Wielka Orda
Wielka Orda – nazwa centralnej części dawnej Złotej Ordy, pomiędzy Donem a Jaikiem, która zaczęła być stosowana w stosunku do pozostałości tego państwa po tym jak w XV wieku odłączyły się od niego w roku 1430 Chanat Krymski, w roku 1445 Chanat Kazański, a w roku 1460 Chanat Astrachański[1].
| ok. 1435–1502 | |||
| |||
| Ustrój polityczny | |||
|---|---|---|---|
| Stolica | |||
| Data powstania |
ok. 1435 | ||
| Data likwidacji | |||
| Władca | |||
| Religia dominująca |
Islam Sunnicki | ||
 Wielka Orda – zasięg | |||
W roku 1480 Wielki Książę Moskiewski Iwan III Srogi odmówił płacenia daniny Wielkiej Ordzie. W odpowiedzi chan Ahmed (1460–1481) wyruszył na Moskwę. Nie doczekał się jednak przybycia obiecanych posiłków od Kazimierza Jagiellończyka i ostatecznie wycofał się znad Ugry, gdzie naprzeciwko niego stała gotowa do walki armia moskiewska. Wydarzenie to zwane Stanięciem nad Ugrą uznaje się za koniec zależności Rusi od Mongołów. W roku 1502 chan krymski Mengli I Girej z poduszczenia Moskwy zniszczył stolicę Wielkiej Ordy Saraj i tym samym przestała ona istnieć.
Chanowie Wielkiej Ordy
edytuj- Kuchuk Muhammad (1435–1459)
- Mahmud (1459–1465)
- Akhmat (1465–1481)
- Szejk Ahmad (1481–1498)
- Murtada (1481–1499)
- Szejk Ahmad (1499–1502)
Bibliografia
edytuj- Ludwik Bazylow, Historia Mongolii, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk: Ossolineum, 1981, ISBN 83-04-00608-1.
- Jean-Paul Roux, Historia Turków, Gdańsk: Marabut, 2003, ISBN 83-916989-7-1.
Przypisy
edytuj- ↑ Michael Khodarkovsky, Russia's Steppe Frontier: The Making of a Colonial Empire, Indiana University Press, s. 77.