Walenty Matylla
Walenty Matylla[a] (ur. 19 stycznia 1892 w Poznaniu, zm. 6 stycznia 1940 tamże) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 stycznia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 stycznia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w Poznaniu, w rodzinie Ignacego i Antoniny z Graczyków.
Służył w stopniu kapitana w 2 Komp. karab. masz.[2] 55 Pułku Piechoty w Lesznie[3][4]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5], a w kwietniu tego roku wyznaczony na stanowisko oficera sztabowego pułku[6][7]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 54 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Tarnopolu na stanowisko kwatermistrza[8]. W październiku 1931 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[9]. W czerwcu 1933 został przeniesiony do 71 Pułku Piechoty w Zambrowie na stanowisko dowódcy batalionu[10]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[11], a później przeniesiony w stan spoczynku.
Do wybuchu II wojny światowej był redaktorem wychodzącego w Poznaniu „Głosu Powstańca Wielkopolskiego” - organu Związku Powstańców Wielkopolskich - niezależnego tygodnika chrześcijańskiego i narodowego[12].
6 stycznia 1940 został rozstrzelany w Forcie VII w Poznaniu[13].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2778[2][14]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[15]
- Medal Niepodległości (19 grudnia 1933)[16]
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 26.
- ↑ a b Jednodniówka 55 Poznańskiego Pułku Piechoty s.8, Leszno 19 stycznia 1927 r. [dostęp 2021-09-01]
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 281, 414.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 257, 357.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 45.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 133.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 69, 182.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 191.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 343.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 131.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
- ↑ Polona [online], polona.pl [dostęp 2021-09-01].
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Jasionek 1928 ↓, s. 27.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 31.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Stefan Jasionek: Zarys historji wojennej 55-go poznańskiego pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-10-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].