Włodzimierz Podwysocki
Włodzimierz Podwysocki (ur. 12 kwietnia 1897 w Jaksicach, zm. 14 czerwca 1919 w walce pod Łohiszynem) – starszy ułan Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 starszy ułan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 czerwca 1919 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1919 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 12 kwietnia 1897 w majątku Jaksice, w rodzinie Maksymiliana (zm. 1912), podpułkownika armii rosyjskiej, i Wandy z Tołkaczów[1][2]. Był młodszym bratem Eugeniusza (zm. 1917), porucznika rosyjskiej kawalerii[3]. Zakres szkoły powszechnej zdobył w nauczaniu domowym[3]. W czerwcu 1915 ukończył I gimnazjum w Warszawie[4]. Następnie do 1918 pracował jako korepetytor[3].
Od 11 listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim[5]. Służył w 3 pułku ułanów z którym walczył na wojnie polsko-bolszewickiej.
"14 czerwca 1919 w czasie ataku na m. Łohiszyn, będąc w stopniu st. ułana, na czele spieszonej sekcji, pomimo huraganowego ognia bolszewików, pierwszy rzucił się do ataku na bagnety i unieszkodliwił granatem obsługę km - samemu ginąc od kul"[2].Za ten czyn odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari. Został pochowany w majątku Porzecze[6]. Był kawalerem, dzieci nie miał[6].
12 kwietnia 1938 w Krakowie dowódca Okręgu Korpusu Nr V gen. bryg. Aleksander Narbutt-Łuczyński wręczył Order Virtuti Militari Zofii Wittek, siostrze Włodzimierza[7].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4420[8][2][9]
Przypisy edytuj
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 119.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 9, 10.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Dobrzyński 1929 ↓, s. 47.
Bibliografia edytuj
- Podwysocki Włodzimierz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.22-1609 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-23].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Bohdan Dobrzyński: Zarys historii wojennej 3-go Pułku Ułanów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918-1920.