Xavier Montsalvatge

Bassols Xavier Montsalvatge[1][2] (ur. 11 marca 1912 w Gironie[1][2][3][4], zm. 7 maja 2002 w Barcelonie[4]) – hiszpański i kataloński kompozytor i krytyk muzyczny.

Xavier Montsalvatge
Ilustracja
Imię i nazwisko

Bassols Xavier Montsalvatge

Data i miejsce urodzenia

11 marca 1912
Girona

Pochodzenie

hiszpańskie, katalońskie

Data i miejsce śmierci

7 maja 2002
Barcelona

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, krytyk muzyczny

Odznaczenia
Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Strona internetowa

Życiorys edytuj

W latach 1923–1936 uczył się w konserwatorium w Barcelonie, gdzie jego nauczycielami byli Lluís Maria Millet, Enric Morera i Jaume Pahissa[1][3]. Pisał krytyki muzyczne do gazet La Vanguardia (1960–1972) i Destino (1962–1970)[2]. Od 1970 roku był wykładowcą konserwatorium w Barcelonie[1][3]. Doktor honoris causa Universitat Autònoma de Barcelona[1]. Kawaler francuskiego Orderu Sztuki i Literatury[1]. W 1987 roku opublikował swoją autobiografię[2].

Twórczość edytuj

Twórczość Montsalvatge utrzymana była zasadniczo w ramach systemu tonalnego[2]. Jego styl ma charakter eklektyczny, łączący w sobie dorobek grupy Les Six i Igora Strawinskiego z elementami muzyki katalońskiej i karaibskiej[1][3]. W utworach z późnego okresu twórczości kompozytor zaczął wykorzystywać także zdobycze awangardy muzycznej[1][2]. Jego kompozycje były wielokrotnie nagradzane[1].

Kompozycje edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2][3])

Utwory orkiestrowe

  • Sinfonía mediterranea (1949)
  • Poema concertante na skrzypce i orkiestrę (1951)
  • Concierto breve na fortepian i orkiestrę (1952)
  • Caleidoscopo (1955)
  • Partita 1958 (1958)
  • Desintegración morfológica de la chacona de Bach (1962)
  • Laberinto (1970)
  • Cinco invocations al Crucificado (1970)
  • Reflexus obertura (1974)
  • Serenata a Lydia de Cadaques na flet i orkiestrę (1974)
  • Concerto capriccio na harfę i orkiestrę (1975)
  • Concertino 1+13 na skrzypce i kameralną orkiestrę smyczkową (1975)
  • Concierto del Albayzin na klawesyn i orkiestrę (1977)
  • Metamorfósis de concierto na gitarę i orkiestrę (1982)
  • Música per a un diumenge (1984)
  • Fanfarría para la Alegría de la Paz (1985)
  • Sinfonía da requiem (1986)
  • Sortilegis (1992)
  • Bric-à-brac (1993)

Utwory kameralne

  • Pequeña suite burlesca na skrzypce i kwartet smyczkowy (1936)
  • Variaciones sobre la spagnoletta de Giles Farnaby na skrzypce i fortepian (1946)
  • Cuarteto Indiana na kwartet smyczkowy (1952)
  • Self-paráfrasis na klarnet i fortepian (1968)
  • Serenata a Lydia de Cadaques na flet i fortepian (1969)
  • Sonata concertante na wiolonczelę i fortepian (1972)
  • Parafrasis concertante na skrzypce i fortepian (1975)
  • Questions and Answers na kwintet dęty blaszany (1979)
  • Cuadrivio para tres Stradivarius na trio smyczkowe (1984)
  • Fantasis na gitarę i harfę (1984)
  • Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1987)
  • Policromias na skrzypce i fortepian (1994)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Cinco canciones negras na sopran i fortepian lub orkiestrę (1945)
  • Cant espiritual na chór i orkiestrę (1959)
  • Homenaje a Manolo Hugue na sopran i orkiestrę (1973)
  • Sum vermis na głos, 2 fortepiany i 2 perkusje (1974)

Opery

  • El gate con botas (1948)
  • Una voce in off (1961)
  • Babel 46 (1967)

Balety

  • La muerte enamorada (1943)
  • Manfred (1945)
  • La Venus de Elna (1946)
  • Perlimplinada (1956)

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 364. ISBN 83-224-0656-8.
  2. a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2494. ISBN 0-02-865529-X.
  3. a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 604. ISBN 0-674-37299-9.
  4. a b Paul Griffiths: The Penguin Companion to Classical Music. London: Penguin Books, 2004, s. 520. ISBN 0-14-051559-3.