Walenty Titkow
Walenty Titkow (ur. 2 listopada 1917 w Równem, zm. 29 grudnia 2013 w Warszawie) – polski lekarz, oficer, polityk, komunistyczny działacz partyjny.
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 2 listopada 1917 Równe, gubernia wołyńska, Republika Rosyjska pod okupacją Cesarstwa Niemieckiego | |
Data i miejsce śmierci | 29 grudnia 2013 Warszawa, Polska | |
Poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji | ||
Okres | od 20 listopada 1952 do 20 listopada 1956 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
I sekretarz Komitetu Warszawskiego PZPR | ||
Okres | od 1 lutego 1960 do 24 lipca 1964 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Poprzednik | Witold Jarosiński | |
Następca | Stanisław Kociołek | |
Wiceminister zdrowia | ||
Okres | od 1964 do 1968 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() |
ŻyciorysEdytuj
Syn Marii i Mikołaja. Był członkiem KZMP i PPR, a następnie – PZPR. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego.
W 1944 należał do korpusu oficerów polityczno-wychowawczych 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki[1]. Od września do listopada 1944 był szefem Wydziału Polityczno-Wychowawczego Komendy Wojewódzkiej MO w Warszawie, a następnie szefem Zarządu Polityczno-Wychowawczego Komendy Głównej MO. Od 1 października 1945 do 14 lutego 1948 był zastępcą Komendanta Głównego MO ds. polityczno-wychowawczych w stopniu pułkownika. Od 1950 do 1951 pełnił funkcję sekretarza propagandy w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Katowicach. W okresie od 22 sierpnia 1951 do 18 lutego 1953 był I sekretarzem Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR, a w latach 1953–1955 I sekretarzem KW PZPR w Krakowie. Od 1953 do 1954 był zastępcą członka, a w następnie do 1968 członkiem KC PZPR. W latach 1955–1956 i 1957–1960 był kierownikiem, a od 1956 do 1957 zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PZPR. W okresie od 1 lutego 1960 do 24 lipca 1964 był I sekretarzem Komitetu Warszawskiego PZPR.
W latach 1952–1965 był posłem na Sejm PRL I, II i III kadencji. W 1956 był redaktorem naczelnym „Trybuny Ludu”, a od 1964 do 1968 wiceministrem zdrowia i opieki społecznej.
Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C 20-2-1)[2].
Jego żoną była Janina Arnsztajn-Titkow (1923–2010, wnuczka Franciszki Arnsztajnowej i prawnuczka Malwiny Meyerson). Był ojcem Andrzeja Titkowa (reżysera filmów dokumentalnych) i Olgi Titkow-Stokłosy (aktorki).
OdznaczeniaEdytuj
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (4 października 1946)[3]
- Order Odrodzenia Polski IV klasy (10 października 1945)[4]
PrzypisyEdytuj
- ↑ Andrzej Paczkowski, Trzy twarze Józefa Światły. Przyczynek do dziejów komunizmu w Polsce, Warszawa 2009, s. 65.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 50..
- ↑ M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109. („za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”).
BibliografiaEdytuj
- Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-11-14] .
- Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-11-14] .
- Leksykon Historii Polski z 1995.
- Nekrolog w „Gazecie Wyborczej”.