Władysław Wiśniowski (muzyk)
Władysław Wojciech Wiśniowski (ur. 1 stycznia 1911 w Śniatynie, zm. 25 września 1993 w Sanoku) – polski muzyk, pracownik łączności, podoficer Wojska Polskiego, żołnierz ZWZ–AK.
 Fotografia nagrobna Władysława Wiśniowskiego | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Władysław Wojciech Wiśniowski urodził się 1 stycznia 1911 w Śniatynie w rodzinie mieszczańskiej jako syn Józefa (1880-1959) i Weroniki z domu Łaszkiewicz[1][2][3]. Był wnukiem powstańca styczniowego[4]. Miał brata Kazimierza[4]. W rodzinnym mieście w 1926 ukończył naukę w 7-klasowej szkole podstawowej[5]. W 1928 wstąpił do Wojska Polskiego do 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku[6]. W jednostce od 1928 do 1930 jako elew w orkiestrze, od 1931 do 1933 jako nadterminowy kapral, od 1934 do 1939 jako zawodowy kapral[6][7]. W 2 psp został solistą w orkiestrze pułkowej, grał na instrumencie dętym baryton[1]. W latach 30. odgrywał melodie żołnierskie ze szczytu Domu Żołnierza w Sanoku[8].
Po wybuchu II wojny światowej 1939 w szeregach 2 kompanii pułku brał udział w walkach kampanii wrześniowej do 15 września 1939[6][4]. Po upadku wojny obronnej powrócił z obszaru Górnego Śląska do Sanoka[1]. Po nastaniu okupacji niemieckiej był poszukiwany przez gestapo i na przełomie 1940/1941 ukrywał się[5][1]. W 1941 w Bażanówce został zaprzysiężony przez Władysława Szmyda do Związku Walki Zbrojnej, a po przekształceniu działał w Armii Krajowej od 1942 do 1945[3][1]. Posługiwał się pseudonimem „Kociński”[9]. Brał udział w akcjach zbrojnych i dywersyjnych[10]. Po nadejściu frontu wschodniego na ziemię sanocką w 1944 został aresztowany przez NKWD[10]. Był przetrzymywany w gmachu zajmowanym przez NKWD przy ulicy Tadeusza Kościuszki w Sanoku, skąd 8 czerwca 1945 odzyskał wolność, po tym jak zbiegający ze służby w sanockim Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego Antoni Żubryd dokonał uwolnienia grupy więźniów[10]. Zagrożony aresztowaniem Wiśniowski ukrywał się następnie w zabudowaniach ogrodnika sanockiego parku miejskiego Piotra Radwańskiego, na północnym stoku Góry Parkowej przy ul. Emilii Plater[10].
Pod koniec 1945 ujawnił się[10]. Od 1946 do 1976 był zatrudniony jako doręczyciel przesyłek w Urzędzie Pocztowym w Sanoku, po czym przeszedł na emeryturę[11][12]. Działał społecznie na polu muzyki[8]. Na początku lat 60. był założycielem orkiestry dętej w Zagórzu, w tamtejszej Szkole Muzycznej nauczał gry na akordeonie[4][8]. W latach 60. i 70. tworzył zespół orkiestralny w Sanoku, występujący na imprezach okolicznościowych[8]. Ponadto z wieży kościoła Przemienienia Pańskiego w Sanoku odgrywał melodie religijne[8]. Był członkiem Koła Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Sanoku[13], a od końca lat 80. należał do Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych[8].
Zmarł 25 września 1993[12]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku[14][12]. Jego żoną była Elżbieta z dom Froń (1921-2010)[2].
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” (uchwałą Rady Państwa ze stycznia 1985)[12]
- Złota Odznaka „Zasłużony Pracownik Łączności” (1975)[3][12]
- inne odznaczenia[12]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Bańkowski ↓, s. 17.
- ↑ a b Księga wtóropisów aktów małżeńskich za lata 1936-1945. T. „K”. Cz. II. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 320.
- ↑ a b c Deklaracje ↓, s. 105.
- ↑ a b c d Korab ↓, s. 6.
- ↑ a b Deklaracje ↓, s. 107.
- ↑ a b c Deklaracje ↓, s. 105, 107.
- ↑ Bańkowski ↓, s. 17. Tu podano, że w 1937 został awansowany na plutonowego..
- ↑ a b c d e f Bańkowski ↓, s. 19.
- ↑ Deklaracje ↓, s. 106, 107.
- ↑ a b c d e Bańkowski ↓, s. 18.
- ↑ Deklaracje ↓, s. 106, 107-108.
- ↑ a b c d e f Bańkowski ↓, s. 20.
- ↑ Deklaracje ↓, s. 19.
- ↑ Władysław Wiśniowski. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2022-07-09].
Bibliografia edytuj
- Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Oddział w Sanoku. Deklaracje i karty ewidencyjne członków zwyczajnych W Wisełka-Wojtuszewski 1963-1983, AP Rzeszów – O/Sanok (zespół 659, sygn. 105). s. 1-234.
- Anna Korab. Pozostaną w pamięci. Władysław Wiśniowski 1911-1993. Wspomnienie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 41 (622), s. 6, 10 października 2003.
- Władysław Wiśniowski. W: Roman Bańkowski: Wywiady i opowieści. Sanok: Związek Literatów Polskich. Oddział w Rzeszowie, 2000, s. 17-20. ISBN 83-914224-6-1.