Zbigniew Korosadowicz

polski taternik, wieloletni naczelnik TOPR

Zbigniew Korosadowicz (ur. 12 grudnia 1907 w Krakowie, zm. 2 czerwca 1983 w Zakopanem) – geograf, taternik, naczelnik TOPR.

Zbigniew Korosadowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1907
Kraków

Data i miejsce śmierci

2 czerwca 1983
Zakopane

Miejsce spoczynku

Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku

Zawód, zajęcie

geograf
taternik
naczelnik TOPR

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Życiorys

edytuj

Ukończył studia geograficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po studiach osiedlił się w Zakopanem i pracował jako nauczyciel w gimnazjum (1934–1939), a po wojnie jako wykładowca miernictwa (geodezja) w zakopiańskim Technikum Budowlanym (1945-71)[1].

Przed wojną należał do czołówki polskich taterników. Do jego ważniejszych pierwszych wejść zaliczają się:

Wspinał się także poza Tatrami między innymi w Alpach i w Atlasie.

W 1936 został członkiem TOPR, w 1940 na polecenie niemieckich władz zorganizował i jako kierownik prowadził TOPR pod nazwą Tatra-Bergwacht. Również po wojnie przez krótki czas był kierownikiem TOPR. W sumie poprowadził 68 wypraw ratunkowych.

Do historii polskiego ratownictwa górskiego przeszła wyprawa ratunkowa po rannych partyzantów w Dolinie Zuberskiej w lutym 1945, którą kierował Korosadowicz. Akcja była niebezpieczna, gdyż Niemcy kontrolowali jeszcze wtedy tę część Tatr (m.in. ufortyfikowali polanę Zwierówka oraz rozlokowali w terenie gniazda karabinów maszynowych). Ta dramatyczna wyprawa, zakończona sukcesem, była później wielokrotnie nagłaśniana. Poświęcono jej polskie filmy Błękitny krzyż (1955) w reżyserii Andrzeja Munka i Na ratunek (reż. Krzysztof Pol) oraz czechosłowacki Biela tma.

Zmarł w 1983 podczas wycieczki w Tatry. Pochowany został na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem (sektor P-III-18)[2].

 
Grób Zbigniewa Korosadowicza na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku

Jego młodszym bratem był Janusz – wieloletni działacz PTTK.

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj