Władysław Naprawa
Władysław Naprawa (ur. 28 kwietnia 1898 w Glinach, zm. 31 grudnia 1975 w Warszawie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
_02.jpg) Zdjęcie portretowe na grobie Władysława Naprawy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie | |
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 kwietnia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 grudnia 1975 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
_01.jpg)
Urodził się 28 kwietnia 1898 we wsi Gliny (Wielkie lub Małe), w ówczesnym powiecie mieleckim Królestwa Galicji i Lodomerii[1].
Do 1939 pełnił służbę w 15 Pułku Piechoty „Wilków” w Dęblinie[2][3][4][5][6][7][8]. Pod koniec wojny z bolszewikami dowodził na froncie 3. kompanią pułku. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 2228. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. 27 stycznia 1930 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1930 stopień kapitana w korpusie oficerów piechoty i 73. lokatą[10]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 49. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11][12]. W marcu 1939 na stanowisku dowódcy I batalionu macierzystego pułku[13].
W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji, został wyznaczony na stanowisko oficera sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 28 Dywizji Piechoty[14][15]. Wziął udział w kampanii wrześniowej. Od 8 do 15 września 1939 pełnił obowiązki szefa sztabu 28 DP[15][16][14]. Od 16 września dowodził I batalionem 15 pp[17]. Po kapitulacji załogi Modlina w niemieckiej niewoli[18]. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[19].
Zmarł 31 grudnia 1975 w Warszawie[20]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Był żonaty z Ewą (1903–1993).
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 29 września 1939 przez dowódcę Armii „Warszawa” gen. dyw. Juliusza Rómmla[21][22]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[23][12][24]
- Srebrny Krzyż Zasługi[23][12][25]
Przypisy edytuj
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-20]..
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 64, 784.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 167, 440.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 158, 383.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 31, 235.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 72, 545.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 73.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 65.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 110.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930, s. 26.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 472.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 31.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 565.
- ↑ a b Głowacki 1985 ↓, s. 159, 360.
- ↑ a b Wróblewski 1975 ↓, s. 218.
- ↑ Bielski 1991 ↓, s. 195.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 279, 361.
- ↑ Bielski 1991 ↓, s. 400.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-04-20].
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 360, wg autora zmarł w styczniu 1975.
- ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 385.
- ↑ Wróblewski 1975 ↓, s. 390.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 72.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-20]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-20]..
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Mieczysław Bielski: Grupa Operacyjna „Piotrków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1991. ISBN 83-11-07836-X.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jan Wróblewski: Armia „Łódź” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.