Zbiór spolaryzowany

typ zbioru uporządkowanego

Zbiór spolaryzowanyzbiór częściowo uporządkowany, w którym dla dowolnych dwóch elementów takich, że można znaleźć które ogranicza z dołu, ale i nie da się jednocześnie ograniczyć z dołu.

Definicja formalna edytuj

Określa się relację   na zbiorze   Zbiorem spolaryzowanym nazywa się parę   gdy spełnione są następujące warunki:

  •  
  •  
  •  
  •  

Pierwsze trzy warunki definiują częściowy porządek. Ostatnia formuła jest warunkiem charakterystycznym zbiorów spolaryzowanych.

Elementy zbioru spolaryzowanego czasami określa się warunkami. Jeżeli zbiór spolaryzowany nie ma elementów minimalnych, to nazywany jest bezatomowym.

Przykład edytuj

Niech   Para   gdzie   jest relacją inkluzji, jest zbiorem spolaryzowanym. Wiadomo, że relacja inkluzji jest częściowym porządkiem. Wystarczy sprawdzić warunek charakterystyczny. Widać, że singletony są elementami minimalnymi tego porządku, więc nie da się ich wspólnie ograniczyć. Dla     wybierane jest   Jedynym elementem ograniczającym   z dołu jest on sam i nie jest on ograniczeniem   Analogicznie postępuje się dla pozostałych dubletów. Natomiast, gdy     przyjmuje się   Argument jest taki sam jak poprzednio. W pozostałych przypadkach postępowanie jest podobne.

Algebry Boole’a edytuj

Niech   będzie algebrą Boole’a. Definiuje się relację   w sposób następujący:   Para   jest zbiorem spolaryzowanym.

Dowód edytuj

Tak określona relacja jest częściowym porządkiem. Niech   będą dowolne i   Z definicji relacji:    Niech   Widać, że   czyli   Wynika z tego też, że   ponieważ   Przyjmuje się teraz dowolne   tj.   czyli   Ostatecznie sprawdza się, że   więc jedynym wspólnym ograniczeniem dolnym   i   jest   które nie należy do rozważanego zbioru, co dowodzi ostatniej własności relacji.

Topologia zbiorów spolaryzowanych edytuj

Niech   będzie zbiorem spolaryzowanym. Definiuje się   gdzie   jest dowolnym warunkiem. Rodzina   jest bazą topologii zbioru spolaryzowanego. Każdy zbiór   jest dziedziną otwartą w   jako przestrzeni topologicznej.

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Wojciech Guzicki, Paweł Zbierski: Podstawy teorii mnogości. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 33.