20 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej

20 Wejherowski Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej (20 dappanc) – pododdział artylerii przeciwpancernej ludowego Wojska Polskiego.

20 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1949

Nazwa wyróżniająca

Wejhorowski

Organizacja
Numer

JW Nr 2796[1]

Dyslokacja

Tomaszów Mazowiecki; Elbląg[2]

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

16 Kaszubska Dywizja Piechoty

76 mm armata wz. 1942 (ZiS-3)

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

W lipcu 1945 roku, w rejonie Grodziska Wielkopolskiego, został sformowany 20 samodzielny dywizjon artylerii samochodowej. Jednostka została zorganizowana na bazie 11 Samodzielnej Niszczycielskiej Brygady Przeciwpancernej, według etatu Nr 2/4 o stanie 171 żołnierzy.

14 października 1945 roku pododdział został włączony w skład 16 Dywizji Piechoty oraz dyslokowany z Tomaszowa Mazowieckiego do Starogardu Gdańskiego. W marcu 1946 roku dywizjon został przeformowany na etat Nr 2/53 i przemianowany na 20 samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej.

Na podstawie rozkazu organizacyjnego Nr 0208/Org. Naczelnego Dowódcy WP z 22 listopada 1946 roku jednostka została przeformowana na etat Nr 2/73, otrzymała i została dyslokowana do Wejherowa.

22 maja 1947 roku Minister Obrony Narodowej nadał dywizjonowi nazwę wyróżniającą "Wejherowski". 29 czerwca 1947 roku jednostka otrzymała sztandar ufundowany przez społeczeństwo powiatu morskiego.

W październiku 1948 roku dyon został przeformowany na etat Nr 2/79 o stanie 164 żołnierzy. W marcu 1949 roku jednostka została podporządkowana dowódcy 8 Zmotoryzowanej Dywizji Piechoty, dyslokowana do Kołobrzegu i przeformowana w 91 Wejherowski pułk artylerii przeciwpancernej.

Struktura organizacyjna

edytuj

Dowództwo i sztab

  • pluton dowodzenia
  • trzy baterie armat przeciwpancernych
    • dwa plutony ogniowe po 2 działony

Razem według etatu 2/79 w 1949 - 12 armat 76 mm ZiS-3

Przypisy

edytuj
  1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
  2. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.

Bibliografia

edytuj