Zamek Nijō (jap. 二条城 Nijō-jō) – zamek w Kioto, w Japonii. Należy do zespołu zabytkowego dawnego Kioto, Uji i Ōtsu wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1994 roku. Jest też zaliczany do Skarbów Narodowych Japonii.

Zamek Nijō
二条城
Nijō-jō
Ilustracja
Pałac Ni-no-maru na terenie zamku
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Kioto, prefektura Kioto

Rozpoczęcie budowy

1603

Ukończenie budowy

1626

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek Nijō”
Ziemia35°00′51″N 135°44′51″E/35,014167 135,747500
Strona internetowa

Historia

edytuj

Budowę zamku – jako swojej rezydencji – rozpoczął w 1603 roku Ieyasu Tokugawa (1543–1616), a zakończył po 23 latach jego wnuk, Iemitsu Tokugawa (1604–1651), rozbudowując o pięciopiętrową wieżę tenshu[1]. W 1750 roku drewniana wieża spłonęła od uderzenia pioruna i nigdy nie została odbudowana[2].

Po upadku siogunatu Tokugawa w 1867 roku zamek był przez pewien czas używany jako pałac cesarski, a następnie został podarowany miastu i udostępniony publiczności jako miejsce historyczne. Jego budynki są prawdopodobnie najlepiej zachowanymi przykładami architektury zamkowych pałaców z epoki feudalnej Japonii[3].

Funkcje

edytuj

Kompleks zamkowy Nijō można podzielić na trzy obszary: honmaru (główny, centralny krąg obrony), ni-no-maru (drugi krąg) i niektóre ogrody na zewnątrz od nich. Całość jest otoczona murami i fosą[3].

Główna, wewnętrzna część obronna zamku, honmaru, mieściła drugi kompleks pałacowy i pięciopiętrowy donżon (tenshu). Obie konstrukcje zostały zniszczone przez pożary w XVIII wieku i nigdy nie zostały odbudowane.

Po upadku siogunatu (restauracja Meiji) cesarska rezydencja została przeniesiona z willi Katsura do zamku Nijō i pozostaje tam do dziś jako pałac Honmaru Goten[3].

Pałac Ni-no-maru Goten służył jako rezydencja i urząd sioguna podczas jego wizyt w Kioto. Zachowany w pierwotnej formie składa się z wielu oddzielnych pawilonów, które są połączone ze sobą korytarzami ze „słowiczymi podłogami” (uguisu-bari), które wydają ćwierkający dźwięk, gdy się po nich chodzi. Miało to na celu zapewnienie bezpieczeństwa osób przebywających wewnątrz przed różnego rodzaju intruzami. Pokoje pałacowe są pokryte tatami i mają bogato zdobione sufity i przesuwne panele fusuma[3].

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Pascal Japonia 2015 ↓, s. 96.
  2. Japan Castle ↓.
  3. a b c d Nijo Castle (Nijojo). japan-guide.com, 2021. [dostęp 2021-05-26]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Jagna Nieuważny, Agata Fijałkowska: Japonia. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2015. ISBN 978-83-7642-609-9.
  • Nijo Castle. Guide to Japan castles. [dostęp 2021-02-10]. (ang.).