Zasłonak oliwkowoochrowy

Zasłonak oliwkowoochrowy
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	gołąbkowce
Rodzina	zasłonakowate
Rodzaj	zasłonak
Gatunek	zasłonak oliwkowoochrowy
	Nazwa systematyczna
	Cortinarius subtortus (Pers.) Fr.; Epicr. syst. mycol. (Upsaliae)': 306 (1838) [1836-1838]
	Zasięg
	; Zasięg występowania w Europie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zasłonak oliwkowoochrowy (Cortinarius subtortus (Pers.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus subtortus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Elias Fries w 1838 r., przenosząc go do rodzaju Cortinarius^[1].

Synonimy^[2]:

Agaricus subtortus Pers. 1801
Cortinarius opimatus Britzelm. 1899
Cortinarius subtortus var. opimatus (Britzelm.) Moënne-Locc. & Reumaux 1990
Cortinarius subtortus (Pers.) Fr. 1838 var. subtortus
Myxacium subtortum (Pers.) P. Kumm. 1871

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 1999 r., Andrzej Nespiak w 1975 r. opisał ten gatunek pod nazwą zasłonak przekręcony^[3].

Morfologia edytuj

Kapelusz

Średnica 2,5–6 cm, za młodu półkulisty, potem łukowaty, w końcu płaski, a nawet płytkowklęsły. W stanie suchym gładki, matowy lub jedwabiście błyszczący, w stanie wilgotnym kleisty. Powierzchnia o barwie od oliwkowoochrowej do oliwkowobrązowej. Brzeg silnie podwinięty i u młodych owocników połączony z trzonem białą zasnówką^[4].

Blaszki

Szerokie i do trzonu szeroko przyrośnięte, brzuchate, początkowo jasnooliwkowoszare, potem czerwonobrązowe. U młodych owocników ostrza białawe i równe^[4].

Trzon

Wysokość 4–9 cm, grubość 1–1,5 cm, walcowaty z maczugowatą podstawą, kruchy, początkowo pełny, potem pusty. Powierzchnia u młodych owocników biaława, pokryta kremowymi pozostałościami osłony, u starszych oliwkowoszara, żółtawa lub jasnoochrowa^[4].

Miąższ

Kremowy do jasnoochrowego, w smaku nieco gorzki^[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki: owalne, słabo lub umiarkowanie pokryte ostrymi brodawkowami, 6,5–7,5 × 5–5,7 μm. W hymenium liczne wrzecionowate cystydy. Wysyp zarodników rdzawobrązowy^[5].

Występowanie i siedlisko edytuj

Znane są jego stanowiska tylko w Europie i Kanadzie^[6]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 2 stanowiska (w Beskidzie Żywieckim i Tatrach)^[3].

Rośnie na kwaśnych i wilgotnych glebach, między mchami, głównie w górskich w lasach iglastych^[4].

Grzyb niejadalny^[4].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum [online] [dostęp 2018-01-22] .
↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2018-01-19] .
↑ ^a ^b WładysławW. Wojewoda WładysławW., Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f PavolP. Škubla PavolP., Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1 .
↑ Champignions du Qébec. ''Cortinarius subtortus'' / Cortinaire tordu [online] [dostęp 2018-01-22] .
↑ Mapa występowania Cortinarius subtortus na świecie [online] [dostęp 2018-01-19] .

[if-1] Index Fungorum [online] [dostęp 2018-01-22] .

[sf-2] Species Fungorum [online] [dostęp 2018-01-19] .

[check-3] WładysławW. Wojewoda WładysławW., Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1 .

[wag-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f PavolP. Škubla PavolP., Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1 .

[myco-5] Champignions du Qébec. ''Cortinarius subtortus'' / Cortinaire tordu [online] [dostęp 2018-01-22] .

[disc-6] Mapa występowania Cortinarius subtortus na świecie [online] [dostęp 2018-01-19] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]