Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe

(Przekierowano z WOPR)
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 29 kwi 2024. Od tego czasu wykonano 2 zmiany, które oczekują na przejrzenie.

Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (WOPR) – specjalistyczne stowarzyszenie o zasięgu ogólnokrajowym, zajmujące się wykonywaniem zadań związanych z ratownictwem wodnym[1].

Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
Ilustracja
Logo w Kamińsku
Państwo

 Polska

Siedziba

Warszawa

Data założenia

1962

Zasięg

Polska

Prezes

Paweł Błasiak

Nr KRS

0000050111

Data rejestracji

08 listopada 2001

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe”
Ziemia52°12′05″N 21°01′49″E/52,201300 21,030300
Strona internetowa
II Krajowy Zjazd WOPR w Warszawie (listopad 1973)
Ratownicy WOPR w Pobierowie, 2006
Ratownicy WOPR na Wiśle w Toruniu
WOPR z Tomaszowa Mazowieckiego, podczas kwesty na Wielką Orkiestrę Światecznej Pomocy (styczeń 2020)

Historia WOPR

edytuj

WOPR jest specjalistycznym stowarzyszeniem o zasięgu ogólnokrajowym, powstałym na podstawie zarządzenia nr 74 Przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej z dnia 11 kwietnia 1962 roku, uzyskało osobowość prawną 9 października 1967 roku na podstawie decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych. Jednostki WOPR są jednostkami współpracującymi z systemem Państwowego Ratownictwa Medycznego[2].

Do 2012 WOPR posiadała uprzywilejowaną pozycję w ratownictwie, należąc – wraz z GOPR i TOPR – do trzech wyróżnionych specjalistycznych organizacji ratowniczych[3]. Ustawa z dnia 18 sierpnia 2011 roku o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (obowiązująca od 1 stycznia 2012) zrównała w prawie wszystkie podmioty wykonujące zadania w zakresie ratownictwa wodnego[4]. Warunkiem koniecznym jest uzyskanie zgody MSW/MSWiA. Doprowadziło to do znacznego wzrostu liczby organizacji, których zostało zarejestrowanych ponad 100 (120 – stan na 2018 rok)[5].

WOPR jest członkiem International Life Saving – międzynarodowej organizacji zrzeszającej ratowników. Ponadto od listopada 2015 roku zrzeszyło się w ramach Federacji Organizacji Proobronnych.[potrzebny przypis]

Działalność WOPR jest współfinansowana ze środków Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Dzień Ratownika jest obchodzony 29 czerwca.

Stopnie w WOPR

edytuj
 
Ratownik WOPR na plaży w Dziwnówku, 2006

Stopnie ratownicze WOPR zostały sklasyfikowane w Uchwale nr 5/6/09 Prezydium Zarządu Głównego Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego z dnia 5 grudnia 2009 roku w sprawie stopni ratowników i instruktorów WOPR[6]. Po wejściu w życie w 2012 roku ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych jest tylko jedno obowiązujące uprawnienie – Ratownik wodny, które zastąpiło wszystkie dotychczasowe uprawnienia z zakresu ratownictwa wodnego[a][4], jednakże Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe zachowało nadal swoje dotychczasowe stopnie, które od tej pory należy traktować jako wewnętrzną hierarchię organizacji (potwierdzenie zachowania tychże stopni można znaleźć m.in. w uchwale ZG WOPR z dnia 28 marca 2015 r.)[7].

Ochotnicze

edytuj
  • Młodszy ratownik WOPR – uprawniony był od 12. roku życia do pracy na kąpieliskach, pływalniach krytych i odkrytych, pod nadzorem ratownika zawodowego. Nie uprawnia do pracy w charakterze zarobkowym.
  • Ratownik WOPR – uprawniony był od 16. roku życia do pracy na kąpieliskach, pływalniach otwartych i krytych, podczas imprez na wodach, koloniach i obozach młodzieżowych, pod nadzorem ratownika starszego stopniem. Uprawniony do prowadzenia szkoleń podstawowych dla członków WOPR.

Zawodowe

edytuj
  • Ratownik wodny pływalni – uprawniony był do samodzielnej pracy i kierowania zespołem ratowników na pływalniach otwartych i krytych.
  • Ratownik wodny śródlądowy – uprawniony był do samodzielnej pracy i kierowania zespołem ratowników na kąpieliskach śródlądowych.
  • Ratownik wodny morski – uprawniony był do samodzielnej pracy i kierowania zespołem ratowników na kąpieliskach morskich.
  • Starszy ratownik wodny – najwyższy stopień ratowniczy. Obligatoryjnie posiada wszystkie stopnie zawodowe (RWP, RWS, RWM).

