Zasłonak gołąbkowy

gatunek grzybów

Zasłonak gołąbkowy (Cortinarius cumatilis Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].

Zasłonak gołąbkowy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

zasłonakowate

Rodzaj

zasłonak

Gatunek

zasłonak gołąbkowy

Nazwa systematyczna
Cortinarius cinnabarinus Fr.
Epicr. syst. mycol. 269 (1838) [1836-1838]

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go Elias Fries w 1838 r.[1] Synonimy[2]:

  • Cortinarius cumatilis f. caesioalbidus Rob. Henry 1988
  • Cortinarius cumatilis f. robustus (M.M. Moser) Nespiak 1975
  • Cortinarius cumatilis var. haasii (M.M. Moser) Quadr. 1985
  • Cortinarius cumatilis var. quisalius Rob. Henry & Ramm 1991
  • Cortinarius cumatilis var. robustus (M.M. Moser) Quadr. 1985
  • Cortinarius violaceocinctus var. quisalius (Rob. Henry & Ramm) Bidaud, Moënne-Locc. & Reumaux 1996
  • Gomphos cumatilis (Fr.) Kuntze 1891
  • Phlegmacium cumatile (Fr.) Ricken 1915
  • Phlegmacium cumatile var. haasii M.M. Moser 1960
  • Phlegmacium cumatile var. robustum M.M. Moser 1960

Polską nazwę nadał Andrzej Nespiak w 1975 r.[3]

Morfologia edytuj

Kapelusz

Średnica 4–12 cm, początkowo półkulisty potem wypukły z podgiętym brzegiem, w końcu płaski. Powierzchnia w stanie wilgotnym lepka, w młodych owocnikach niebiesko-fioletowa, od środka blaknąca i zmieniająca barwę na ochrową. Zasnówka biała[4].

Blaszki

Początkowo białe lub szarawe, potem jasno rdzawobrązowe[4].

Trzon

Wysokość 5–10 cm, grubość 1–2,5 cm, cylindryczny lub maczugowaty. Powierzchnia biała, w młodych owocnikach z fioletowymi włókienkami[4].

Miąższ

Białawy o niewyraźnym zapachu i łagodnym smaku[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki migdałkowate, 9,5–11,5 × 5–6 µm, lekko lub średnio brodawkowate[4].

Występowanie i siedlisko edytuj

Znane jest występowanie tego gatunku w niektórych krajach Europy i w Maroku[5]. W Polsce do 2003 r. jedyne stanowisko podał A. Nespiak w 1975 r. bez określenia dokładniejszej lokalizacji[3].

Naziemny grzyb mykoryzowy. Występuje w lasach iglastych i mieszanych, najczęściej pod modrzewiami i świerkami[3].

Przypisy edytuj

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-10-06].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2021-10-06].
  3. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e Cortinarius cumatilis Fr. 1838. Pavučinec modrolilákový [online] [dostęp 2021-10-05].
  5. Discover Life [online] [dostęp 2021-10-06].