Witka

Rzeka w Czechach i Polsce

Witka (czes. Smědá, niem. Wittig) – rzeka w Czechach i w Polsce o długości 51,9 km (w granicach Polski – 5,9 km) i powierzchni dorzecza 331 km² (w granicach Polski – 60 km²), prawy dopływ Nysy Łużyckiej.

Witka
Ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Czechy (kraj liberecki)
 Polska

Rzeka
Długość 51,9 km
Powierzchnia zlewni

331 km²

Źródło
Miejsce Góry Izerskie
Wysokość

847 m n.p.m.

Współrzędne

50°50′36″N 15°16′27″E/50,843333 15,274167

Ujście
Recypient Nysa Łużycka
Miejsce

Radomierzyce

Współrzędne

51°02′59″N 14°57′51″E/51,049722 14,964167

Położenie na mapie kraju libereckiego
Mapa konturowa kraju libereckiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast w lewym górnym rogu znajduje się punkt z opisem „ujście”

Rzeka wypływa z trzech potoków źródliskowych w Górach Izerskich: Bílá Smědá, Černá Smědá, Hnědá Smědá, w Czechach. Za główny potok źródliskowy uważa się Bílá Smědá wypływający z torfowisk między Smiedawską Górą a Izerą.

Na mocy postanowień kongresu w Wiedniu z 1815 roku, Witka stała się granicą pruskiego Śląska i saskich Górnych Łużyc. Formalnie granica istniała do końca 1918 roku, jednakże od 1871 miała znaczenie symboliczne, ponieważ po zjednoczeniu Niemiec oba królestwa stanowiły część jednego Cesarstwa Niemieckiego. Współcześnie, od wsi Ostróżno do ujścia potoku Boreczek, jest rzeką graniczną pomiędzy Polską a Republiką Czeską. Przepływa przez Jezioro Witka, a do Nysy Łużyckiej uchodzi we wsi Radomierzyce tuż obok pałacu.

Końcowy odcinek rzeki w granicach Czech tworzy rezerwat przyrody Meandry Smědé (meandry Witki) chroniący naturalny krajobraz doliny rzecznej, bogatą roślinność zakoli oraz podmokłe lasy łęgowe.

Polską nazwę Witka wprowadzono urzędowo zarządzeniem w 1951 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Wittig[1].

Dopływy

edytuj

prawe:

lewe:

Ważniejsze miejscowości nad Witką: Hejnice, Lužec, Raspenava, Frýdlant, Spytków, Niedów, Radomierzyce.

Przypisy

edytuj
  1. Zarządzenie nr 115 Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 1951 r. ws. przywrócenia i ustalenia urzędowych nazw rzecznych śląskiej części dorzecza Odry i Łaby (M.P. z 1951 r. nr 62, poz. 825, s. 827)