Adam Andrzej Tiahnybok
Adam Andrzej Tiahnybok (ur. 4 października 1913 roku w Krakowie, zm. 13 września 1984 roku w Queensbury) – porucznik Polskich Sił Powietrznych, kawaler Virtuti Militari.
 porucznik pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       
| |
.svg){kind=small}
Życiorys
edytujW 1927 r. w Krakowie ukończył szkołę powszechną, następnie uczył się w tamtejszym gimnazjum. Ukończył trzy klasy gimnazjalne i w 1931 r. rozpoczął edukację w Szkole Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich. Szkolenie ukończył w 1934 r. i jako mechanik samolotowy z podstawowym przeszkoleniem pilotażowym został przydzielony do 2. pułku lotniczego. Został skierowany na kurs pilotażu w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa, po jego ukończeniu został przydzielony do 122. eskadry myśliwskiej. 22 sierpnia 1939 r. otrzymał przydział do Cywilnej Szkoły Pilotażu w Olkuszu jako instruktor pilotażu[1].
Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany do Rumunii a następnie do Francji. Po upadku Francji 12 lipca 1940 r. trafił do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-2216[2]. 23 marca 1941 r. został skierowany do szkoły pilotażu (Flying Training School). 14 kwietnia rozpoczął szkolenie w 55. Operational Training Unit. 31 lipca został przydzielony do 302. dywizjonu myśliwskiego. 28 września 1941 r. w rozbił samolot Hawker Hurricane IIB[3].
Turę lotów bojowych zakończył w styczniu 1943 r. i został skierowany do Szkoły Podchorążych w Szkocji. Po jej ukończeniu 15 kwietnia otrzymał promocję na stopień podporucznika i na krótko powrócił do służby w dywizjonie 302. 24 maja został skierowany do dywizjonu 308 a następnie na kurs oficerski, po jego ukończeniu służył w 308. dm. W czerwcu 1944 r. brał udział w osłanianiu lądowania w Normandii[4].
Kolejną turę lotów bojowych ukończył w listopadzie 1944 r. i został skierowanych w charakterze instruktora do 61. OTU. W czerwcu 1945 ukończył kurs instruktorski w 16. Secondary Flying Training School. W trakcie swej służby wykonał 191 lotów bojowych[5].
Po demobilizacji nie zdecydował się na powrót do opanowanej przez komunistów Polski i osiedlił się w Yorkshire, pracował we własnym zakładzie tapicerskim. Przyjął obywatelstwo brytyjskie i zmienił nazwisko na Bradley[6].
Ordery i odznaczenia
edytujZa swą służbę został odznaczony[5]:
- Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari nr 10784,
- Krzyżem Walecznych – trzykrotnie,
- Medalem Lotniczym – trzykrotnie.
- 1939-45 Star,
- Air Crew Europe Star,
- France and Germany Star,
- Defence Medal,
- War Medal 1939–1945.
Przypisy
edytuj- ↑ Hasiński 1994 ↓, s. 128.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 577.
- ↑ Hurricane II Z3674. Royal Air Force Commands. [dostęp 2023-04-29]. (ang.).
- ↑ Król 1990 ↓, s. 223.
- ↑ a b Hasiński 1994 ↓, s. 129.
- ↑ Tiahnybok Adam Andrzej (Bradley). Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2023-04-28]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Mieczysław J. Hasiński: Szkoła Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich = The Polish Air Force N. C. O.'S Training. T. III R – Z. Poznań: 1994. OCLC 803982357.
- Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.