35 Batalion Ochrony Pogranicza
Samodzielny Batalion Ochrony Pogranicza nr 35 – zlikwidowany samodzielny pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę na granicy polsko-czechosłowackiej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1948 |
| Rozformowanie |
1 stycznia 1951 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
| Skład |
patrz: batalion OP |
Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj
Na podstawie rozkazu MON nr 055/org. z 20 marca 1948, na bazie Rzeszowskiego Oddziału WOP nr 8, sformowano 15 Brygadę Ochrony Pogranicza, a 37 komendę odcinka WOP przemianowano na batalion Ochrony Pogranicza nr 35[2] JW 3442 (Zarządzenie SzSG Nr 0039/Org. z 11 sierpnia 1948)[3].
Rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 205/Org. z 4 grudnia 1948, z dniem 1 stycznia 1949, Wojska Ochrony Pogranicza podporządkowano Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego[4]. Zaopatrzenie batalionu przejęła Komenda Wojewódzka Milicji Obywatelskiej[5].
1 stycznia 1951, na podstawie rozkazu MBP nr 043/org. z 3 czerwca 1950, na bazie 15 Brygady Ochrony Pogranicza, sformowano 26 Brygadę Wojsk Ochrony Pogranicza, a 35 batalion Ochrony Pogranicza przemianowano na 264 batalion WOP[6].
Działania bojowe edytuj
30 kwietnia 1948 grupa operacyjna batalionu pod dowództwem ppor. Baranowskiego wspierała pododdziały 1 Brygady KBW w likwidacji niedobitków UPA w rejonie Suche Rzeki – Hulskie. W walce wyróżnili się: st. sierż. Wacław Grześ, kpr. Kazimierczak, st. szer. Bednarek, szer. Gumieńczuk i szer. Skóra[7].
Struktura organizacyjna edytuj
Dyslokacja batalionu przedstawiała się następująco[8]:
- Dowództwo batalionu – Baligród
- 250 strażnica Ochrony Pogranicza – Huskie
- 251 strażnica Ochrony Pogranicza – Stuposiany
- 252 strażnica Ochrony Pogranicza – Ustrzyki Górne
- 253 strażnica Ochrony Pogranicza – Ustrzyki Górne
- 254 strażnica Ochrony Pogranicza – Wetlina
- 254 strażnica Ochrony Pogranicza – Roztoki Górne.
Przypisy edytuj
- ↑ ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 115-117.
- ↑ Zestawienie numerów historycznych jednostek wojskowych. jednostki-wojskowe.pl. [dostęp 2023-03-18]. (pol.).
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 65–69.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 12–14.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 117–118.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 118.
- ↑ ASGran., sygn. 217/143 ↓.
Bibliografia edytuj
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945–1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn. 2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
- Archiwum Straży Granicznej. Wykaz dyslokacyjny etatowych pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 20 października 1956. Szczecin.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP, sygn. 217/143 k. 119–123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.