Wikipedia

Who’s That Girl World Tour

(Przekierowano z Who's That Girl World Tour)

Who's That Girl World Tour – druga trasa koncertowa Madonny, tym razem w pełni światowa. Tournée promowało ścieżkę dźwiękową Who's That Girl oraz wydany rok wcześniej album True Blue. Był to początek wielkich tras koncertowych Madonny, które odbywają się do dziś i są uznawane za najbardziej widowiskowe koncerty świata.

Who's That Girl World Tour
Ilustracja
Trasa koncertowa Madonny
Promowane albumy True Blue
Who's That Girl
Lokalizacje Ameryka Północna
Azja
Europa
Data rozpoczęcia 14 czerwca 1987
Data zakończenia 6 września 1987
Liczba koncertów 4 w Azji
11 w Europie
22 w Ameryce Północnej
37 wszystkich koncertów
Trasy koncertowe Madonny

SupportEdytuj

Lista utworówEdytuj

  1. "Open Your Heart"
  2. "Lucky Star"
  3. "True Blue"
  4. "Papa Don't Preach"
  5. "White Heat"
  6. "Causing a Commotion"
  7. "The Look of Love"
  8. Medley:
    1. "Dress You Up"
    2. "Material Girl"
    3. "Like a Virgin" (elementy "I Can't Help Myself (Sugar Pie Honey Bunch)")
  9. "Where's the Party"
  10. "Live to Tell"
  11. "Into the Groove"
  12. "La Isla Bonita"
  13. "Who's That Girl"
  14. "Holiday"

Lista koncertówEdytuj

Trasa składała się z 37 koncertów:
Data Miasto Kraj Obiekt
Azja
14 czerwca 1987 Osaka Japonia Stadion Osaka
15 czerwca 1987
21 czerwca 1987 Tokio Stadion Korakuen
22 czerwca 1987
Ameryka Północna
27 czerwca 1987 Miami Stany Zjednoczone Orange Bowl
29 czerwca 1987 Atlanta Koloseum Omni
2 lipca 1987 Waszyngton Stadion RFK
4 lipca 1987 Toronto Kanada Stadion Exhibition
6 lipca 1987 Montreal Montreal Forum
7 lipca 1987
9 lipca 1987 Foxborough Stany Zjednoczone Stadion Sullivan
11 lipca 1987 Filadelfia Stadion Veterans
13 lipca 1987 Nowy Jork Madison Square Garden
15 lipca 1987 Seattle Stadion King County Domed
18 lipca 1987 Anaheim Stadion Anaheim
20 lipca 1987 Mountain View Amfiteatr Shoreline
21 lipca 1987
24 lipca 1987 Houston Reliant Astrodome
26 lipca 1987 Irving Stadion Texas
29 lipca 1987 Saint Paul Civic Center Arena
31 lipca 1987 Chicago Soldier Field
2 sierpnia 1987 East Troy Teatr Alpine Valley Music
4 sierpnia 1987 Richfield Koloseum Richfield
5 sierpnia 1987
7 sierpnia 1987 Pontiac Stadion Silverdome
9 sierpnia 1987 East Rutherford Stadion Giants
Europa
15 sierpnia 1987 Leeds Wielka Brytania Park Roundhay
18 sierpnia 1987 Londyn Stadion Wembley
19 sierpnia 1987
20 sierpnia 1987
22 sierpnia 1987 Frankfurt nad Menem Niemcy Stadion Wald
25 sierpnia 1987 Rotterdam Holandia Stadion Feijenoord
26 sierpnia 1987
29 sierpnia 1987 Paryż Francja Park de Sceaux
31 sierpnia 1987 Nicea Stadion de l'Ouest
4 września 1987 Turyn Włochy Stadion Komunalny
6 września 1987 Florencja Stadion Artemio Franchi

Sprzedaż biletówEdytuj

Obiekt Miasto Sprzedaż biletów Dochód
Stadion Osaka Osaka 89 996 / 89 996 (100%) 888 773 $
Stadion Korakuen Tokio 65 000 / 65 000 (100%) 780 123 $
Orange Bowl Miami 95 987 / 95 987 (100%) 1 597 473 $
Stadion RFK Waszyngton 56 000 / 56 000 (100%) 1 200 000 $
Stadion Exhibition Toronto 50 013 / 50 013 (100%) 633 427 $
Montreal Forum Montreal 32 985 / 32 985 (100%) 430 735 $
Stadion Veterans Filadelfia 78 300 / 78 300 (100%) 345 880 $
Madison Square Garden Nowy Jork 12 300 / 12 300 (100%) 1 890 415 $
Reliant Astrodome Houston 83 900 / 83 900 (100%) 923 000 $
Stadion Texas Irving 65 675 / 65 675 (100%) 1 340 000 $
Soldier Field Chicago 56 923 / 56 923 (100%) 751 854 $
Stadion Silverdome Pontiac 56 000 / 56 000 (100%) 638 264 $
Stadion Giants East Rutherford 51 000 / 51 000 (100%) 1 832 780 $
Park Roundhay Leeds 39 000 / 40 000 (90%) 490 210 $
Stadion Wembley Londyn 288 000 / 288 000 (100%) 4 984 956 $
Stadion Wald Frankfurt nad Menem 51 981 / 51 981 (100%) 2 177 515 $
Park de Sceaux Paryż 131 100 / 131 100 (100%) 1 989 234 $
Stadion Komunalny Turyn 65 000 / 65 000 (100%) 1 294 050 $
RAZEM 1 542 285 / 1 552 285 (99%) 25 048 689 $

