Zygmunt Raczyński
Zygmunt Raczyński (ur. 1592 (?), zm. 1662) – polski urzędnik, sędzia i polityk.
 Nałęcz | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Ewa Rychłowska |
| Żona |
Urszula Paulusikówna |
| Dzieci |
Jan Karol Raczyński |
Życiorys edytuj
Data urodzenia nie jest pewna, ale przyjmuje się rok 1592 lub okres nieco wcześniejszy. Być może służył w wojsku, o czym świadczą wojskowe symbole na jego nagrobku w katedrze poznańskiej. Pełnił liczne funkcje publiczne. Był m.in. sędzią grodzkim nakielskim (1637), starostą jasienieckim (1648). Zdolności polityczne, gospodarcze i małżeństwa spowodowały, że stał się niezwykle majętnym posiadaczem ziemskim.
Poseł sejmiku generalnego pruskiego na sejm 1650 roku, sejm zwyczajny 1652, sejm nadzwyczajny 1654 roku, sejm 1658 roku[1].
W 1620 ożenił się z Urszulą Paulusik z Łobżenicy, która szybko zmarła, rodząc jednak wcześniej córkę Ewę (około 1622). Potem miał jeszcze prawdopodobnie dwie żony - Urszulę Świniarską (to małżeństwo nie posiada udokumentowania w źródłach) i Katarzynę Jełowicką. Oprócz Ewy miał jeszcze sześcioro dzieci: Jana, Franciszka Stefana (zapoczątkował linię kurlandzką rodu), Michała Kazimierza (zapoczątkował linię wielkopolską rodu), Piotra, Apolinarię Ludwikę i Konstancję Franciszkę (co najmniej trzech najmłodszych synów z Jełowiecką). W 1638 ufundował ołtarz w kościele bernardyńskim w Bydgoszczy oraz swój grobowiec w jego pobliżu (obie budowle przeniesiono w 1839 do katedry poznańskiej)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 366.
- ↑ Poznaj Raczyńskich, wydawnictwo pokonferencyjne, Centrum Turystyki Kulturowej TRAKT, Poznań, 2010, s.44-45, ISBN 978-83-6241-500-7