Instruktorskie

edytuj
  • Młodszy Instruktor WOPR – uprawniony był do pracy w ratownictwie oraz do asystowania przy prowadzeniu kursów szkoleniowych do stopnia Ratownika WOPR włącznie.
  • Instruktor WOPR – wymagany stopień ratowniczy Starszego Ratownika WOPR. Uprawniony był do pracy w ratownictwie oraz do prowadzenia kursów szkoleniowych do stopnia Starszego Ratownika WOPR włącznie.
  • Instruktor-Wykładowca WOPR – uprawniony był do pracy w ratownictwie oraz do prowadzenia kursów szkoleniowych wszystkich stopni.

Stopnie zawodowe w ratownictwie wodnym określone przez Ministra Spraw Wewnętrznych[8][9]

edytuj

Obowiązuje od 2012 roku.

  1. Ratownik wodny – rozumie się przez to osobę posiadającą wiedzę i umiejętności z zakresu ratownictwa i technik pływackich oraz inne kwalifikacje przydatne w ratownictwie wodnym i spełniającą wymagania określone w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, zatrudnioną lub pełniącą służbę w podmiocie uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego lub będącą członkiem tego podmiotu;
  2. Instruktor ratownictwa wodnego – osoba (Ratownik wodny) posiadająca uprawnienia do prowadzenia, szkoleń i egzaminowania.

Ślubowanie ratownika WOPR

edytuj

Ja, ratownik Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, przyjmuję za swoje godło niebieski krzyż i złotą kotwicę. Ślubuję, dopóki zdrów będę i sił mi wystarczy, bez względu na warunki: rzetelnie wypełniać obowiązki ratownika WOPR, ratować osoby, którym zagraża niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach, dbać o sprawność i doskonalić umiejętności ratownika WOPR, wszelką wiedzą i doświadczeniem wytrwale przyczyniać się do poprawy bezpieczeństwa na polskich wodach.

Rota ślubowania ratownika WOPR ustalona uchwałą Zarządu Głównego 4 grudnia 2005[10]:

Ja, ratownik Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, przyjmuję za swoje godło „niebieski krzyż i złotą kotwicę” – przyrzekam sumiennie i w pełnym poczuciu odpowiedzialności moralnej wypełniać swoje obowiązki społeczne. Dopóki zdrów będę, bez względu na pogodę, porę dnia i nocy przez okres całego roku pośpieszę z pomocą ludziom, którzy znaleźli się w niebezpieczeństwie utraty życia w wodzie. Wszystkie swe siły i umiejętności wykorzystam dla zmniejszenia nieszczęśliwych wypadków utonięć, nie zapominając, że od mojej postawy zależne może być życie ludzkie.

Treść Przyrzeczenia Ratownika WOPR sprzed 2005:
  1. Jednak w myśl art. 41 ust. 1 Ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych osoby, które uzyskały uprawnienia ratownika z zakresu ratownictwa wodnego na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują swoje uprawnienia.

Przypisy

edytuj
  1. Statut Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, Warszawa, dnia 6 grudnia 2003 r.
  2. Dz.U. z 2024 r. poz. 652
  3. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunków ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze oraz rodzaju i wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej. (Dz.U. z 2002 r. nr 193, poz. 1624)
  4. a b USTAWA z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 147)
  5. Podmioty uprawnione do wykonywania zadań ratownictwa górskiego i wodnego. 2015-11-19.
  6. UCHWAŁA Nr 5/6/09 PREZYDIUM ZARZĄDU GŁÓWNEGO WODNEGO OCHOTNICZEGO POGOTOWIA RATUNKOWEGO z dnia 5 grudnia 2009 roku w sprawie stopni ratowników i instruktorów WOPR. [dostęp 2015-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 listopada 2015)].
  7. Uchwała nr 21/X/2015 ZARZĄDU GŁÓWNEGO WODNEGO OCHOTNICZEGO POGOTOWIA RATUNKOWEGO z dnia 28 marca 2015 roku w sprawie uchwał i decyzji w Wodnym Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym.
  8. Źródło: USTAWA z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych.
  9. Źródło: Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych) z dnia 27 lutego 2012 r.
  10. Ślubowanie ratownika WOPR. [dostęp 2007-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-23)].

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj