XLI symfonia (KV 551)

Symfonia nr 41 "Jowiszowa" C-dur, KV 551 – jedna z 3 wielkich symfonii Wolfganga Amadeusa Mozarta, w czterech częściach. Nazwana Jowiszową przez Johanna Petera Salomona. Ostatnia symfonia Mozarta. Skomponowana razem z symfoniami Es-dur KV 543 i g-moll KV 550 w letnich miesiącach 1788 roku.

Została ukończona w Wiedniu 10 sierpnia 1788. Skrajne części utrzymane są w metrum dwudzielnym, a środkowe − w trójdzielnym.

Części

edytuj
 
Temat główny I części Symfonii nr 41 (wyciąg fortepianowy Hummela)

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1]:

  1. Allegro vivace
  2. Andante cantabile (częściowo stylizowana na sarabandę[2])
  3. Allegretto (menuet–trio[3])
  4. Allegro molto (finał o fakturze polifonicznej, szczególny w historii symfoniki[4])

Instrumentacja

edytuj
  • 1 flet
  • 2 oboje
  • 2 fagoty
  • 2 rogi
  • 2 trąbki
  • kotły
  • I skrzypce
  • II skrzypce
  • altówki
  • wiolonczele
  • kontrabasy

Przypisy

edytuj
  1. Chylińska 1991 ↓, s. 472.
  2. Brown 2003 ↓, s. 170.
  3. Brown 2003 ↓, s. 174.
  4. Brown 2003 ↓, s. 176.

Bibliografia

edytuj
  • Teresa Chylińska, Przewodnik koncertowy, Stanisław Haraschin, Bogusław Schäffer (red.), wyd. 4., Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1991 (Biblioteka Domowa), s. 471–472, ISBN 83-224-0132-9, OCLC 68674313.
  • A. Peter Brown, Eighteenth-Century Traditional and Mozart's "Jupiter" Symphony K.551, „Journal of Musicology”, 20 (2), 2003, s. 157–195, DOI10.1525/jm.2003.20.2.157 [dostęp 2021-05-31] (ang.).