Świecznik (dramat)
Świecznik (fr. Le Chandelier) – dramat Alfreda de Musseta w trzech aktach ogłoszony w 1835 r.
.jpg)
Treść edytuj
Młoda i piękna Jacqueline romansuje z kapitanem Clavaroche za plecami męża (André), który jest już o krok od odkrycia jej zdrady. Kochankowie szukają sposobów, by odwrócić od siebie podejrzenia. Kapitan Clavaroche podsuwa pomysł, by posłużyć się „świecznikiem” , tj. innym mężczyzną, który będzie przyciągał wzrok zdradzanego męża. Jaqueline ma udawać żywe zainteresowanie tym mężczyzną, który w efekcie będzie uważnie obserwowany i śledzony przez André, podczas gdy prawdziwy kochanek, Clavaroche, będzie poza wszelkimi podejrzeniami. Do roli „świecznika” zostaje wybrany Fortunio, jeden z podwładnych jej męża, który przypadkowo również kocha się w Jacqueline. Skutek intrygi jest taki, że Jacqueline zaczyna odwzajemniać uczucie Fortunia, ku niezadowoleniu Clavaroche’a.
Operetka edytuj
Na motywach utworu powstała operetka pt. La Chanson de Fortunio (1861, muzyka Jacques Offenbach, libretto Ludovic Halévy i Hector Crémieux). W wersji polskiej grano ją w Teatrze Wielkim w Warszawie pod tytułem Śpiewka pana Fortunata (1862).[1]
Opera edytuj
Na motywach utworu powstała opera pt. Fortunio (1907, muzyka André Messager, libretto Gaston Arman de Caillavet i Robert de Flers.[2]
Ekranizacje edytuj
Świecznik w Polsce[6] edytuj
Przekład edytuj
Utwór na język polski przełożył Tadeusz Boy-Żeleński.
Inscenizacje (wybór) edytuj
- Teatr Miejski w Krakowie (1907)
- Teatr Narodowy w Warszawie (1926, reż. Teofil Trzciński)
- Teatr Nowy im. Heleny Modrzejewskiej w Poznaniu (1927, reż. Jan Kochanowicz)
- Teatr Miejski w Lublinie (1946, reż. Karol Borowski)
- Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi (1951, reż. Konrad Łaszewski)
- Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie (1955, reż. Maria d'Alphonse)
- Teatr Dolnośląski w Jeleniej Górze (1956, reż. Maria Straszewska)
- Teatr Ziemi Mazowieckiej w Warszawie (1957, reż. Marian Wyrzykowski)
- Teatr im. Stefana Żeromskiego Kielce-Radom (1958, reż. Zdzisław Karczewski)
- Teatr Ziemi Opolskiej (1958, reż. Aleksander Długosz)
- Teatr Polski Bielsko-Cieszyn (1959, reż. Maria Tywonek)
- Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego Koszalin-Słupsk (1959, reż. Joanna Kulmowa)
- Teatr Wybrzeże w Gdańsku (1960, reż. Aleksander Długosz)
- Teatr im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku (1960, reż. Bronisław Kassowski)
- Teatr im. Stefana Jaracza Olsztyn-Elbląg (1962, reż. Marta Sobolewska)
- Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (1962, reż. Mieczysław Górkiewicz)
- Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1962, reż. Lech Komarnicki)
- Teatr Polski w Warszawie (1964, reż. Mariusz Dmochowski)
- Teatr Polski w Bydgoszczy (1965, reż. Stefan Burczyk)
- Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu (1966, reż. Leonia Jabłonkówna)
- Teatr Współczesny w Warszawie (1979, reż. Krzysztof Zaleski)
- Teatr Narodowy w Warszawie (1990, reż. Edward Myśka)
- Teatr Adekwatny w Warszawie (2004, reż. Henryk Boukołowski)
Spektakl telewizyjny edytuj
W 1979 r. w Teatrze Telewizji wyemitowano spektakl. pt. Świecznik w reżyserii Olgi Lipińskiej.
Przypisy edytuj
- ↑ Le Chanson de Fortunio, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2024-01-05].
- ↑ Fortunio [online], Opera Comique [dostęp 2024-01-05].
- ↑ La mésaventure du capitaine Clavaroche [online], Filmweb [dostęp 2024-01-05].
- ↑ La mésaventure du capitaine Clavaroche [online], IMDb [dostęp 2024-01-05].
- ↑ Le Chandelier [online], IMDb [dostęp 2024-01-05].
- ↑ Świecznik, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [dostęp 2024-01-05].
Linki zewnętrzne edytuj
- Świecznik, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [dostęp 2024-01-05].