Świadkowie Jehowy w Tunezji
Świadkowie Jehowy w Tunezji – społeczność wyznaniowa w Tunezji, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy[1].
Państwo | |
---|---|
Liczebność (2009) |
ok. 50 |
% ludności kraju (2009) |
ok. 0,0005% |
Liczba zborów (2009) |
1 |
Rozpoczęcie działalności |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/da/Tunisia_%28orthographic_projection%29.svg/240px-Tunisia_%28orthographic_projection%29.svg.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e4/NW.Arabic.jpg/240px-NW.Arabic.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ee/Is_This_Life_All_There_Is%3F.Arabic.jpg/240px-Is_This_Life_All_There_Is%3F.Arabic.jpg)
Społeczność Świadków Jehowy w Tunezji należy do zboru w Tunisie i prowadzących działalność kaznodziejską nieoficjalnie, ponieważ ich wyznanie jest w tym kraju niezalegalizowane – z tego powodu szczegółowa liczebność członków wyznania nie jest podawana do wiadomości publicznej. Działalność Świadków Jehowy w Tunezji koordynuje francuskie Biuro Oddziału[2].
Według danych z lat 2005–2009 w kraju działało 50 głosicieli, z których połowa nie jest rodowitymi Tunezyjczykami[3][4].
Historia
edytujPoczątki
edytujHistoria działalności religijnej tego wyznania w Tunezji sięga roku 1952, kiedy oficjalne statystyki odnotowały pierwszego Świadka Jehowy. W ciągu dwóch lat liczba wyznawców wzrosła do 29 w jedynym zborze, a w roku 1955 – do 35[5]. W 1956 roku pięcioosobowa rodzina Świadków Jehowy musiała opuścić Tunezję w obawie przed negatywnymi reakcjami na prowadzoną przez nich działalność ewangelizacyjną. Rodzina ta przeniosła się do Maroka, aby tam dalej głosić.
Na początku lat 60. XX wieku Annie Bianucci działała w Tunezji jako tzw. pionier specjalny. W tym okresie Tunezję odwiedzał misjonarz – absolwent Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead – Emmanuel Paterakis, który był również nadzorcą strefy (przedstawiciel Biura Głównego Świadków Jehowy), nadzorującym działalność w 26 krajach północnoafrykańskich i Bliskiego Wschodu. W 1961 roku liczba głosicieli wynosiła 74 osoby.
Ograniczenia działalności
edytujW 1964 roku Liga Arabska wydała dekret, według którego Świadków Jehowy uznała za syjonistów. Wielu ówczesnych cudzoziemskich wyznawców zmuszonych było do opuszczenia Tunezji – niektórzy z nich wyjechali do Francji i innych krajów.
W późniejszym okresie liczba wyznawców w tym islamskim kraju wahała się pomiędzy 30 a 60.
W sierpniu 2001 roku delegacja Świadków Jehowy z Tunezji uczestniczyła w kongresie międzynarodowym „Nauczyciele słowa Bożego” w Rzymie[6][7], a latem 2009 roku w kongresie międzynarodowym „Czuwajcie!” w Rzymie[8].
Świadkowie Jehowy wydają publikacje w języku arabskim, również w dialekcie tunezyjskim[9]. W tym dialekcie dostępny jest także oficjalny serwis internetowy – jw.org[10].
Ostatnie opublikowane oficjalnie sprawozdanie Świadków Jehowy z Tunezji pochodzi z 1993 roku. Obecnie sprawozdanie z działalności w tym kraju dołączane jest do ogólnego z 33 krajów, w których działalność Świadków Jehowy jest ograniczona prawnie lub zakazana.
Przypisy
edytuj- ↑ United States Department of State, „Bureau of Democracy, Human Rights and Labor”: 2012 Report on International Religious Freedom – Tunisia. 20 maja 2013. (ang.).
- ↑ Watchtower, Kontakt z lokalnym przedstawicielem [online], jw.org .
- ↑ United States Department of State, „Bureau of Democracy, Human Rights and Labor”: U.S. Department of State Annual Report on International Religious Freedom for 2006 – Tunisia. 15 września 2006. (ang.).
- ↑ United States Department of State, „Bureau of Democracy, Human Rights and Labor”: 2010 Report on International Religious Freedom – Tunisia. 17 listopada 2010. (ang.).
- ↑ 1956 Yearbook of Jehovah's Witnesses, Watchtower, 1956, s. 152 (ang.).
- ↑ Volontari al Lavoro, „Cronaca”, 3 sierpnia 2001(wł.).
- ↑ Al Delle Alpi va in campo Geova, „Cronaca”, 7 sierpnia 2001(wł.).
- ↑ International Convention in Italy - Jehovah's Witnesses (5,09 min). 21 czerwca 2009. (ang.).
- ↑ Watchtower, Publikacje w języku arabskim (Tunezja) [online], jw.org [dostęp 2017-05-08] .
- ↑ Watchtower, JW.org (arabski [Tunezja]) [online], jw.org [dostęp 2018-11-12] (arab.).
Bibliografia
edytuj- Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego, s. 475
Linki zewnętrzne
edytuj- Tunisia, continued... [online], adherents.com [zarchiwizowane z adresu 2008-04-10] (ang.).
- Muhammad Harb , Abdul Sami Hrawi , Gabriel Farah , Global Freemasonry in the balance of Islam – Jehovah's Witnesses in the balance, Faculty of Theology in Cairo, (1407 AH / 1987), 1987 (arab.).
- International Religious Freedom Report: Tunisia, 2010 [online] (ang.).
- Refworld/Religious groups: Jehovah's Witness [online] (ang.). – raporty dotyczące wolności religijnej w Tunezji gromadzone przez Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców
- United States Department of State , Bureau of Democracy , Human Rights and Labor” , Annual Report on International Religious Freedom for 1999 [online], jewishvirtuallibrary.org, 9 września 1999 (ang.).
- Rodney Stark & Laurence R. Iannaccone , Why the Jehovah’s Witnesses Grow so Rapidly: A Theoretical Application, „Journal of Contemporary Religion”, Vol. 12, No. 2, 1997 [zarchiwizowane z adresu 2013-11-06] (ang.).