Walenty Titkow

	Walenty Titkow
	Walenty Titkow
Data i miejsce urodzenia	2 listopada 1917 ; Równe, gubernia wołyńska, Republika Rosyjska pod okupacją Cesarstwa Niemieckiego
Data i miejsce śmierci	29 grudnia 2013 ; Warszawa, Polska
	Poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji
Okres	od 20 listopada 1952; do 20 listopada 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	I sekretarz Komitetu Warszawskiego PZPR
Okres	od 1 lutego 1960; do 24 lipca 1964
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Witold Jarosiński
Następca	Stanisław Kociołek
	Wiceminister zdrowia
Okres	od 1964; do 1968
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia

Walenty Titkow (ur. 2 listopada 1917 w Równem, zm. 29 grudnia 2013 w Warszawie) – polski lekarz, oficer, polityk, komunistyczny działacz partyjny.

Grób lekarza Jana Arnsztajna oraz Walentego Titkowa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

ŻyciorysEdytuj

Syn Marii i Mikołaja. Był członkiem KZMP i PPR, a następnie – PZPR. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego.

W 1944 należał do korpusu oficerów polityczno-wychowawczych 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki^[1]. Od września do listopada 1944 był szefem Wydziału Polityczno-Wychowawczego Komendy Wojewódzkiej MO w Warszawie, a następnie szefem Zarządu Polityczno-Wychowawczego Komendy Głównej MO. Od 1 października 1945 do 14 lutego 1948 był zastępcą Komendanta Głównego MO ds. polityczno-wychowawczych w stopniu pułkownika. Od 1950 do 1951 pełnił funkcję sekretarza propagandy w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Katowicach. W okresie od 22 sierpnia 1951 do 18 lutego 1953 był I sekretarzem Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR, a w latach 1953–1955 I sekretarzem KW PZPR w Krakowie. Od 1953 do 1954 był zastępcą członka, a w następnie do 1968 członkiem KC PZPR. W latach 1955–1956 i 1957–1960 był kierownikiem, a od 1956 do 1957 zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PZPR. W okresie od 1 lutego 1960 do 24 lipca 1964 był I sekretarzem Komitetu Warszawskiego PZPR.

W latach 1952–1965 był posłem na Sejm PRL I, II i III kadencji. W 1956 był redaktorem naczelnym „Trybuny Ludu”, a od 1964 do 1968 wiceministrem zdrowia i opieki społecznej.

Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C 20-2-1)^[2].

Jego żoną była Janina Arnsztajn-Titkow (1923–2010, wnuczka Franciszki Arnsztajnowej i prawnuczka Malwiny Meyerson). Był ojcem Andrzeja Titkowa (reżysera filmów dokumentalnych) i Olgi Titkow-Stokłosy (aktorki).

OdznaczeniaEdytuj

Order Krzyża Grunwaldu III klasy (4 października 1946)^[3]
Order Odrodzenia Polski IV klasy (10 października 1945)^[4]

PrzypisyEdytuj

↑ Andrzej Paczkowski, Trzy twarze Józefa Światły. Przyczynek do dziejów komunizmu w Polsce, Warszawa 2009, s. 65.
↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
↑ M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 50..
↑ M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109. („za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”).

BibliografiaEdytuj

Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-11-14] .
Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-11-14] .
Leksykon Historii Polski z 1995.
Nekrolog w „Gazecie Wyborczej”.

[1] Andrzej Paczkowski, Trzy twarze Józefa Światły. Przyczynek do dziejów komunizmu w Polsce, Warszawa 2009, s. 65.

[2] Wyszukiwarka grobów w Warszawie.

[3] M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 50..

[4] M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109. („za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”).

[1]

[2]

[3]

[4]