Who’s That Girl World Tour
(Przekierowano z Who's That Girl World Tour)
Who's That Girl World Tour – druga trasa koncertowa Madonny, tym razem w pełni światowa. Tournée promowało ścieżkę dźwiękową Who's That Girl oraz wydany rok wcześniej album True Blue. Był to początek wielkich tras koncertowych Madonny, które odbywają się do dziś i są uznawane za najbardziej widowiskowe koncerty świata.
| ||||
![]() | ||||
Trasa koncertowa Madonny | ||||
Promowane albumy | True Blue Who's That Girl | |||
Lokalizacje | Ameryka Północna Azja Europa | |||
Data rozpoczęcia | 14 czerwca 1987 | |||
Data zakończenia | 6 września 1987 | |||
Liczba koncertów | 4 w Azji 11 w Europie 22 w Ameryce Północnej 37 wszystkich koncertów | |||
Trasy koncertowe Madonny | ||||
|
SupportEdytuj
- Level 42 (wszystkie koncerty)
Lista utworówEdytuj
- "Open Your Heart"
- "Lucky Star"
- "True Blue"
- "Papa Don't Preach"
- "White Heat"
- "Causing a Commotion"
- "The Look of Love"
- Medley:
- "Dress You Up"
- "Material Girl"
- "Like a Virgin" (elementy "I Can't Help Myself (Sugar Pie Honey Bunch)")
- "Where's the Party"
- "Live to Tell"
- "Into the Groove"
- "La Isla Bonita"
- "Who's That Girl"
- "Holiday"
Lista koncertówEdytuj
Mapy | |||
---|---|---|---|
|
Sprzedaż biletówEdytuj
Obiekt | Miasto | Sprzedaż biletów | Dochód |
---|---|---|---|
Stadion Osaka | Osaka | 89 996 / 89 996 (100%) | 888 773 $ |
Stadion Korakuen | Tokio | 65 000 / 65 000 (100%) | 780 123 $ |
Orange Bowl | Miami | 95 987 / 95 987 (100%) | 1 597 473 $ |
Stadion RFK | Waszyngton | 56 000 / 56 000 (100%) | 1 200 000 $ |
Stadion Exhibition | Toronto | 50 013 / 50 013 (100%) | 633 427 $ |
Montreal Forum | Montreal | 32 985 / 32 985 (100%) | 430 735 $ |
Stadion Veterans | Filadelfia | 78 300 / 78 300 (100%) | 345 880 $ |
Madison Square Garden | Nowy Jork | 12 300 / 12 300 (100%) | 1 890 415 $ |
Reliant Astrodome | Houston | 83 900 / 83 900 (100%) | 923 000 $ |
Stadion Texas | Irving | 65 675 / 65 675 (100%) | 1 340 000 $ |
Soldier Field | Chicago | 56 923 / 56 923 (100%) | 751 854 $ |
Stadion Silverdome | Pontiac | 56 000 / 56 000 (100%) | 638 264 $ |
Stadion Giants | East Rutherford | 51 000 / 51 000 (100%) | 1 832 780 $ |
Park Roundhay | Leeds | 39 000 / 40 000 (90%) | 490 210 $ |
Stadion Wembley | Londyn | 288 000 / 288 000 (100%) | 4 984 956 $ |
Stadion Wald | Frankfurt nad Menem | 51 981 / 51 981 (100%) | 2 177 515 $ |
Park de Sceaux | Paryż | 131 100 / 131 100 (100%) | 1 989 234 $ |
Stadion Komunalny | Turyn | 65 000 / 65 000 (100%) | 1 294 050 $ |
RAZEM | 1 542 285 / 1 552 285 (99%) | 25 048 689 $ |
Koncerty odwołaneEdytuj
Data | Miasto | Kraj | Obiekt |
---|---|---|---|
20 czerwca 1987 | Tokio | Japonia | Stadion Korakuen |
MuzycyEdytuj
- Keyboardy: Patrick Leonard, Jai Winding
- Gitary: James Harrah, David Williams
- Gitara basowa: Kerry Hatch
- Bębny: Jonathon Moffett, John Good
- Perkusja: Luis Conte
- Wokal wspierający: Donna DeLory, Niki Haris, Debra Parson, Nadirah Shakoor (tylko podczas części azjatyckiej w miejsce Debry Parson)
- Tancerze: Shabba Doo, Angel Ferreira, Christopher Finch
- Obsługa muzyków: Eddie Reynolds (keyboardy), John Good (bębny), Andy Gerome (gitary)
Produkcja trasyEdytuj
- Reżyser: Jeffrey Hornaday
- Asystent reżysera: Michelle Johnson
- Kierownik muzyczny: Patrick Leonard
