Wielka Przełęcz Świętego Bernarda
Wielka Przełęcz Świętego Bernarda (franc. Col du Grand-Saint-Bernard, wł. Colle del Gran San Bernardo, niem. Grosser Sankt Bernhard, ret. Pass dal Grond Son Bernard) – przełęcz w Alpach Pennińskich, w głównym alpejskim grzbiecie wododziałowym, na granicy Włoch i Szwajcarii. Przez przełęcz przechodzi droga łącząca dolinę Rodanu na północy i dolinę Dora Baltea na południu.
 Schronisko turystyczne latem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2469 m n.p.m. |
| Pasmo | |
Położenie na mapie Valais  | |
Położenie na mapie Szwajcarii  | |
 45°52′12″N 7°10′19″E/45,870000 7,171944
| |
Przełęcz jest najwyższym punktem historycznego, znanego już od średniowiecza pod nazwą Via Francigena transalpejskiego szlaku, którym pielgrzymi z Anglii i Francji pielgrzymowali do Rzymu.
Przełęcz znana jest przede wszystkim z przemarszu wojsk napoleońskich w roku 1800. Na terenie przełęczy znajduje się ponadto pochodzący z około 1050 roku klasztor kanoników regularnych, założony przez Bernarda z Menthon. Powstał on głównie z myślą służenia jako punkt etapowy wędrującym tędy pielgrzymom. Wkrótce tutejsi mnisi zasłynęli też z niesienia pomocy zagubionym lub śmiertelnie zmęczonym podróżnym.
Od nazwy przełęczy wzięła się nazwa rasy psów bernardynów, które pomagały i do dziś pomagają w górskich akcjach ratowniczych.
19 lipca 2006 przełęcz odwiedził Benedykt XVI. Wizyta ta do końca była utrzymywana w tajemnicy i nikt spoza otoczenia papieża o niej nie wiedział.
Galeria Edytuj
-
-
Widok na stronę włoską
-
Przełęcz z posągiem św. Bernarda
-
-
-
Widok na przełęcz
-
Widok na przełęcz
-
