Adiabene
 |
Ten artykuł od 2015-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Adiabene (aram. Hadyab) – starożytna nazwa obszaru między Wielkim i Małym Zabem a także terenów przyległych od północy, z głównym miastem Arbelą. Adiabene wchodziła w skład Asyrii. W I w. p.n.e., jako państewko zależne od Partów, rządzone było przez lokalną dynastię. Jak podaje Józef Flawiusz,[1] jej władca o imieniu Izates przeszedł w I w.n.e. na judaizm[2]. W 116 r. n.e. zdobyta przez cesarza Trajana, stała się rzymską prowincją Asyrią. Autonomię przywrócił jej Hadrian. Często najeżdżali ją Rzymianie w trakcie wypraw wojennych przeciw Partom. W czasach Sasanidów (224-651 n.e.) istniały na tym terenie liczne gminy nestoriańskie[3].
| ||
| 15 - 116 | ||
| Stolica | Arbela | |
| Typ państwa | monarchia | |
| Pierwszy król | Izates I | |
| Ostatni król | Meharaspes | |
| Podbój | Imperium Rzymskie 116 r. n.e. | |
 | ||
| Armenia za czasów Tigranesa II | ||
PrzypisyEdytuj
- ↑ Józef Flawiusz, Dawne dzieje Izraela, t. 2, XX, 2., Warszawa 1993, s. 859-862.
- ↑ Gottheil Richard, "Adiabene", Jewish Encyclopedia (dostęp: 2 maja 2019)
- ↑ Bishops of Adiabene (Biskupi Abadniene) -www.nestorian.org (eng)