Wojciech Skuza
Wojciech Skuza (ur. 6 kwietnia 1908 w Łubnicach, zm. 27 sierpnia 1942 w Iranie) – polski poeta, pisarz, publicysta.
Data i miejsce urodzenia |
6 kwietnia 1908 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 sierpnia 1942 |
Zawód, zajęcie |
poeta, pisarz, publicysta |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie chłopskiej. Ukończył studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego (na którym studiował od 1928). Był działaczem Polskiej Akademii Młodzieży Ludowej i współredaktorem pisma „Znicz”. W latach 1934–1935 pracował jako nauczyciel w Zakopanem, a następnie, do 1936, wykładał literaturę na Uniwersytecie Ludowym w Gaci.
Po wybuchu wojny przebywał we Lwowie, gdzie 19 listopada 1939 roku podpisał oświadczenie części pisarzy polskich witające przyłączenie Kresów Wschodnich do sowieckiej Zachodniej Ukrainy[1], co nie uchroniło go jednak przed zesłaniem.
Zmarł wkrótce po ewakuacji wojska polskiego z ZSRR do Iranu.
Niektóre prace
edytuj- 1932 – Kolorowe słowa (poezje)
- 1933 – Kumac. Rzecz o Wojciechu Bartosu Głowackim (poemat chłopski o r. 1794)
- 1937 – Fornale (poemat)
- 1938 – Wieś tworząca... (felietony)
Upamiętnienie
edytujWojciech Skuza jest patronem Publicznej Szkoły Podstawowej w Łubnicach[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Baliszewski i Kunert 1999 ↓, s. 168..
- ↑ Patron szkoły [online], psplubnice.cba.pl [dostęp 2021-10-09] .
Bibliografia
edytuj- Dariusz Baliszewski, Krzysztof Kunert: Prawdziwa historia Polaków: Ilustrowane wypisy źródłowe 1939–1945. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 1999. ISBN 83-87893-33-1.
Linki zewnętrzne
edytuj- Publikacje Wojciecha Skuzy w bibliotece Polona