Wierzbownica Fleischera
Wierzbownica Fleischera (Epilobium fleischeri Hochst.) – gatunek rośliny z rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae Juss.). Występuje naturalnie w Alpach[4].
| |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
wierzbownica Fleischera | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Epilobium fleischeri Hochst. Flora 9: 25 1826[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
Rozmieszczenie geograficzne edytuj
Występuje w centralnej części Alp. Jego zasięg występowania jest rozproszony[4]. Spotykany jest na terenie Niemiec, Luksemburga, Francji (departamenty Ain, Górna Sabaudia, Sabaudia, Isère, Alpy Wysokie, Alpy Górnej Prowansji oraz Alpy Nadmorskie, a także prawdopodobnie Drôme), Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii oraz Włoch (Dolina Aosty, Piemont, Liguria, Lombardia oraz Trydent-Górna Adyga)[5][6].
Morfologia edytuj
- Pokrój
- Bylina dorastająca do 10–50 cm wysokości. Pędy wyrastają ze zdrewniałego kłącza, czasem mogą też drewnieć u nasady. Ma kilka łodyg. Pędy wznoszą w górnej części[4].
- Liście
- Naprzemianległe, bez ogonków liściowych. Są nagie i mają liniowo lancetowaty kształt. Mają do 4 cm długości i 1–3 mm szerokości. Brzegi liścia są delikatnie ząbkowane. Mają wyraźnie uwydatniony nerw środkowy. Wierzchołek jest lekko zaostrzony. W dolnych partiach rośliny są rzadko, a w górnych gęsto skupione[4][7].
- Kwiaty
- Pojawiają się pojedynczo w kątach górnych liści łodygowych. Zebrane są w luźne grona. Korona kwiatu ma średnicę 4 cm. Ma 4 działki kielicha, są wąskie i czerwone. Wyrastają na przemian z czterema płatkami o jajowatym kształcie i różowej barwie. Słupek jest 2 razy krótszy od pręcików[4][7].
- Owoce
- Czworokątne torebki podobne do strąków[4].
- Gatunki podobne
- Wierzbówka kiprzyca (Epilobium angustifolium) osiąga większe rozmiary – nawet do 1,5 m wysokości oraz rośnie również na niższych wysokościach. Jej nasiona mają puch kielichowy, dzięki któremu łatwo się rozprzestrzeniają[4].
Biologia i ekologia edytuj
Kwitnie od lipca do września. Rośnie w pobliżu strumieni oraz na piargach. Preferuje podłoże bogate w krzemiany. Występuje na wysokości 1000–2500 m n.p.m.[4] Lubi stanowiska na pełnym słońcu. Występuje w strefach mrozoodporności od 7a do 9b[8].
Jest rośliną pionierską w miejscach dobrze nasłonecznionych – na tych stanowiskach może zasiedlać miejsca pozbawione dotychczas roślinności[4] .
Przypisy edytuj
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-13] (ang.).
- ↑ a b Epilobium fleischeri Hochst.. The Plant List. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Wolfgang Hensel: Rośliny Alp. Rozpoznać – Podziwiać – Chronić. Warszawa: Bauer-Weltbild Media, 2001, s. 27. ISBN 83-88729-72-1. (pol.).
- ↑ Onagraceae: Epilobium fleischeri Hochst.. Schede di botanica. [dostęp 2015-01-14]. (wł.).
- ↑ Epilobium dodonaei subsp. fleischeri (Hochst.) Schinz & Thell.. Tela botanica. [dostęp 2015-01-14]. (fr.).
- ↑ a b Epilobe de Fleischer. Infoflora. [dostęp 2015-01-14]. (fr.).
- ↑ Epilobium fleischeri. Plant Lust. [dostęp 2015-01-14]. (ang.).