Wzgórek łonowy
Wzgórek łonowy (łac. mons pubis) – w anatomii człowieka wyniosłość skórna spowodowana skupieniem tkanki tłuszczowej. Widoczna jest szczególnie u kobiet, jeżeli występuje u mężczyzn to ma mniejsze rozmiary. Znajduje się w przedniej części sromu, powyżej spojenia łonowego. Ma kształt trójkąta z podstawą u góry, oddzieloną poziomą linią skórną od przedniej ściany brzucha, natomiast wierzchołkiem skierowanym ku dołowi, przedłużającym się w obręb warg sromowych większych. Bocznymi ramionami trójkąta są odcinki przyśrodkowe bruzd pachwinowych, przechodzące w bruzdy skórne płciowo-udowe. Grubość wzgórka jest osobniczo bardzo zmienna, waha się od 2 do 8 cm lub nawet więcej u kobiet bardzo otyłych[1]. W okresie dojrzewania pokrywa się włosami łonowymi[2]. Inna nazwa to wzgórek Wenery (łac. mons Veneris[1]) – od imienia bogini miłości[3].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 676–677.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 580.
- ↑ Zbigniew Lew-Starowicz: Miłość i seks: słownik encyklopedyczny. Wrocław: Wydawnictwo „Europa”, 1999, s. 299. ISBN 83-87977-17-9.
Bibliografia
edytuj- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-4501-7.
