Wojciech Julian Góralczyk
Wojciech Julian Góralczyk (ur. 8 sierpnia 1924 w Płocku, zm. 24 kwietnia 1994 w Warszawie[1]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalista prawa międzynarodowego publicznego, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1924 |
| Data i miejsce śmierci |
24 kwietnia 1994 |
| Profesor doktor habilitowany nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo międzynarodowe publiczne, prawo morza | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1958 – prawo |
| Habilitacja |
1964 – prawo |
| Profesura |
1979 – nadzwyczajny |
| Nauczyciel akademicki | |
| uczelnia |
WPiA UW, Instytut Prawa Międzynarodowego |
| Stanowisko |
dziekan (1987–1990) |
| Okres zatrudn. |
1948–1994 |
| jednostka |
Instytut Nauk Prawnych PAN |
| Okres zatrudn. |
1956– |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie oficera Wojska Polskiego. Przed II wojną światową służył w korpusie kadetów. W czasie okupacji uzyskał maturę na tajnych kompletach i w 1943 rozpoczął studia na tajnym Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego[2][3].
Wziął udział w powstaniu warszawskim. Walczył w stopniu starszego strzelca w batalionie „Zaremba-Piorun”[4]. Po upadku powstania znalazł się w obozie jenieckim[3]. W latach 1946–1947 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Karola w Pradze, a od 1947 na Wydziale Prawa UW, który ukończył w 1948 z dyplomem magistra. Od tego roku pracował w Katedrze Prawa Międzynarodowego na tym wydziale. Od 1956 przez pewien okres był zatrudniony równolegle w Instytucie Nauk Prawnych PAN[2]. W 1958 uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych na podstawie rozprawy pt. Szelf kontynentalny. Studium prawnomiędzynarodowe (promotorem był profesor Cezary Berezowski). W 1964 uzyskał habilitację na podstawie dorobku naukowego i pracy pt. Szerokość morza terytorialnego i jego delimitacja. Po przejściu prof. Berezowskiego na emeryturę był od 1968 kierownikiem Zakładu Prawa Międzynarodowego[3].
Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1979, a profesora zwyczajnego w 1992. Przez wiele lat był dyrektorem Instytutu Prawa Międzynarodowego UW, a w latach 1987–1990 dziekanem Wydziału Prawa i Administracji UW[3].
Głównym polem jego zainteresowań było prawo morza. Oprócz badań naukowych na tym polu był doradcą polskiej delegacji na I Konferencję Prawa Morza w 1958. Od 1974 do 1982 brał aktywny udział w pracach III Konferencji Prawa Morza. Po uchwaleniu w 1982 konwencji prawa morza z Montego Bay reprezentował Polskę w Komisji Przygotowawczej Międzynarodowej Organizacji Dna Morskiego[2][3].
Był współautorem podręcznika Prawo międzynarodowe publiczne (wraz z Cezarym Berezowskim i Kazimierzem Liberą, wydania w 1962 i 1967), a w 1977 wydał po raz pierwszy podręcznik Prawo międzynarodowe publiczne w zarysie, który jest do tej pory wznawiany (w opracowaniu prof. Stefana Sawickiego).
Zmarł w 1994 i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 201-1-4/5)[5]. Jego syn Wojciech Góralczyk jest również prawnikiem, specjalistą prawa administracyjnego, profesorem Akademii Leona Koźmińskiego.
Odznaczenia
edytujZostał odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi w 1973 i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1980[3].
Wybrane publikacje
edytuj- Szelf kontynentalny. Studium prawnomiędzynarodowe (1957)
- Szerokość morza terytorialnego i jego delimitacja (1964)
- Prawo międzynarodowe publiczne w zarysie (1977)
- Obszary morskie i ich delimitacja (1993)
Przypisy
edytuj- ↑ Góralczyk Wojciech Julian, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-03-03].
- ↑ a b c Zdzisław Galicki. Profesor Wojciech Góralczyk 1924–1994. „Studia Iuridica”. XXXI, s. 219–221, 1996. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. ISSN 0137-4346. [dostęp 2013-06-30]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Karol Karski: Wojciech Góralczyk 1924–1994. W: Grażyna Bałtruszajtys (red.): Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1808–2008. Wyd. 1. Warszawa: Lexis-Nexis, 2008, s. 225–227. ISBN 978-83-7334-905-6. (pol.).
- ↑ Wojciech Julian Góralczyk [online], Powstańcze Biogramy [dostęp 2013-06-30] (pol.).
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Wojciech Konowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-05].