Westland Wallace
Westland Wallace – brytyjski samolot bombowy i rozpoznawczy z okresu międzywojennego. Wersja rozwojowa samolotu Westland Wapiti.
 Westland Wallace Mk I | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot wielozadaniowy |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji metalowej |
| Załoga |
2 (pilot i strzelec/obserwator) |
| Historia | |
| Data oblotu |
1931 |
| Lata produkcji |
1933–1936 |
| Wycofanie ze służby |
1943 |
| Liczba egz. |
104 + 68 przebudowanych z Westland Wapiti |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Bristol Pegasus IV (Mk II) |
| Moc |
680 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
14,15 m |
| Długość |
10,41 m |
| Wysokość |
3,51 m |
| Powierzchnia nośna |
45,34 m² |
| Masa | |
| Własna |
1742 kg |
| Startowa |
2608 kg (maksymalna) |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
254 km/h na wysokości 4570 m |
| Prędkość przelotowa |
217 km/h |
| Pułap |
7345 m |
| Zasięg |
756 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm, zsynchronizowany 1 karabin maszynowy Lewis kal. 7,7 mm 263 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania | |
| Rzuty | |
| |
Historia edytuj
Zachęcona sukcesem swego lekkiego bombowca Wapiti, firma Westland w 1931 przygotowała prototyp wersji rozwojowej PV 6, całkowicie metalowej, z dłuższym o 51 cm kadłubem i nowym silnikiem Bristol Pegasus IV o mocy 655 KM. Maszyna miała dużo lepsze osiągi od poprzednika i Ministerstwo Lotnictwa zamówiło przebudowę 12 Wapiti na nowe maszyny[1].
Dostarczana od 1933 wersja Mk I napędzana była silnikiem Bristol Pegasus IIM3 o mocy 570 KM; jako pierwszy otrzymał 501 Dywizjon RAF. Następnie przebudowano jeszcze 56 Wapiti. Dwa lata później, w 1935, Westland przygotował wersję Mk II, z całkowicie zakrytą kabiną i silnikiem Bristol Pegasus IV o mocy 655 KM. Wersji tej zamówiono w latach 1935–1936 104 sztuki (w dwóch seriach 75 i 29 maszyn)[1].
Służba edytuj
Na prototypie Westland PV-6 Wallace dokonano pierwszego przelotu nad Everestem w 1933 (załogę stanowili Douglas Douglas-Hamilton – pilot i Stewart Blacker – obserwator). Do lotu wysokościowego maszynę specjalnie zmodyfikowano, wyposażając w turbodoładowany silnik i prostą instalację tlenową[2].
Samoloty Westland Wallace znalazły się na wyposażeniu 501, 502, 504, 608 i 610 dywizjonu RAF, oraz w Anti-Aicraft Cooperation Flight w Biggin Hill. Na początku II wojny światowej w służbie pozostawały jeszcze 83 maszyny, używane głównie do holowania celów powietrznych. Wycofano je w 1943 roku[1].
Opis techniczny edytuj
Samolot Westland Wallace był dwumiejscowym samolotem bombowym i rozpoznawczym, dwupłatem o konstrukcji i z pokryciem metalowym. Kabina odkryta w wersji Mk I, zamknięta w Mk II. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – silnik gwiazdowy Bristol Pegasus III lub IV, chłodzony powietrzem, otoczony pierścieniem Townenda[1].
Uzbrojenie stanowił jeden karabin maszynowy Vickers umieszczony w całości w kadłubie, strzelający na wprost między tłokami silnika, i jeden karabin maszynowy Lewisa, na obrotnicy Scarffa, obsługiwany przez obserwatora. Typowe wyrzutniki bombowe tego okresu pozwalały przenosić dwie bomby 250-funtowe, lub cztery 112-funtowe, ale samolot mógł przenosić tysiącfuntową bombę jako „ładunek specjalny”[3]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d David Mondey: The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II. London: Aerospace Publishing, 1994, s. 226. ISBN 1-85152-668-4.
- ↑ Iain Douglas-Hamilton. First Person: My Uncle Was First to Fly Over Everest. „National Geographic”, 2013-04-19. National Geographic Society.
- ↑ H.F. King: Armament of British aircraft, 1909-1939. London: Putnam, 1971, s. 438–440. ISBN 0-370-00057-9. (ang.).