Koncerty odwołaneEdytuj

Data Miasto Kraj Obiekt
20 czerwca 1987 Tokio Japonia Stadion Korakuen

MuzycyEdytuj

Produkcja trasyEdytuj

  • Reżyser: Jeffrey Hornaday
  • Asystent reżysera: Michelle Johnson
  • Kierownik muzyczny: Patrick Leonard
  • Choreograf: Shabba Doo
  • Scenograf: Jerome Sirlin
  • Projektant kostiumów: Marlene Stewart
  • Garderoba: Christopher Ciccone, Rod Saduski
  • Makijażysta i fryzjer: Debi Mazar
  • Trener: Robert Parr
  • Menedżer trasy koncertowej: Eric Barrett
  • Asystent menedżera trasy koncertowej: Dan Wohleen
  • Menedżer produkcji: Gerry Stickells, Paul Clements, Chris Lamb
  • Rezerwacja koncertów: Tom Ross, Rob Light
  • Specjalista do spraw reklamy: Liz Rosenberg
  • Asystent Madonny: Melissa Crow
  • Menedżer Madonny: Freddy DeMann
  • Inżynier dźwięku: Dave Cob
  • Realizator dźwięku: Randy Weitzel, Milton Green, Steven Helm, Tom Menching, Robert Miller, John Powell, Rex Ray
  • Projektant i reżyser oświetlenia sceny: Peter Morse
  • Kierownik oświetlenia sceny: Bonnie Becker
  • Realizator oświetlenia: Philip Zammit, Ronald Curle, Robert Sexton, Mitchell Keller
  • Operator reflektora: Larry Sizemore, Eric Dismuke, Dary Lewis, Joey Chardukian, Steve Owens
  • Konstruktor sceny: John McGraw, John Miles
  • Obsługa sceny: Jim Aman, David Knopf, Curtis Battles, Lennie Guice, Mike Pagan, Eddie McNeil, Jeff Johnson

CiekawostkiEdytuj

  • Podczas ponad półtoragodzinnego koncertu Madonna zmienia kostium siedem razy.
  • Ostatni koncert w Japonii był retransmitowany w tamtejszej telewizji i była to pierwsza transmisja telewizyjna z wykorzystaniem systemu Dolby Surround.
  • Dwa pierwsze koncerty na Wembley Stadium w Londynie wyprzedały się w czasie 18 godzin i 8 minut, co ustanowiło rekord tamtych czasów.
  • W roku 1987 Who's That Girl World Tour okazało się najbardziej dochodowym tournée świata. Madonna zarobiła na nim w sumie około 20 milionów dolarów. Rekord ten został pobity rok później przez Michaela Jacksona i jego Bad World Tour.
  • Planowany na 20 czerwca 1987 pierwszy koncert na Korakuen Stadium w Tokio został odwołany z powodu ulewnego deszczu. Spowodowało to zamieszki wywołane przez zrozpaczonych fanów. Podobna sytuacja miała miejsce wcześniej, gdy około 25 000 fanów usiłowało powitać Madonnę na japońskim lotnisku.
  • W miejsce występu w Nicei w dniu 31 sierpnia 1987 planowano pierwotnie koncert w Szwajcarii na St. Jakob-Stadion w Bazylei. Nie doszedł on jednak do skutku z powodu nieudanych pertraktacji między menedżerem Madonny a szwajcarskim organizatorem.
  • Początkowo jednym z tancerzy na trasie miał być Felix Howard, który towarzyszy Madonnie w teledysku do piosenki "Open Your Heart". Nie dostał on jednak wymaganego pozwolenia na pracę dla nieletnich, więc zastąpił go szesnastoletni Christopher Finch.
  • Wpływy z występu na Madison Square Garden w Nowym Jorku Madonna przeznaczyła na rzecz walki z AIDS prowadzonej przez fundację amfAR. Wykonaną tam balladę "Live to Tell" zadedykowała zmarłemu Martinowi Burgoyne'owi - autorowi grafiki zamieszczonej na okładce singla "Burning Up".
  • Już wówczas Madonna nie unikała na swych występach odważnych zestawień, będących swoistą wypowiedzią na tematy społeczne i religijne: na scenę rzutowane były olbrzymie fotografie, grafiki i projekcje filmowe przedstawiające między innymi Jana Pawła II, Ronalda Reagana, Martina Luthera Kinga czy też napis Safe Sex. Oglądane z perspektywy czasu, nie wydają się one tak szokujące jak w roku 1987, co pozwala sądzić, że za parę lat podobnie odbierane będą występy Madonny z lat obecnych.

Zapis videoEdytuj

Osobny artykuł: Ciao, Italia! – Live from Italy.
Osobny artykuł: Who's That Girl - Live in Japan.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Who’s_That_Girl_World_Tour&oldid=56893548”