaproszona na tę okazję Walentina Tierieszkowa rozpoczęła budowę toru. Kolej uroczyście otwarto 30 października 1967, natomiast regularny ruch rozpoczął się na niej 2 maja 1968[1][2].

Tuż po otwarciu kolei, linię obsługiwał spalinowóz TU2 i cztery z sześciu dostarczonych wagonów Pafawagu. Od 1981 roku kolej była w posiadaniu parowozu Gr(inne języki), jednak nie był on używany. W połowie lat 80. XX wieku zagospodarowano pozostałe dwa otrzymane wcześniej wagony, a kilka lat później dostarczono tu lokomotywę TU7A. W 2011 roku kolej otrzymała lokomotywę TU10 i trzy wagony osobowe produkcji Kambarskich Zakładów Mechanicznych[1].

Infrastruktura

edytuj

Wąskotorowej linii, po której porusza się kolej, nadano kształt wydłużonej pętli. Różne źródła podają różną długość linii – 2,2[1][3], 2,37[3], 2,72[2] lub 3[4] kilometry. Może to być spowodowane różną metodą obliczania długości torów – przez niektórych jako długość samej pętli, przez innych – z torami dojazdowymi[3].

Pociąg zatrzymuje się na jednej stacji – Вечный Огонь (Wiecznyj Ogon′) – oraz jednym przystanku – Водная Станция (Wodnaja Stancyja; dawniej Пионерская – Pionierskaja) – wyposażonym w kasy biletowe (de facto to na nim odbywa się wsiadanie do pociągu)[1][2]. Dawniej istniał jeszcze jeden przystanek – Лагерная (Łagiernaja)[1][3].

Kolej jest wyposażona w zajezdnię, przeznaczoną do przechowywania na dwóch torach czterech wagonów oraz jednej lokomotywy[3].

Edukacja

edytuj

W sezonie 2020 zajęcia praktyczne odbywały się od czerwca do sierpnia, natomiast zajęcia teoretyczne – od października do maja. Na kolei kształciło się 750 uczniów, w wieku 11–17 lat[4]. Szkoli się tu również w zakresie modelarstwa kolejowego. Uczniowie biorą udział w wystawach osiągnięć technicznych[2].

Turystyka

edytuj

Od maja do sierpnia 2020 roku kolej kursowała od czwartków do niedziel (w godzinach 10:00 – 19:00), a we wrześniu i październiku jedynie w niedziele i święta (od 9:00 do 18:00). Bilet kosztował 80 rubli[2].

W pobliżu kolei znajduje się władykaukaskie zoo[1][2].

  1. w zależności od źródła

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h Дмитрий Сутягин, Владикавказ (Орджоникидзе). Детская железная дорога [online] [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (ros.).
  2. a b c d e f Владикавказская детская железная дорога [online], Gudok.ru [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (ros.).
  3. a b c d e ВЛАДИКАВКАЗСКАЯ ДЕТСКАЯ ЖЕЛЕЗНАЯ ДОРОГА [online] [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-22] (ros.).
  4. a b Владикавказская детская железная дорога [online] [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (ros.).

Linki zewnętrzne

edytuj