Wojciech Czuchnowski
Wojciech Janusz Czuchnowski (ur. 4 listopada 1964), dziennikarz i publicysta, od 2002 roku związany z „Gazetą Wyborczą”.
| Pełne imię i nazwisko |
Wojciech Janusz Czuchnowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 listopada 1964 |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
polska |
| Pracodawca |
Gazeta Wyborcza |
| Małżeństwo |
Agnieszka Czuchnowska (do 25.05.2022 r.) Magdalena Fitas-Czuchnowska (od 08.07.2023 r.) |
Życiorys Edytuj
Studiował filmoznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim, lecz studia przerwał w trakcie piątego roku.
W latach 1987–1989 pracował w wydawnictwach niezależnych w Krakowie (Arka, Tumult, Świat).
W latach 1990–1995 pracował dla „Czasu Krakowskiego”, w roku 1995 dla „Gazety Krakowskiej”, w latach 1995–1997 dla „Super Expressu” (Kraków, Warszawa), w latach 1998–1999 dla „Życia” (Warszawa), w roku 2000 dla „Dziennika Polskiego”, w latach 2000–2002 dla „Przekroju” i ponownie dla „Życia”. Nieprzerwanie od 2002 roku jest dziennikarzem „Gazety Wyborczej” (Kraków, Warszawa). W latach 1999–2000 pracował w MSWiA jako urzędnik przy Oświęcimskim Rządowym Programie Strategicznym.
W styczniu 2015 Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich przyznało Wojciechowi Czuchnowskiemu i Piotrowi Stasińskiemu tytuł Hieny Roku w związku z wypowiedziami dotyczącymi protestu w siedzibie Państwowej Komisji Wyborczej 20 listopada 2014[1]. W obronie Czuchnowskiego i Stasińskiego serwis wyborcza.pl opublikował listy otwarty, który podpisało ponad 85 dziennikarzy z różnych redakcji[2]. 3 lutego zarząd SDP w wydanym oświadczeniu zawiesił swoją decyzję o antynagrodzie dla Czuchnowskiego (dla Stasińskiego utrzymał)[3], co według słów prezesa SDP oznacza, że „...Czuchnowski nie jest wskazany jako laureat antynagrody Hiena Roku 2014”[4].
Wraz z Judytą Watołą i Jackiem Brzuszkiewiczem został laureatem nagrody Grand Press 2020 w kategorii Dziennikarstwo śledcze za cykl „Zdemaskowani”, „Respiratory od handlarza bronią”, „Lewe respiratory pod osłoną służb”[5].
Mieszka w Krakowie i Warszawie. Był żonaty z Agnieszką Czuchnowską (zmarła 25 maja 2022 roku) [6], ma troje dzieci.
Publikacje Edytuj
- W 2003 roku wydał nakładem wydawnictwa Znak książkę pt. Blizna. Proces Kurii krakowskiej 1953, ISBN 83-240-0271-5.
- W 2013 nakładem wydawnictwa spółki Agora ukazała się książka autorstwa Wojciecha Czuchnowskiego i Agnieszki Kublik pt. Kret w Watykanie, będąca wywiadem-rzeką z Tomaszem Turowskim[7][8].
- W 2023 roku nakładem wydawnictwa spółki Agora ukazała się książka autorstwa Wojciecha Czuchnowskiego pt. Dzbanek rozbity. Sceny z życia, choroby, śmierci i żałoby, ISBN 978-83-268-4109-5.
Przypisy Edytuj
- ↑ Hiena Roku 2014 dla Stasińskiego i Czuchnowskiego, Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, 30 stycznia 2015 [dostęp 2015-01-30].
- ↑ Przyznanie „Hieny Roku” odbyło się z naruszeniem dziennikarskich standardów [LIST OTWARTY], Wyborcza.pl, 2 lutego 2015 [dostęp 2015-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-02].
- ↑ SDP: zawieszamy decyzję o Hienie Roku dla Czuchnowskiego, Press, 3 lutego 2015 [dostęp 2015-02-03].
- ↑ Beata Goczał, Krzysztof Skowroński: nie będziemy przepraszać Czuchnowskiego, Wirtualnemedia.pl, 4 lutego 2015 [dostęp 2015-02-04].
- ↑ Znamy laureatów Grand Press 2020. Dziennikarze Onetu nagrodzeni, Onet.pl, 8 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-09].
- ↑ Szczerze opisał umieranie żony chorej na raka."Była wdzięczną pacjentką", wp.pl, 1 marca 2023 [dostęp 2023-06-23].
- ↑ Kret w Watykanie, Wydawnictwo Agora, 3 października 2013 [dostęp 2014-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-08].
- ↑ Wojciech Czuchnowski, Tomasz Turowski. Wyznania szpiega PRL w Watykanie, Wyborcza.pl, 26 września 2013 [dostęp 2014-01-08].