ANT-37

radziecki bombowiec dalekiego zasięgu

ANT-37radziecki dwusilnikowy samolot rekordowy konstrukcji biura konstrukcyjnego Tupolewa, przeznaczony do lotów dalekiego zasięgu. Przystosowany do roli samolotu bombowego (oznaczenie DB-2). Wersja rozwojowa jednosilnikowego samolotu ANT-25.

ANT-37 (DB-2)
Ilustracja
DB-2
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Tupolew

Typ

samolot bombowy dalekiego zasięgu

Konstrukcja

dwusilnikowy, metalowy dolnopłat

Załoga

3

Historia
Data oblotu

16 czerwca 1935

Liczba egz.

4

Dane techniczne
Napęd

2 x Gnome-Rhône 14K (silniki gwiazdowe)

Moc

1194 kW/1600 KM (2 × 597 kW/800 KM)

Wymiary
Rozpiętość

31 m

Wydłużenie

11,3

Długość

15 m

Powierzchnia nośna

84,9

Masa
Własna

5855 kg

Startowa

12 500 kg

Osiągi
Prędkość maks.

342 km/h

Zasięg

5000 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
3 karabiny maszynowe SzKAS, do 2050 kg bomb (DB-2)
Użytkownicy
 ZSRR

Historia

edytuj

Głównym konstruktorem samolotu był Pawieł Suchoj z biura Tupolewa[1]. Głównym zamierzeniem zespołu konstrukcyjnego było zbudowanie bombowca zdolnego do przeprowadzania nalotów na cele położone w głębi terytorium przeciwnika[2].

Prototyp ANT-37 oblatano 16 czerwca 1935. 20 lipca 1935 roku prototyp ANT-37, pilotowany przez K. K. Popowa, uległ katastrofie z powodu buffetingu usterzenia. Problem ten dotykał również drugi prototyp, zbudowany na początku 1936 roku[1]. Samolot, z silnikami M-85, w wersji bombowca dalekiego zasięgu DB-2 przewidywano skierować do produkcji seryjnej, lecz ostatecznie jej nie podjęto, wybierając projekt DB-3 Iljuszyna, pozbawionego tej wady i o lepszych osiągach[1]. Drugi prototyp, opisywany również jako ANT-37bis, został dostosowany do wykonywania lotów rekordowych, wymontowano z niego uzbrojenie i zainstalowano dodatkowe zbiorniki paliwa. 24–25 września 1938 roku żeńska załoga w składzie: Walentina Grizodubowa, P. D. Osipienko i M. M. Raskowa przeleciała z Moskwy na Daleki Wschód pokonując w ciągu 26 godzin i 29 minut dystans 5908 km. Tym samym ustanowiły nowy kobiecy rekord świata w odległości lotu[2]. Samolot był następnie wykorzystywany przez Aerofłot, a następnie jako samolot dyspozycyjny do 1943 roku[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Kotielnikow 2009 ↓, s. 10-12.
  2. a b Skrzydlata Polska 1967 ↓, s. 22.
  3. Anderson 1994 ↓, s. 317.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj