Wikipedia

WrestleMania 36

WrestleMania 35 – trzydziesta szósta gala wrestlingu z cyklu WrestleMania wyprodukowana przez federację WWE dla zawodników z brandów Raw, SmackDown i NXT. Odbyła się 25 i 26 marca 2020 w WWE Performance Center w Orlando w stanie Floryda, a gala została wyemitowana 4 i 5 kwietnia 2020[2][3][4]. Emisja była przeprowadzana na żywo za pośrednictwem WWE Network oraz w systemie pay-per-view.

WrestleMania 36
Motto gali

Too Big for Just One Night!

Motyw muzyczny

„Blinding Lights” – The Weeknd[1]

Informacje
Promocja

WWE

Brandy

Raw
SmackDown
NXT

Sponsor

Snickers

Data

25 i 26 marca 2020
(wyemitowano 4 i 5 kwietnia 2020)

Widownia

0[a]

Hala

WWE Performance Center

Miejsce

Orlando, Floryda

Gale WWE Network – chronologicznie
Elimination Chamber (2020) WrestleMania 36 Money in the Bank (2020)
WrestleMania – chronologicznie
WrestleMania 35 WrestleMania 36 WrestleMania 37

Na gali odbyło się dziewietnaście walk podzielonych na dwie noce, w tym dwie podczas pre-show po jednym na każdą noc oraz jedna, która była dark matchem. W walce wieczoru pierwszej nocy, The Undertaker, powrócił do swojej postaci "American Bad Ass" po ponad 16 latach i pokonał AJ Stylesa w Boneyard matchu, co okazało się było ostatnią walką The Undertakera w karierze, W walce wieczoru SmackDown, Braun Strowman pokonał Goldberga i zdobył Universal Championship. W innych ważnych walkach, Becky Lynch pokonała Shaynę Baszler broniąc Raw Women’s Championship oraz Kevin Owens pokonał Setha Rollinsa w No Disqualification matchu. W walce wieczoru drugiej nocy, co było walką wieczoru Raw, Drew McIntyre pokonał Brocka Lesnara zdobywając WWE Championship, po tym odbył się dark match w którym McIntyre obronił swój tytuł przeciwko Big Showowi, która została pokazana 6 kwietnia na odcinku Raw. W przedostatniej walce, "The Fiend" Bray Wyatt pokonał Johna Cenę w Firefly Fun House matchu. W innych ważnych walkach, Edge pokonał Randy’ego Ortona w Last Man Standing matchu, co było pierwszą walką Edge’a od kwietnia 2011 oraz Charlotte Flair pokonała Rheę Ripley zdobywając po raz drugi w swojej karierze NXT Women’s Championship oraz był to pierwszy przypadek w którym mistrzostwo NXT było bronione podczas WrestleManii.

Produkcja edytuj

Przygotowania edytuj

WrestleMania jest sztandarowym cyklem gal pay-per-view federacji WWE[5], potocznie nazywa się ją Super Bowlem rozrywki sportowej[6]. Cykl rozpoczął się wraz z pierwszą galą, 31 marca 1985. WrestleMania 36 była trzydziestą szóstą galą chronologii, pierwszą galą organizowaną w WWE Performance Center w Orlando oraz pierwszą galą bez publiczności[3][4]. Sprzedaż biletów na wydarzenie rozpoczęła się 29 października 2018, natomiast specjalne pakiety podróżne sprzedawane były od 16 listopada[7]. 19 marca, ogłoszono, że zawodnik National Football League (NFL) Rob Gronkowski poprowadzi WrestleManię 36[8][9].

Zobacz też: Wrestling.

WrestleMania oferowała walki profesjonalnego wrestlingu z udziałem wrestlerów należących do brandów Raw, SmackDown i NXT. Oskryptowane rywalizacje (storyline’y) kreowane są podczas cotygodniowych gal Raw, SmackDown i NXT. Wrestlerzy są przedstawieni jako heele (negatywni, źli zawodnicy i najczęściej wrogowie publiki) i face’owie (pozytywni, dobrzy i najczęściej ulubieńcy publiki), którzy rywalizują pomiędzy sobą w seriach walk mających budować napięcie. Kulminacją rywalizacji jest walka wrestlerska lub ich seria[10][11].

Oficjalnym motywem muzycznym gali było „Blinding Lights” autorstwa The Weeknd[1].

Wpływ COVID-19 edytuj

Wydarzenie miało pierwotnie odbyć się na Raymond James Stadium w Tampie w stanie Floryda wyłącznie 5 kwietnia 2020 i miało być transmitowane na żywo[12][13]. W wyniku pandemii COVID-19 inne promocje wrestlingowe zaczęły odwoływać lub odkładać swoje pokazy, próbując zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się wirusa COVID-19. Stało się to prawdą po tym, jak National Basketball Association (NBA) zawiesiła sezon po tym, jak dwóch z jego graczy uzyskało pozytywny wynik testu na COVID-19, co spowodowało ogromny efekt domina, skutecznie zamykając ogromną większość świata sportu w ciągu pięciu dni[14][15][16]. Rozmawiając z Tampa Bay Times o tym, jak ta epidemia może wpłynąć na WrestleManię 36, główny oficer rosteru WWE, Stephanie McMahon, powiedziała: „Zdrowie i bezpieczeństwo nie tylko naszych fanów, ale także naszych supergwiazd, naprawdę jest najważniejsze... Nie chcemy postawić nikogo w złej sytuacji, niezależnie od okoliczności. To nie jest ryzyko, które warto podjąć”. Wiceprezes wykonawczy WWE ds. wydarzeń specjalnych John Saboor zauważył ponadto, że stale monitorują globalne wydarzenia[17][18]. 12 marca odbyło się spotkanie urzędników Tampy w celu ustalenia losu WrestleManii 36; postanowiono, że wydarzenie będzie przebiegało nadal zgodnie z planem, o ile sytuacja nie pogorszy się w ciągu tygodnia[19]. Komisarz hrabstwa Hillsborough, Les Miller, stwierdził dalej, że jeśli sytuacja nie poprawi się w następnym tygodniu, „wyciągną wtyczkę” z WrestleManii 36, jeśli WWE nie zrobi tego samemu[20]. Następnie WWE stwierdziło, że ma gotowy plan awaryjny na wypadek odwołania wydarzenia[21].

16 marca WWE ogłosiło, że gala odbędzie się w WWE Performance Center w Orlando w stanie Floryda z udziałem jedynie niezbędnego personelu, tak jak w przypadku wszystkich innych cotygodniowych programów WWE podczas tej pandemii[22][23][24]. Następnie WWE ogłosiło, że WrestleMania 36 zostanie podzielona na dwie noce, która odbędzie się 4 i 5 kwietnia. Przeprowadzka skutecznie uczyniła z WrestleManii trzecią WrestleManię, która odbędzie się w mieście Orlando, po XXIV i 33. Wielu widzów widziało to również jako WWE biorący pomysł z New Japan Pro-Wrestling (NJPW), który miał swoje wydarzenie Wrestle Kingdom 4 i 5 stycznia wcześniej w tym roku[25]. Marketing wydarzenia następnie podkreślił zmianę formatu, z nowym hasłem „Too Big for Just One Night!”[26].

Następnie PWInsider poinformowało, że WWE nagrywało kilka odcinków swoich cotygodniowych programów (z wyjątkiem transmisji na żywo z odcinka Raw z 23 marca) do przyszłych transmisji, a także samą WrestleManię (oznaczając pierwszą WrestleManię, która miała być nagrana wcześniej niż na żywo), w dniach 21-26 marca. Tapingi WrestleManii w Performance Center odbyły się pomiędzy 25 a 26 marca[27]. Poinformowano, że WWE nagrało odcinki Raw i NXT po WrestleManii po zakończeniu produkcji na WrestleManii, przed zrobieniem sobie dwutygodniowej przerwy[26].

Rywalizacje edytuj

Czując się tak, jakby nikt nie zasługiwał na okazję, by rzucić mu wyzwanie na Royal Rumble lub WrestleManii, WWE Champion z Raw, Brock Lesnar, zdecydował się wejść do męskiego Royal Rumble matchu jako uczestnik z numerem jeden[28][29]. Lesnar zdominował pierwszą połowę walki, aż w końcu został wyeliminowany przez Drew McIntyre’a z Raw, który wygrał walkę, zdobywając w ten sposób wybraną przez siebie walkę o światowe mistrzostwo na WrestleManii[30]. Następnej nocy na odcinku Raw, McIntyre ogłosił, że wyzwie Lesnara na pojedynek o WWE Championship podczas tej gali[31]. Na Super ShowDown, Lesnar zachował tytuł w walce z Ricochetem, utrzymując go jako obrońcę tytułu przeciwko McIntyre’owi na WrestleManii[32].

Na Super ShowDown, AJ Styles był uczestnikiem Gauntlet matchu o Tuwaiq Mountain Trophy. Ostateczny uczestnik Rey Mysterio został zaatakowany na backstage’u przez kolegów z drużyny O.C. Luke’a Gallowsa i Karla andersona, co skłoniło Stylesa zadeklarować siebie jako zwycięzcę przez walkower. Sędzia podawał Mysterio do czasu doliczenia do dziesięciu, podczas którego kamera wycięła backstage, pokazując, że Gallows i Anderson zostali zaatakowani przez The Undertakera, co spowodowało niespodziewany powrót. Undertaker następnie wszedł, zajmując miejsce Mysterio i wykonał Chokeslam na Stylesie, aby wygrać walkę i trofeum[32]. Na następnym odcinku Raw, niezadowolony Styles szydził z Undertakera za to, że wciąż walczy i wydał ostrzeżenie[33]. Następnie Undertaker pojawił się na Elimination Chamber i kosztował Stylesa jego No Disqualification match z Aleisterem Blackiem[34]. Następnej nocy na Raw, Styles szydził z Undertakera, obwiniając jego żonę Michelle McCool za to, dlaczego Undertaker wraca do wrestlingu, jednocześnie nazywając Undertakera jego prawdziwym imieniem, Mark Calaway. Styles następnie wyzwał Undertakera na pojedynek na WrestleManii[35]. Podpisanie kontraktu na walkę odbyło się w następnym tygodniu[36]. Styles następnie wyzwał Undertakera na pojedynek w stypulacji Boneyard match[37], a Undertaker przyjął wyzwanie, wydając promocję w jego gimicku "American Bad Ass" (około 2000-2003)[38].

Po zdobyciu Universal Championship ze SmackDown na Super ShowDown[32], WWE Hall of Famer Goldberg pojawił się następnej nocy w odcinku SmackDown i rzucił otwarte wyzwanie, wypowiadając swoje hasło "Kto następny?" Roman Reigns przerwał i popatrzył na Goldberga, zanim przyjął wyzwanie, które zostało później zaplanowane na WrestleManię[39]. Jednak tuż przed wydarzeniem Reigns poprosił o usunięcie siebie z walki ze względu na zwiększone ryzyko COVID-19, ponieważ był w stanie obniżonej odporności z powodu wcześniejszych problemów zdrowotnych z białaczką; Sam Reigns potwierdził raport i stwierdził, że WWE spełniło prośbę[40][41]. Triple H potwierdził również raport w 29 marca w wywiadzie dla ESPN Sportscenter[42]. Pięć dni później, 3 kwietnia na odcinku SmackDown, Braun Strowman został ogłoszony jako zastępca Reignsa w walce, co czyni pierwszą WrestleManią od czasu WrestleManii XXVIII, gdzie Reigns nie pojawił się[43].

Na Royal Rumble, Charlotte Flair z Raw wygrała Royal Rumble match kobiet, dzięki czemu zdobyła wybraną przez siebie walkę o kobiece mistrzostwo na WrestleManii[30]. 3 lutego na odcinku Raw, Flair stwierdziła, że pokonała mistrzynie zarówno Raw, jak i SmackDown i wielokrotnie zdobywała te tytuły. Została wtedy przerwana przez Rheę Ripley, NXT Women’s Champion – tytuł, który Flair zdobyła tylko raz w okresie niemowlęctwa NXT w 2014 roku. Ripley oświadczyła, że Flair powinna rzucić jej wyzwanie, ponieważ pokonała Flair, ale Flair nigdy jej nie pokonała[44]. Flair nadal zwlekała z udzieleniem odpowiedzi, aż Ripley obroniła swój tytuł na TakeOver: Portland 16 lutego[45][46]. Po tym, jak Ripley zachowała swój tytuł na gali NXT, wpadła w zasadzkę Flair, która przyjęła wyzwanie Ripley na walkę na WrestleManii, co oznacza, że po raz pierwszy zwycięzca Royal Rumble wybrał mistrzostwo NXT, o które będzie walczył, a sam tytuł jest pierwszym mistrzostwem NXT który był broniony podczas WrestleManii[47].

Przed Survivor Series, rozpoczęła się rywalizacja pomiędzy Becky Lynch z Raw i Shayną Baszler z NXT. Podczas gali Baszler wygrała non-title Triple Threat o supremację brandu pomiędzy mistrzyniami trzech brandów, poddając SmackDown Women’s Champion Bayley. Zirytowana Lynch zaatakowała Baszler po walce położyła ją na stół komentatorski[48]. Po straceniu NXT Women’s Championship[49], Baszler pojawiła się jako trzydziesta uczestniczka Royal Rumble matchu kobiet, zajmując drugie miejsce[30]. Po obronie tytułu Lynch na odcinku Raw 10 lutego, Baszler zaatakowała Lynch i ugryzła ją w kark, tym samym ponownie rozpalając ich feud[46]. Baszler została następnie ogłoszona do Raw Women’s Elimination Chamber matchu na gali o tej samej nazwie, gdzie samodzielnie wyeliminowała wszystkie swoje rywalki, aby wygrać i zdobyć walkę o Raw Women’s Championship z Lynch na WrestleManii[34].

John Cena, który ostatnio pojawił się podczas Raw Reunion w lipcu 2019 roku, powrócił z przerwy podczas odcinka SmackDown 28 lutego 2020 roku, aby zająć się swoją rolą na WrestleManii. Pozornie ogłaszając przejście na emeryturę, Cena zadeklarował, że nie pojawi się na tym wydarzeniu, stwierdzając, że miejsca na WrestleManię powinny zostać zdobytę. Gdy Cena pożegnał publiczność ze sceny, zgasły światła. Kiedy się ponownie zapaliły, za Ceną pojawił się "The Fiend" Bray Wyatt. Następnie The Fiend wskazał na znak WrestleManii, sygnalizując wyzwanie Cenie, który po prostu skinął głową w znak akceptacji. Wtedy ogłoszono walkę pomiędzy nimi, będący rewanżem z WrestleManii XXX w 2014 roku[39]. 27 marca, Wyatt wyzwał Cenę na pojedynek w stypulacji Firefly Fun House match[50], a Cena zaakceptował[43].

Po tym, jak został zmuszony do przejścia na emeryturę w 2011 roku z powodu poważnej kontuzji szyi, WWE Hall of Famer Edge powrócił na Royal Rumble w 2020 roku podczas walki o tej samej nazwie, gdzie miał krótkie spotkanie z Randym Ortonem; Edge wyeliminował Ortona przed jego własną eliminacją[30]. Na następnym odcinku Raw, Edge wyjaśnił, w jaki sposób udało mu się powrócić. Następnie Orton powitał Edge’a z powrotem i zasugerował zreformowanie Rated-RKO, ale obrócił się przeciwko Edge’owi i wykonał na nim RKO, przechodząc tym samym heel turn. Po zaatakowaniu szyi Edge’a stalowym krzesłem, Orton rozbił głowę Edge’a pomiędzy dwoma stalowymi krzesłami w manewrze znanym jako "Conchairto"[31][46][51]. Żona Edge’a i koleżanka z Hall of Fame, Beth Phoenix, pojawiła się 2 marca, aby przekazać informacje medyczne o swoim mężu. Orton przerwał i powiedział, że zaatakował Edge’a, aby pozostać w domu i nadal być mężem i ojcem ich dzieci. Następnie obwinił Phoenix za atak, twierdząc, że pozwoliła Edge’owi powrócić do walk w ringu. Phoenix uderzyła Ortona, który z kolei wykonał na niej RKO[33]. Edge powrócił w następnym tygodniu w talk show Montela Vontaviousa Portera (MVP), "VIP Lounge". Orton próbował zaatakować Edge’a, ale Edge wykonał własne RKO na Ortonie. Po wycofaniu się Ortona Edge dwukrotnie wykonał Conchairto na MVP jako ostrzeżenie dla Ortona[35]. Edge następnie wyzwał Ortona na Last Man Standing match na WrestleManii[36], a Orton przyjął wyzwanie[37].

Na Survivor Series, Seth Rollins służył jako kapitan Team Raw podczas męskiego Survivor Series elimination matchu, ale kwestionował lojalność Kevina Owensa wobec drużyny z powodu pojawienia się Owensa na NXT TakeOver: WarGames; Raw poniósł druzgocącą pożarkę na Survivor Series, wygrywając tylko jeden z siedmiu walk pomiędzy brandami[48]. Rollins skrytykował skład Raw za ich słaby występ i ponownie zakwestionował lojalność Owensa, który odpowiedział wykonaniem Stunner na Rollinsie. Owens następnie stał się celem AOP (Akam i Rezar)[52][53]. Chociaż Owens oskarżył Rollinsa o to, że stoi za atakami AOP, Rollins zaprzeczył oskarżeniom, chociaż ostatecznie dołączył do AOP, przechodząc heel turn. Następnie Rollins zaczął nazywać siebie "Mesjaszem Poniedziałkowej Nocy" i zwerbował Murphy’ego do swojej nowej frakcji z AOP; Rollins i Murphy ostatecznie wygrali razem Raw Tag Team Championship. Na Royal Rumble Rollins wyeliminował Owensa z walki o tej samej nazwie dzięki pomocy AOP i Murphy’ego[30]. Rollins i Murphy stracili tytuły w odcinku Raw, a podczas rewanżu w Elimination Chamber Owens kosztował ich walkę i później wykonał Stunner na Rollinsie[34]. Następnej nocy na odcinku Raw, Rollins wyzwał Owensa na pojedynek[35], a Owens zaakceptował walkę która została zabookowana na WrestleManię[36].

Podczas Survivor Series Kickoff Heavy Machinery (Otis i Tucker) wzięło udział w międzybrandowym Tag Team Battle Royalu, który wygrał Dolph Ziggler i Robert Roode[54]; obie drużyny wdały się w feud po gali. Również w tym czasie Otis rozpoczął romans z Mandy Rose. 14 lutego na odcinku SmackDown Otis miał zaplanowaną walentynkową randkę z Rose; jednak Ziggler przybył pierwszy i ukradł randkę, powodując, że Otis odszedł ze złamanym sercem[55]. 6 marca, Otis przeprosił Rose, która odrzuciła przeprosiny[56]. Heavy Machinery następnie wzięli udział w SmackDown Tag Team Championship Elimination Chamber matchu, gdzie zostali wyeliminowani przez Zigglera i Roode’a. 20 marca na odcinku SmackDown, Ziggler odwrócił uwagę Otisa podczas Tag Team matchu, pokazując zdjęcia jego i Rose razem, rozwścieczając Otisa, co spowodowało zdyskwalifikowanie Heavy Machinery, co kosztowało ich kolejną szansę na tytuł[57]. Ziggler następnie wyzwał Otisa na pojedynek na WrestleManii, a Otis zaakceptował[50]. Na ostatnim SmackDown przed WrestleManią, tajemniczy haker (później ujawniony jako Mustafa Ali) pojawił się na TitanTron podczas walki Zigglera z Tuckerem i ujawnił, że partnerka Tag Teamu Fire and Desire Rose, Sonya Deville, spiskowała z Zigglerem, aby sabotować walentynkową randkę Rose z Otisem[43].

Wyniki walk edytuj

4 kwietnia
Nr Wyniki Stypulacje Czas[58][3]
1P Cesaro pokonał Drew Gulaka Singles match[59] 4:25
2 Alexa Bliss i Nikki Cross pokonały The Kabuki Warriors (Asukę i Kairi Sane) (c) Tag Team match o WWE Women’s Tag Team Championship[60] 15:05
3 Elias pokonał Kinga Corbina Singles match[61] 9:00
4 Becky Lynch (c) pokonała Shaynę Baszler Singles match o WWE Raw Women’s Championship[62] 8:30
5 Sami Zayn (c) (z Cesaro i Shinsuke Nakamurą) pokonał Daniela Bryana (z Drew Gulakiem) Singles match o WWE Intercontinental Championship[63] 9:20
6 John Morrison (c) pokonał Jimmy’ego Uso i Kofiego Kingstona[b] Triple Threat Ladder match o WWE SmackDown Tag Team Championship[64] 18:30
7 Kevin Owens pokonał Setha Rollinsa No Disqualification match[c][65] 17:20
8 Braun Strowman pokonał Goldberga (c) Singles match o WWE Universal Championship[66] 2:10
9 The Undertaker pokonał AJ Stylesa (z Lukiem Gallowsem i Karlem Andersonem) Boneyard match[67] 24:00
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show
5 kwietnia
Nr Wyniki Stypulacje Czas[68][4]
1P Liv Morgan pokonała Natalyę Singles match[69] 6:25
2 Charlotte Flair pokonała Rheę Ripley (c) poprzez submission Singles match o NXT Women’s Championship[70] 20:30
3 Aleister Black pokonał Bobby’ego Lashleya (z Laną) Singles match[71] 7:20
4 Otis pokonał Dolpha Zigglera (z Sonyą Deville) Singles match[72] 8:15
5 Edge pokonał Randy’ego Ortona Last Man Standing match[73] 36:55
6 The Street Profits (Angelo Dawkins i Montez Ford) (c) pokonał Angela Garzę i Austina Theory’ego (z Zeliną Vegą) Tag Team match o WWE Raw Tag Team Championship[74] 6:20
7 Bayley (c) pokonała Sashę Banks, Lacey Evans, Naomi i Taminę Fatal 5-Way Elimination match o WWE SmackDown Women’s Championship[75] 19:20
8 "The Fiend" Bray Wyatt pokonał Johna Cenę Firefly Fun House match[76] 13:00
9 Drew McIntyre pokonał Brocka Lesnara (c) (z Paulem Heymanem) Singles match o WWE Championship[77] 4:35
10D Drew McIntyre (c) pokonał Big Showa[d] Singles match o WWE Championship[78] 6:55[79]
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
P – walka miała miejsce w pre-show

Fatal 5-Way Elimination match o SmackDown Women’s Championship edytuj

Nr. eliminacji Wrestlerka Wyeliminowana przez Metoda eliminacji Czas
1 Tamina Bayley, Naomi, Lacey Evans i Sashę Banks Przypięta po otrzymaniu Split-Legged Moonsault od Naomi 6:35
2 Naomi Sashę Banks Odklepała po założeniu dźwigni Bank Statement 10:20
3 Sasha Banks Lacey Evans Przypięta po otrzymaniu Woman’s Right 13:25
4 Lacey Evans Bayley Przypięta po otrzymaniu Rose Plant 19:20
Zwyciężczyni Bayley (c) —

Uwagi edytuj

  1. ↑ Gala odbyła się bez realnej publiczności, z powodu pandemii COVID-19.
  2. ↑ Ta walka to miał być początkowo Triple Threat Tag Team Ladder match z sześciona uczestnikami (The Mizem i Johnem Morrisonem, The Usos i The New Day). Jednak z powodu że The Miz zachorował, został usunięty z karty walk i walka została zmieniona na standardowy Triple Threat Ladder match po jednym zawodniku z każdej z trzech drużyn. Wrestler który wygrał walkę zdobył WWE SmackDown Tag Team Championship dla swojej drużyny.
  3. ↑ Walka na początku była standardowym Singles matchem w której Owens wygrał przez dyskwalifikację. Walka została zrestartowana jako No Disqualification match.
  4. ↑ Walka została pokazana 6 kwietnia na odcinku Raw.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b WWE WrestleMania 36 Theme Song Revealed. Ringside News, March 2, 2020. [dostęp 2020-03-02].
  2. ↑ WWE Champion Brock Lesnar will battle Drew McIntyre at WrestleMania, „WWE” [dostęp 2019-04-07] (ang.).
  3. ↑ a b c Jason Powell: WrestleMania 36 results: Powell's live review of night one featuring Goldberg vs. Braun Strowman for the WWE Universal Championship, Undertaker vs. AJ Styles in a Boneyard match, Becky Lynch vs. Shayna Baszler for the Raw Women's Championship, Seth Rollins vs. Kevin Owens. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-04-04].
  4. ↑ a b c Jason Powell: WrestleMania 36 results: Powell's live review of Night Two featuring Brock Lesnar vs. Drew McIntyre for the WWE Championship, John Cena vs. "The Fiend" Bray Wyatt in a Firefly Funhouse match, Edge vs. Randy Orton in a Last Man Standing match, Rhea Ripley vs. Charlotte Flair for the NXT Women's Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-04-05].
  5. ↑ WrestleMania 29 press conference brings WWE to Radio City Music Hall. WWE. [dostęp 2016-04-27]. Cytat: ...WWE's flagship event lights up MetLife Stadium... WrestleMania
  6. ↑ Dan Gelston: WrestleMania is Super Bowl of sports entertainment. Associated Press, 2013-04-05. [dostęp 2014-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-31)].
  7. ↑ Get individual WrestleMania 35 tickets now [online], 29 października 2018 [dostęp 2018-10-29].
  8. ↑ WWE Splits Audience-Free WrestleMania 36 Into Two Nights, Multiple Locations [online], 19 marca 2020 [dostęp 2020-03-19].
  9. ↑ Unprecedented two-night WrestleMania to be hosted by Rob Gronkowski on WWE Network [online], WWE, 19 marca 2020 [dostęp 2020-03-19].
  10. ↑ Ed Grabianowski: How Pro Wrestling Works. [w:] HowStuffWorks, Inc. [on-line]. Discovery Communications. [dostęp 2012-03-05].
  11. ↑ Live & Televised Entertainment. WWE. [dostęp 2012-03-21].
  12. ↑ WWE and local dignitaries officially announce that WrestleMania 36 will take place in Tampa Bay in 2020. WWE. [dostęp 2019-03-07].
  13. ↑ WrestleMania 36 location: WWE returns to Florida with 2020 show in Tampa Bay. CBSSports.com, March 7, 2019. [dostęp 2019-05-28].
  14. ↑ WWE And The Wrestling World Brace Themselves For Coronavirus Outbreak. Forbes, February 29, 2020. [dostęp 2020-02-29].
  15. ↑ NBA to suspend season following Wednesday's games. NBA.com, March 11, 2020. [dostęp 2020-03-12].
  16. ↑ Fate of WWE's Wrestlemania 36 expected to be decided next week – Sportsnet.ca.
  17. ↑ As Tampa's WrestleMania date nears, WWE watching coronavirus. Tampa Bay Times, February 27, 2020. [dostęp 2020-02-29].
  18. ↑ How coronavirus concerns are impacting Tampa Bay area events. WTSP, March 10, 2020. [dostęp 2020-03-11].
  19. ↑ WrestleMania 36 still on for now ... but stay tuned. Tampa Bay Times, March 12, 2020. [dostęp 2020-03-18].
  20. ↑ WrestleMania 36 at Risk of Being Canceled by Hillsborough County in Florida. Bleacher Report. [dostęp 2020-03-14].
  21. ↑ WWE putting 'contingency plans' in place if Hillsborough County cancels WrestleMania 36. FOX13News.com, March 13, 2020. [dostęp 2020-03-14].
  22. ↑ WrestleMania officially moved to the WWE Performance Center. Pro Wrestling Dot Net, March 16, 2020. [dostęp 2020-03-18].
  23. ↑ WWE to hold WrestleMania without fans. CNN, March 16, 2020. [dostęp 2020-03-16].
  24. ↑ WWE statement regarding WrestleMania 36. WWE, March 16, 2020. [dostęp 2020-03-16].
  25. ↑ WWE Splits Audience-Free WrestleMania 36 Into Two Nights, Multiple Locations. TheWrap, March 18, 2020. [dostęp 2020-04-07].
  26. ↑ a b How WWE Pulled Off WrestleMania 36 Without Fans and What It Means for Its Business and Future. The Hollywood Reporter, April 6, 2020. [dostęp 2020-04-08].
  27. ↑ WWE TAPING UPDATES. PWInsider, March 21, 2020. [dostęp 2020-03-22].
  28. ↑ 01/06 WWE Raw Results: Powell's review of Brock Lesnar's return, Andrade vs. Rey Mysterio for the U.S. Championship, The Viking Raiders vs. The Street Profits vs. Luke Gallows and Karl Anderson in a Triple Threat for the Raw Tag Titles, first show of 2020. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-01-06].
  29. ↑ 01/20 WWE Raw Results: Powell's review of Andrade vs. Rey Mysterio in a ladder match for the U.S. Championship, Rusev and Liv Morgan vs. Bobby Lashley and Lana, WWE Champion Brock Lesnar, Royal Rumble developments. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-01-20].
  30. ↑ a b c d e WWE Royal Rumble results: Powell's live review of the Royal Rumble matches, "The Fiend" Bray Wyatt vs. Daniel Bryan in a strap match for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs. Asuka for the Raw Women's Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-01-26].
  31. ↑ a b 01/27 WWE Raw Results: Powell's review of Edge's return, Royal Rumble winners Drew McIntyre and Charlotte Flair, Seth Rollins and Buddy Murphy vs. Samoa Joe and Kevin Owens for the Raw Tag Titles, Liv Morgan vs. Lana. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-01-27].
  32. ↑ a b c WWE Super ShowDown results: Powell's live review of "The Fiend" Bray Wyatt vs. Goldberg for the WWE Universal Championship, Brock Lesnar vs. Ricochet for the WWE Championship, Big E and Kofi Kingston vs. The Miz and John Morrison for the Smackdown Tag Titles. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-02-27].
  33. ↑ a b 3/2 WWE Raw Results: Powell's review of Aleister Black vs. AJ Styles, Seth Rollins and Murphy vs. The Street Profits for the Raw Tag Titles, Beth Phoenix provides an Edge update, Shayna Baszler vs. Kairi Sane, Rey Mysterio and Humberto Carrillo vs. Andrade and Angel Garza. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-03-02].
  34. ↑ a b c WWE Elimination Chamber results: Powell's live review of Shayna Baszler vs. Asuka vs. Ruby Riott vs. Liv Morgan vs. Sarah Logan vs. Natalya in an Elimination Chamber match for a shot at the Raw Women's Championship at WrestleMania 36, Smackdown Tag Title Elimination Chamber match. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-03-08].
  35. ↑ a b c 3/9 WWE Raw Results: Powell's review of Edge returning following Randy Orton's attack on Beth Phoenix, Rey Mysterio vs. Angel Garza, Drew McIntyre in action, the build to WrestleMania kicks in. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-03-09].
  36. ↑ a b c 3/16 WWE Raw Results: Powell's review of Austin 3:16 Day with Steve Austin, Undertaker vs. AJ Styles contract signing for WrestleMania, first Raw at the fan-free WWE Performance Center. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-03-16].
  37. ↑ a b 3/23 WWE Raw Results: Powell's review of Randy Orton responding to Edge's WrestleMania challenge, Brock Lesnar's appearance, the build to WrestleMania 36 continues. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-03-23].
  38. ↑ 3/30 WWE Raw Results: Powell's review of the brand's final push for WrestleMania 36 featuring Becky Lynch, Undertaker, Brock Lesnar, and Edge. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-03-30].
  39. ↑ a b 2/28 WWE Friday Night Smackdown results: Barnett's review of John Cena's return, Goldberg's first appearance since winning the WWE Universal Championship at WWE Super ShowDown. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-02-28].
  40. ↑ Roman Reigns Out Of WrestleMania 36 Match. Pro Wrestling Sheet. [dostęp 2020-03-26].
  41. ↑ Roman Reigns Comments On Pulling Out Of WrestleMania 36 (VIDEO). Pro Wrestling Sheet. [dostęp 2020-03-30].
  42. ↑ ESPN: Triple H remembers his favorite WrestleMania moment, previews WrestleMania 36 – SportsCenter. [dostęp 2020-03-31].
  43. ↑ a b c 4/3 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review of the final push for WrestleMania 36 with John Cena responding to Bray Wyatt's challenge to a Firefly Funhouse match, Miz TV with The Usos and New Day. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-04-03].
  44. ↑ 2/3 WWE Raw Results: Powell's review of Seth Rollins vs. Ricochet vs. Bobby Lashley in a Triple Threat for a shot at the WWE Championship at WWE Super ShowDown, Randy Orton addresses his attack on Edge, Liv Morgan vs. Lana rematch. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-02-03].
  45. ↑ 2/5 NXT TV results: Moore's review of Charlotte Flair responding to Rhea Ripley's WrestleMania challenge, Ripley and Bianca Belair meeting face to face going into their title match at NXT Takeover: Portland, new NXT Cruiserweight Champion Jordan Devlin's appearance. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-02-05].
  46. ↑ a b c 2/10 WWE Raw Results: Powell's review of Becky Lynch vs. Asuka for the Raw Women's Championship, Seth Rollins, Murphy, and AOP vs. Samoa Joe, Kevin Owens, and The Viking Raiders in an eight-man tag match, the build to WWE Super ShowDown continues. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-02-10].
  47. ↑ 2/16 NXT Takeover: Portland results – Moore’s live review of Adam Cole vs. Tommaso Ciampa for the NXT Championship, Rhea Ripley vs. Bianca Belair for the NXT Women’s Championship, Bobby Fish and Kyle O’Reilly vs. Matt Riddle and Pete Dunne for the NXT Tag Titles, Finn Balor vs. Johnny Gargano. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-02-16].
  48. ↑ a b WWE Survivor Series results: Powell's live review of Brock Lesnar vs. Rey Mysterio in a No Holds Barred match for the WWE Championship, "The Fiend" Bray Wyatt vs. Daniel Bryan for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs. Shayna Baszler vs. Bayley in a non-title match. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-11-24].
  49. ↑ 12/18 NXT TV results: Shayna Baszler vs. Rhea Ripley for the NXT Women's Championship, Adam Cole vs. Finn Balor for the NXT Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-12-18].
  50. ↑ a b 3/27 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review of Big E and Kofi Kingston vs. The Usos for a shot at the Smackdown Tag Titles at WrestleMania, Drew Gulak vs. Shinsuke Nakamura, Asuka vs. Alexa Bliss, Bray Wyatt's Firefly Funhouse. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-03-27].
