Zasłonak trzęsawiskowy
Zasłonak trzęsawiskowy (Cortinarius chrysolitus Kauffman) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
zasłonak trzęsawiskowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Cortinarius chrysolitus Kauffman Rep. N.Y. St. Mus. 179: 101 (1915) | |
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Opisał go w 1915 r. Calvin Henry Kauffman w torfowcach pod jodłą Abies balsamifera w Nowym Jorku[1]. Synonimy[2]:
- Cortinarius chrysolitus var. huronensis (Ammirati & A.H. Sm.) Gminder 2010
- Cortinarius huronensis Ammirati & A.H. Sm. 1972
- Cortinarius huronensis var. olivaceus Ammirati & A.H. Sm. 1972
- Cortinarius palustris M.M. Moser 1953
- Cortinarius palustris M.M. Moser ex Nezdojm. 1980
- Cortinarius palustris var. huronensis (Ammirati & A.H. Sm.) Høil. 1984
- Dermocybe chrysolita (Kauffman) Ammirati 1988
- Dermocybe huronensis (Ammirati & A.H. Sm.) Ammirati 1988
- Dermocybe huronensis var. olivacea (Ammirati & A.H. Sm.) Ammirati 1988
- Dermocybe palustris M.M. Moser 1967
- Hydrocybe palustris M.M. Moser 1953
Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. dla synonimu Cortinarius huronensis Ammirati[3].
Morfologia edytuj
Średnica 2–5 cm, początkowo półkulisty z podwiniętym brzegiem, później wypukły, w końcu płaski, czasem płytko wklęsły, zwykle z szerokim garbem. Powierzchnia w młodości oliwkowożółta, później od środka rdzawa, drobno filcowana. Zasnówka cytrynowo żółta, czasem biaława[4].
Początkowo jasnooliwkowe, czasem z jaśniejszym białawym lub szaroniebieskim ostrzem, później rdzawobrązowe od zarodników[4].
Wysokość 4–10 cm, grubość 0,3–0,8 cm, cylindryczny. Powierzchnia żółto-oliwkowa z rdzawymi włóknami osłony. Podstawa z filcowatą, białawą, czasami z niebiesko-szarym odcieniem w młodych owocnikach[4].
Miąższ żółto-oliwkowy o lekko rzodkiewkowym zapachu i łagodnym smaku[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki elipsoidalne, 8–11 (13) × 5–7 µm, umiarkowanie brodawkowate[4].
Występowanie i siedlisko edytuj
Znane jest występowanie Cortinatius chrysolitus w większości krajów Europy, w USA, Kanadzie i Rosji[5]. W Polsce do 2003 r. podano jedno tylko stanowisko (W. Wojewoda na Kotlinie Orawskiej). Według W. Wojewody rozprzestrzenienie tego gatunku i stopień zagrożenia w Polsce nie są znane[3].
Naziemny grzyb mykoryzowy. Na stanowisku w Polsce rósł na torfowisku wśród mchów torfowców[3]. Według źródeł czeskich rośnie pod świerkami, sosnami i brzozami, być może nawet wierzbami. Owocniki zazwyczaj od lipca do października[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-10-21].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-10-21].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Cortinarius chrysolitus Kauffman 1915. Pavučinec rašeliníkový [online] [dostęp 2021-10-21].
- ↑ Mapa występowania Cortinarius chrysolitus na świecie [online] [dostęp 2021-10-21].