Waldemar Atterdag

Waldemar IV Atterdag (Odnowiciel, Dojutrek) (ur. ok. 1320, zm. 24 października 1375 na zamku Gurre) – król Danii w latach 1340–1375, syn Krzysztofa II.

Waldemar IV Atterdag

król Danii
Okres	od 1340 do 24 października 1375
Poprzednik	Krzysztof II
Następca	Olaf II
Dane biograficzne
Dynastia	Estrydsenidzi
Data urodzenia	ok. 1320
Data i miejsce śmierci	24 października 1375 Zamek Gurre
Miejsce spoczynku	katedra w Sorø
Ojciec	Krzysztof II
Matka	Eufemia pomorska
Żona	Jadwiga ze Szlezwiku
Dzieci	Krzysztof, Małgorzata (ur. 1345), Ingeborga, Katarzyna, Waldemar, Małgorzata I (ur. 1353)

Gdy w 1340 r. władający Danią holsztyński hrabia Gerard III został zabity, skończyło się trwające od ośmiu lat w tym kraju bezkrólewie i na tron wstąpił Waldemar IV Atterdag. Młody, wykształcony król początkowo władał tylko północną Jutlandią, stopniowo jednak odzyskał resztę Jutlandii, Zelandię i inne tereny spustoszonego i podzielonego za panowania poprzedniego króla kraju; w 1361 ponownie zjednoczył Danię przyłączając do niej Skanię i Gotlandię. Doprowadziło to jednak do konfliktu z Ligą Hanzeatycką zakończonego w roku 1370 podpisaniem niekorzystnego dla Danii traktatu stralsundzkiego.

W 1346 r. Waldemar sprzedał zakonowi krzyżackiemu Estonię, która należała do Danii od 1219. Ruch ten wyniknął z chęci skoncentrowania sił na odbudowie królestwa i uniknięcia ewentualnego konfliktu z niebezpiecznym zakonem. Utrzymanie odległej prowincji byłoby zbyt kosztowne.

13 maja 1350 roku zawarł on w Łowiczu z Królem Polski, Kazimierzem III Wielkim, sojusz antykrzyżacki.

Waldemar został pochowany w katedrze Akademii w Sorø. W momencie śmierci króla z jego sześciorga dzieci przy życiu pozostała tylko Małgorzata I.

Bibliografia

• Palle Lauring: Danske konger og dronninger. Aschehoug, 2005, s. 122-128. ISBN 87-11-22285-9. (duń.)