Władysław Gostomski

Władysław Gostomski herbu Nałęcz (ur. 6 czerwca 1862 w Zalesiu, zm. 26 czerwca 1937 w Katowicach) – inżynier, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Władysław Gostomski
tytularny generał brygady tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1862
Zalesie

Data i miejsce śmierci

26 czerwca 1937
Katowice

Przebieg służby
Lata służby

1882-1921

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier,
Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Rzeszów

Stanowiska

komendant PKU

Życiorys

edytuj

Władysław Gostomski urodził się 6 czerwca 1862 roku w Zalesiu, w powiecie rawskim, w rodzinie Stanisława, ziemianina, i Józefy[1]. Ukończył szkołę średnią w Krakowie, Oddział Inżynierii w Akademii Wojskowo-Technicznej w Wiedniu. Następnie tamże ukończył również Wyższy Kurs Inżynierii. Od 18 sierpnia 1882 roku służył w cesarskiej i królewskiej armii. Zajmował m.in. stanowiska kierownika ekspozytury rolnej w Rawie Ruskiej i oficera łącznikowego namiestnika galicyjskiego. Dosłużył stopnia pułkownika.

27 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika[2] i wyznaczony na stanowisko komendanta XXI Powiatowej Komendy Uzupełnień w Rzeszowie[3]. Jednocześnie był dowódcą garnizonu Rzeszów. Na początku czerwca 1920 roku został przeniesiony do dyspozycji Dowództwa Okręgu Generalnego „Poznań” w Poznaniu[4]. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika piechoty, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[5]. Z dniem 1 maja 1921 roku został przeniesiony w „stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru”, w stopniu pułkownika piechoty[6].

26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady[7].

Żonaty z Zofią z Ponińskich (ślub 1893 r.), po jej śmierci w 1911 roku ożenił się ponownie. Miał czwórkę dzieci: Stefana, Ludwika, Aleksandrę i Zofię[8]. Początkowo po przejściu w stan spoczynku mieszkał w Łodzi[9][10], następnie przeniósł się do Katowic[11][12], gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1926 roku nakładem Magistratu Wielkich Katowic została wydana praca autorstwa Władysława Nałęcz-Gostomskiego zatytułowana „Dzieje i rozwój Wielkich Katowic jako ośrodka górnośląskiego przemysłu i stolicy autonomicznego woj. śląskiego”[13].

Awanse

edytuj
  • porucznik (leutnant) – 1882
  • starszy porucznik (oberleutnant) – 1887
  • kapitan II klasy (hauptmann II kl.) - ?
  • kapitan I klasy (hauptmann I kl.) – 1896
  • major (major) – 1906
  • podpułkownik (oberstleutnant) – 1910
  • pułkownik (oberst) – 1917
  • tytularny generał brygady – 26 października 1923

Przypisy

edytuj
  1. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ..., s. 124.
  2. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 73.
  3. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 roku, poz. 445.
  4. Rozkaz L. 1148 V Ministra Spraw Wojskowych (Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 16 czerwca 1920 roku, poz. 591). W tym samym dzienniku (poz. 592) jest mowa o rozkazie L. 1149 V dotyczącym otrzymania przydziałów służbowych przez oficerów przyjętych do Wojska Polskiego na podstawie dekretu Naczelnego Wodza z dnia 4 czerwca 1920 roku. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ..., s. 124 podał, że przeniesienie miało miejsce 22 maja 1920 roku.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 29 maja 1920 roku, poz. 527.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, poz. 572.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
  8. Genealogia potomków Sejmu Wielkiego: Władysław Gostomski z Gostomi h. Nałęcz.
  9. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1577.
  10. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1406.
  11. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 882.
  12. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 322.
  13. Praca dostępna jest w zasobie Śląskiej Biblioteki Cyfrowej.

Bibliografia

edytuj
  • Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
  • Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.