  51. ↑ 2/17 WWE Raw Results: Powell's review of Randy Orton vs. Matt Hardy in a No Holds Barred match, Aleister Black vs. Erick Rowan, Humberto Carrillo and Rusev vs. Angel Garza and Bobby Lashley, Seth Rollins delivers a sermon. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-02-17].
  52. ↑ 11/25 WWE Raw Results: Powell's review of the night after Survivor Series edition with AJ Styles vs. a four-way winner for the U.S. Championship, Charlotte Flair vs. Asuka, Seth Rollins' town hall meeting. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-11-25].
  53. ↑ 12/02 WWE Raw Results: Powell's review of Seth Rollins apologizing, Charlotte Flair vs. "The Kabuki Warriors" Asuka and Kairi Sane in a handicap match, the build to the WWE TLC pay-per-view. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-12-02].
  54. ↑ WWE Survivor Series Kickoff Show results: Powell's live review of Lio Rush vs. Kalisto vs. Akira Tozawa for the NXT Cruiserweight Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2019-11-24].
  55. ↑ 2/14 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review of Roman Reigns and a mystery partner vs. The Miz and John Morrison, Bayley vs. Carmella for the Smackdown Women's Championship, Otis and Mandy Rose's Valentine's Day date. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-02-14].
  56. ↑ 3/6 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review of a tag team gauntlet match, the NWO on A Moment of Bliss, Bray Wyatt's Firefly Funhouse, Bayley and Sasha Banks vs. Lacey Evans and Naomi, final hype for WWE Elimination Chamber. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-03-06].
  57. ↑ 3/20 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review of Rob Gronkowski's appearance, Goldberg and Roman Reigns contract signing for WrestleMania 36, The Miz and John Morrison vs. Heavy Machinery in a non-title match. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-03-20].
  58. ↑ Jason Powell: WrestleMania 36 Kickoff Show results: Powell's live review of the night one pre-show featuring Drew Gulak vs. Cesaro. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-04-04].
  59. ↑ Kevin Powers: Cesaro def. Drew Gulak (Kickoff Match). [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-04].
  60. ↑ Jordan Garretson: Alexa Bliss & Nikki Cross def. The Kabuki Warriors to become the new WWE Women's Tag Team Champions. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-04].
  61. ↑ Bobby Melok: Elias def. King Corbin. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-04].
  62. ↑ Kevin Powers: Raw Women's Champion Becky Lynch def. Shayna Baszler. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-04].
  63. ↑ Bobby Melok: Intercontinental Champion Sami Zayn def. Daniel Bryan. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-04].
  64. ↑ Jordan Garretson: SmackDown Tag Team Champion John Morrison def. Kofi Kingston and Jimmy Uso in a Triple Threat Ladder Match. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-04].
  65. ↑ Kevin Powers: Kevin Owens def. Seth Rollins in a No Disqualification Match. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-04].
  66. ↑ Bobby Melok: Braun Strowman def. Goldberg to become the new Universal Champion. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-04].
  67. ↑ Jordan Garretson: The Undertaker def. AJ Styles in a Boneyard Match. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-04].
  68. ↑ Jason Powell: WrestleMania 36 Kickoff Show results: Powell's live review of the Night Two pre-show featuring Liv Morgan defeated Natalya. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-04-05].
  69. ↑ John Clapp: Liv Morgan def. Natalya (Kickoff Match). [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-05].
  70. ↑ Anthony Benigno: Charlotte Flair def. Rhea Ripley to become the new NXT Women's Champion. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-05].
  71. ↑ Jeff Laboon: Aleister Black def. Bobby Lashley. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-05].
  72. ↑ John Clapp: Otis def. Dolph Ziggler. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-05].
  73. ↑ Anthony Benigno: Edge def. Randy Orton (Last Man Standing Match). [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-05].
  74. ↑ Jeff Laboon: Raw Tag Team Champions The Street Profits def. Angel Garza & Austin Theory. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-05].
  75. ↑ Anthony Benigno: SmackDown Women's Champion Bayley def. Sasha Banks, Naomi, Lacey Evans and Tamina (Fatal 5-Way Elimination Match). [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-05].
  76. ↑ John Clapp: "The Fiend" Bray Wyatt def. John Cena in a Firefly Fun House Match. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-05].
  77. ↑ Anthony Benigno: Drew McIntyre def. Brock Lesnar to become the new WWE Champion. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-05].
  78. ↑ Anthony Benigno: WWE Champion Drew McIntyre def. Big Show. [w:] WWE [on-line]. [dostęp 2020-04-06].
  79. ↑ 4/6 WWE Raw Results: Powell's live review of the night after WrestleMania 36 edition featuring new WWE Champion Drew McIntyre, what's next for Edge, Seth Rollins, Becky Lynch, and Shayna Baszler. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2020-04-06].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=WrestleMania_36&oldid=72009482”