- Choreograf: Shabba Doo
- Scenograf: Jerome Sirlin
- Projektant kostiumów: Marlene Stewart
- Garderoba: Christopher Ciccone, Rod Saduski
- Makijażysta i fryzjer: Debi Mazar
- Trener: Robert Parr
- Menedżer trasy koncertowej: Eric Barrett
- Asystent menedżera trasy koncertowej: Dan Wohleen
- Menedżer produkcji: Gerry Stickells, Paul Clements, Chris Lamb
- Rezerwacja koncertów: Tom Ross, Rob Light
- Specjalista do spraw reklamy: Liz Rosenberg
- Asystent Madonny: Melissa Crow
- Menedżer Madonny: Freddy DeMann
- Inżynier dźwięku: Dave Cob
- Realizator dźwięku: Randy Weitzel, Milton Green, Steven Helm, Tom Menching, Robert Miller, John Powell, Rex Ray
- Projektant i reżyser oświetlenia sceny: Peter Morse
- Kierownik oświetlenia sceny: Bonnie Becker
- Realizator oświetlenia: Philip Zammit, Ronald Curle, Robert Sexton, Mitchell Keller
- Operator reflektora: Larry Sizemore, Eric Dismuke, Dary Lewis, Joey Chardukian, Steve Owens
- Konstruktor sceny: John McGraw, John Miles
- Obsługa sceny: Jim Aman, David Knopf, Curtis Battles, Lennie Guice, Mike Pagan, Eddie McNeil, Jeff Johnson
CiekawostkiEdytuj
- Podczas ponad półtoragodzinnego koncertu Madonna zmienia kostium siedem razy.
- Ostatni koncert w Japonii był retransmitowany w tamtejszej telewizji i była to pierwsza transmisja telewizyjna z wykorzystaniem systemu Dolby Surround.
- Dwa pierwsze koncerty na Wembley Stadium w Londynie wyprzedały się w czasie 18 godzin i 8 minut, co ustanowiło rekord tamtych czasów.
- W roku 1987 Who's That Girl World Tour okazało się najbardziej dochodowym tournée świata. Madonna zarobiła na nim w sumie około 20 milionów dolarów. Rekord ten został pobity rok później przez Michaela Jacksona i jego Bad World Tour.
- Planowany na 20 czerwca 1987 pierwszy koncert na Korakuen Stadium w Tokio został odwołany z powodu ulewnego deszczu. Spowodowało to zamieszki wywołane przez zrozpaczonych fanów. Podobna sytuacja miała miejsce wcześniej, gdy około 25 000 fanów usiłowało powitać Madonnę na japońskim lotnisku.
- W miejsce występu w Nicei w dniu 31 sierpnia 1987 planowano pierwotnie koncert w Szwajcarii na St. Jakob-Stadion w Bazylei. Nie doszedł on jednak do skutku z powodu nieudanych pertraktacji między menedżerem Madonny a szwajcarskim organizatorem.
- Początkowo jednym z tancerzy na trasie miał być Felix Howard, który towarzyszy Madonnie w teledysku do piosenki "Open Your Heart". Nie dostał on jednak wymaganego pozwolenia na pracę dla nieletnich, więc zastąpił go szesnastoletni Christopher Finch.
- Wpływy z występu na Madison Square Garden w Nowym Jorku Madonna przeznaczyła na rzecz walki z AIDS prowadzonej przez fundację amfAR. Wykonaną tam balladę "Live to Tell" zadedykowała zmarłemu Martinowi Burgoyne'owi - autorowi grafiki zamieszczonej na okładce singla "Burning Up".
- Już wówczas Madonna nie unikała na swych występach odważnych zestawień, będących swoistą wypowiedzią na tematy społeczne i religijne: na scenę rzutowane były olbrzymie fotografie, grafiki i projekcje filmowe przedstawiające między innymi Jana Pawła II, Ronalda Reagana, Martina Luthera Kinga czy też napis Safe Sex. Oglądane z perspektywy czasu, nie wydają się one tak szokujące jak w roku 1987, co pozwala sądzić, że za parę lat podobnie odbierane będą występy Madonny z lat obecnych.